به گزارش همشهری آنلاین، عمارت اجرایی ایالات متحده یا کاخ سفید چیزی فراتر از یک دفتر کار است؛ کاخ سفید خانه موقت خانواده رئیس جمهور هم هست و به مدت چهار یا هشت سال در آنجا زندگی می‌کنند. این کاخ ۵ هزار متر مربعی اکنون بیش از ۲۳۰ سال قدمت دارد و به یک موزه دیدنی از آثاری هنری و مبلمان‌هایی تبدیل شده که سلیقه بانوهای اول و طراحان مختلف بوده است.
مردم عکس‌هایی یادگاری با حیاط و عمارت این کاخ دارند اما کمتر کسی وارد آن شده و «عمارت اجرایی آمریکا بیشتر مانند قلعه‌ای تسخیرناپذیر برای محافظت از جان مقام اول این کشور و خانواده اوست.» این را جی بی وست در کتاب طبقه بالا در کاخ سفید (۱۹۷۴) نوشت. ساکنان قبلی این ساختمان، رئیس جمهورهای سابق ایالات متحده، روایت‌هایی از مدت اقامت خود در این کاخ دارند که شنیدنی هستند؛
جرالد آر فورد که پیش از ریاست جمهوری ستوان نیروی دریای ایلات متحده آمریکا بود درباره زندگی در کاخ سفید گفت: « این بهترین مسکن عمومی است که در عمرم دیده‌ام». هری اس ترومن، سی و سومین رئیس جمهور که در خانواده‌ای فقیر و کشاورز زندگی کرده بود، از کاخ سفید به عنوان یک «زندان پر زرق و برق و قبر بزرگ و سفید جاه‌طلبی‌ها» نام برده است.
ترومن بیراه هم نگفته بود؛ درست بعد از مراسم تحلیف در سال ۱۹۸۹، باربارا بوش، همسر چهل و یکمین رئیس جمهور آمریکا گفت که می‌خواهد به جای استفاده از یک لیموزین بزرگ سیاه از ماشینی کوچکتر استفاده کند و وقتی مجبور می‌شود به خارج از شهر برود، با قطار یا هواپیماهای تجاری سفر کند اما سرویس امنیتی تنها استفاده از ماشینی کوچکتر را تأیید کرد و اعلام کرد که «تعداد تهدیدها علیه بانوی اول بیشتر از معاون رئیس جمهور است.» و او نمی‌تواند مثل قبل زندگی کند.
نانسی ریگان، همسر رئیس جمهور چهلم اما به مشکلی دیگر برخورد و حدود یک ماه پس از نقل مکان به کاخ سفید، هنگامی که رسید هزینه‌های غذا را دریافت کرد متعجب و شاکی شد که چرا «هیچ کس به ما نگفته بود که رئیس جمهور و همسرش برای هر وعده غذا و موارد بهداشتی مانند خشکشویی، خمیر دندان و سایر لوازم باید قبضی پرداخت کنند؟!» البته خانواده مقام اول این کشور هرگز مبلغی را برای اجاره منزل، آب و برق، حمل و نقل، امنیت یا مراقبت های پزشکی پرداخت نمی‌کنند.
ساختمان بسیار بزرگ این کاخ امکانات زیادی هم دارد؛ باربارا بوش که انگار دل خوشی از این مدت ندارد در خاطره‌ای شفاهی تعریف کرده است که: «در اوایل ورود به کاخ کنار هم نشستیم تا غذا بخوریم و همانطور که به میز نگاه کردم خبری از باربارا و جنا [دختران دوقلوی جورج دبلیو بوش] نبود؛ یکی از پیش‌خدمت‌ها گفت که آن دو با تلفن به آشپزخانه دستور دادند تا ساندویچ‌هایی را به سالن بولینگ تحویل دهیم. سالن بولینگ!!! قبل از شروع ماجراجویی دخترها به آن پایان دادیم و آن دو با ما غذا خوردند.»
«هر شب، هنگام دوش گرفتن، یکی از خدمتکاران می‌آمد و لباس‌هایم را برای خشکشویی می‌برد. تختخواب همیشه مرتب بود. پنج دقیقه بعد از آمدن رونی (رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق) به خانه و در آوردن کت و شلوارش آن‌ها ناپدید می‌شدند! تعجب‌آور نیست که رونی کاخ سفید را یک هتل هشت ستاره می‌خواند.» این نیز بخشی از خاطرات شخصی نانسی ریگان از زمان سکونت در کاخ سفید است که در کتاب «نوبت من» نوشته است.
ملانیا ترامپ اما با آن روحیه مدرن و به روزش به بازسازی تالار سرخ و تالار آبی و سالن بولینگ این کاخ قدیمی پرداخت و فضای باغ رز، مشرف به اتاق بیضی که دفتر کار رئیس جمهور است، را نیز تغییر داد. او اما به این اقدامات رضایت نداد و در آخرین ماه‌ها، مجسمه‌ای از ایسامو نوگوچی، مجسمه‌ساز مشهور آسیایی آمریکایی، را در بخش شرقی این باغ نصب کرد.
آخرین ساکنان این کاخ خانواده بایدن، چهل و هفتمین رئیس جمهور آمریکا، هستند. سگ‌های شخصی بایدن اولین اعضای (!) این خانواده بودند که وارد کاخ شدند؛ بایدن حضور در این عمارت را «حسی باشکو و آمریکایی» توصیف کرد؛ خبری تیتر «العربیه» شد و واکنش‌های زیادی به بار آورد.
دکتر جیل بایدن که در کالج دلاور مشغول تدریس است در مدت اقامت خود در طبقه دوم و سوم کاخ سفید، جایی که به دور از ماموران امنیتی، فضایی تقریبا شخصی در اختیار دارد، دست به تغییرات قابل توجهی نزد و گفت طرفدار سادگی است. او و خانواده‌اش اما به نظر می‌رسد در تلاشند که در این کاخ بمانند چرا که نتایج انتخابات حزبی اخیر از به قدرت رسیدن حزب بایدن در سنا حکایت دارد.