به گزارش همشهری آنلاین، آرمین فریدی پژوهشگر موسیقی منطقه تالش در استان گیلان در این نشست درباره مقام های موسیقی تالشی و ابهام زدایی از واژگان پرکاربرد توضیحاتی داد.
فریدی صحبت هایش را درباره تنوع گویش در این منطقه آغاز کرد که محله به محله صاحب تفاوت هایی است. بنابراین در حوزه موسیقی هم شرایط چنین است. یعنی آواز خواندن و ساز نواختن، تنوع زیادی دارد و هر هنرمند برجسته ای در این منطقه، تلاش کرده است که به امضای شخصی خود دست یابد. البته نکته دیگری که فریدی بر آن تاکید داشت این بود که ویژگی اقلیمی و ظاهری هر منطقه هم در موسیقی محلی تالش اثرگذار است. مثلا منطقه کوهستانی یا سرسبز یا دریایی، حال و هوای خاصی را بر موسیقی هنرمندانش تحمیل می کند.
- موسیقی ما فست فودی شده ؛ شنیدن این آثار سوء هاضمه می‌دهد
- صدای سازها از گرگان می آید | پانزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران کار خود را آغاز کرد
- موزیسن بزرگی که تولستوی بزرگ به او گفت از موسیقی‌ات متنفرم!
یک موضوع قابل توجهی که این پژوهشگر موسیقی تالش به آن اشاره کرد این بود که در چندین دهه قبل که امکان ضبط آثار وجود نداشت، برای حفظ قطعات معروف و پرطرفدار و شاخص، از نت بهره می‌گرفتند و آن قطعه را به نت در می آوردند تا به فراموشی سپرده نشود. اما در سال‌هایی که دستگاه‌های ضبط صوت در دسترس قرار گرفته اند و امکان ضبط موسیقی در همه جا و در هر شرایطی به وجود آمده است، نت نویسی بسیاری از قطعات مشهور و ارزشمند در این منطقه نیز متوقف شده است.
به اعتقاد فریدی، تغییر سبک و تحول در حال و هوای موسیقی نواحی، دائما در طول تاریخ وجود داشته است چرا که انتقال موسیقی‌ها از نسلی به نسل دیگر به صورت شفاهی و سینه به سینه منتقل شده است. در نتیجه هر هنرمند و هر استادی براساس احساس و توانمندی هایش، آن را به نسل بعدی آموزش داده است.
سهراب ظهیری خواننده تالشی، قطعه ای از آواز تالشی را برای حاضران در نشست اجرا کرد، فریدی هم یک ساز تنبور متعلق به یکی از یاران میرزاکوچک جنگلی از مبارزان دوره قاجار را به نمایش درآورد.
این ساز که قدمتی بیش از ۱۲۰ سال دارد که فریدی براساس پژوهش هایش درباره ساز تنبوره، آن را پرده بندی کرده و به ثبت ملی هم رسانده است.