به گزارش همشهری آنلاین، در همین جهان عجیب که برای سقوط یک هواپیما با نهایتا چند ده مسافر همه واویلا سر می دهند، سالانه یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در جاده ها و خیابان ها قربانی سوانح رانندگی می شوند و هیچکس ککش هم نمی‌گزد!
امروز (اول آذر) روز جهانی یادواره قربانیان حوادث ترافیکی است و به بهانه این روز آمار وحشتناک تصادفات را از زبان کارشناس پیشگیری از حوادث معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه مرور می‌کنیم تا شاید این خبر حداقل یک نفر را بیدار کرده و حداقل یک نفر گامی در راستای پیشگیری از این بحران جهانی بردارد.
محمدرضا بیات از تصادفات به عنوان یک بحران جدی برای هر کشور یاد می‌کند و می گوید: سالانه یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در تصادفات جان خود را از دست می‌دهند و سهم ایران از این تعداد ۱۷ هزار کشته است، همچنین سالانه ۴۰ تا ۵۰ میلیون نفر در جهان در تصادفات مجروح می‌شوند که سهم ایران از این تعداد نیز ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار مجروح در سال است.
او می‌گوید: این جراحت‌ها از یک خراش ساده تا قطع اعضای بدن را شامل می‌شود و متاسفانه در کشور ما سالانه پنج هزار نفر فقط قطع نخاع می‌شوند.
بیات می‌گوید: قدری تامل در این آمار وحشتناک عمق فاجعه را به ما نشان می‌دهد و این درحالی است که همه ما نسبت به این مسئله بحرانی بی‌توجه هستیم. جای تعجب است که وقتی یک هواپیما سقوط می‌کند همه فریاد واویلا سرداده و برای قربانیان مراسم می‌گیرند و دنبال علت یابی و ... هستند، اما فراموش کرده اند که هر سه روز یک بار به اندازه جمعیت یک هواپیما، در جاده های کشور قربانی می دهیم و کسی هم عین خیالش نیست! عملا با توجه به آمار کشته های تصادفات هر سه روز یکبار در کشور یک هواپیما سقوط می کند اما کسی نگران و ناراحت نمی شود و کسی در پی پیشگیری از این آمار وحشتناک نیست.
سالانه ۸ هزار زن "بی‌سرپرست" می‌شوند
این کارشناس مسئول پیشگیری از حوادث آمار کشته‌ها و مجروحین را فقط ظاهر این بحران دردناک می‌داند و می‌گوید: باطن وحشتناک ماجرا این است که این ۱۷ هزار نفری که طی یک سال به راحتی جان خود را از دست می‌دهند در حقیقت ۱۷ هزار نیروی مولد و نیروی کار کشور هستند که به راحتی آنها را از دست می‌دهیم، چرا که میانگین سنی این افراد حدود ۳۵ سال است و این یعنی خسارت عظیم اقتصادی و جمعیتی برای یک کشور. از طرفی از این تعداد کشته حدود ۱۰ هزار نفر آنها متاهل هستند و این یعنی ۱۰ هزار خانواده سالانه از هم می‌پاشد و کسی عین خیالش نیست.
بیات می‌گوید: از ۱۰ هزار متاهل فوتی سالانه در تصادفات، هشت هزار نفر آنها مرد هستند، یعنی هشت هزار خانواده سالانه بی‌سرپرست می‌شوند و سوای خسارت‌های اقتصادی و... خسارت‌های اجتماعی هم به این موضوع اضافه می‌شود، چرا که بچه‌های این خانواده‌ها بی‌سرپرست بزرگ شده و می‌توانند در معرض آسیب‌های اجتماعی قرار گیرند.
این مسئول به خسارت‌های ناشی از آمار بالای مجروحان تصادفات هم اشاره می‌کند و می‌گوید: ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار مجروح سالانه آمار بسیار وحشتناکی است، چرا که علاوه بر اینکه این افراد مدتی یا برای همیشه از کار می‌افتند و خسارت به نیروی کار کشور وارد می‌شود، درمان این جمعیت چند صد هزار نفری هم بار مالی سنگینی به کشور وارد می‌کند. علاوه بر اینها سالانه پنج هزار قطع نخاع یعنی فقط درهمین یک فقره معولیت، این جمعیت به جمعیت معلولان کشور اضافه شده و بار مالی مجددا سنگینی به کشور تحمیل می‌شود.
کارشناس مسئول پیشگیری از حوادث معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به سایر خسارت‌های سنگین اقتصادی ناشی از تصادفات هم اشاره می‌کند و می‌گوید: سالانه فقط ۶۳ میلیارد دلار هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم تصادفات اعم از درمان مجروحان، دیه فوتی‌ها، خسارت تعمیر خودرو و... می‌شود.
بیات ادامه می‌دهد: حقیقتا این آمارها دردناک است و دردناک تر آنکه به این آمارها و این تعداد کشته و خسارت و... عادت کرده‌ایم.
برای آزمون گواهینامه سختگیری‌ها تشدید شود
این کارشناس مسئول پیشگیری از حوادث معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در ادامه به تشریح راهکارهای الزامی برای کاهش تعداد کشته‌ها و مجروحان تصادفات می‌پردازد و می‌گوید: در اولین گام باید فرهنگسازی جدی در خصوص رعایت قوانین مقررات راهنمایی و رانندگی صورت گیرد.
بیات با بیان اینکه در عمده علل تصادفات، راننده نقش اصلی را برعهده دارد و در همین راستا می‌طلبد که بطور جدی بر روی ارتقا رانندگی و رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی کار شود، می‌گوید: یکی از راهکارهای موثر در این زمینه اعمال مقررات سخت‌گیرانه در بحث گواهینامه است و باید روی رانندگان تازه‌واردی که وارد جاده‌ها و شهرها می‌شود اقدامات آموزشی جدی‌تری صورت گیرد. سالانه ۱۵۰۰ راننده جوان گواهینامه می‌گیرند و این افراد اگر بدون تجربه بخواهند وارد جاده‌ها و خیابان‌ها شوند، هم برای خود و هم برای دیگران دردسرساز می‌شوند و زمانی این رانندگان تجربه کسب می‌کنند که حداقل ۳۶۰۰ ساعت رانندگی کرده باشند که متاسفانه این زمان تمرین را شاهد نیستیم و بسیاری به راحتی گواهینامه می‌گیرند و بلافاصله پشت فرمان می‌نشینند.