به گزارش همشهری آنلاین، حدود ساعت چهار بعدازظهر بسیاری از جوانان دور هم جمع شده بودند تا دومین فوتبال جام‌جهانی ۲۰۲۲قطر را تماشا کنند. دبیرستانی‌ها با هم بودند؛ سربازها و کارمندها و کارگرها با هم فوتبال تماشا می‌کردند؛ آنهایی که پای ثابت کافه و قهوه‌خانه بودند صندلی‌های خودشان را پیدا کردند. خانواده‌ها هم جلوی تلویزیون نشسته بودند. در این میان اما کسانی هم بودند که دور از خانه و خانواده، در انتظار پاک و رها شدن از بلایی که مدت‌هاست آنها را اسیر کرده، لذت تماشای بازی تیم ملی را چشیدند. به همین‌خاطر، دیروز به یاورشهر خاوران رفتیم و پیشنهاد دادیم تا مسئولان این مرکز نگهداری از معتادان متجاهر شهر تهران، فضایی متفاوت را برای این افراد هنگام پخش بازی ایران- انگلیس، ایجاد کنند.
در نهایت اگرچه تیم ملی بازی را واگذار کرد اما ساعاتی شاد برای مددجویان یاورشهر یک، رقم خورد. «یاورشهر یک»، مجموعه‌ای در جنوب شرقی تهران است که قبلا به نام گرمخانه خاوران شناخته می‌شد. محلی برای نگهداری از معتادان متجاهر که در چارچوب فعالیت قرارگاه اجتماعی شهرداری تهران جمع‌آوری شده‌اند و قرار است مراحل بهبود را طی کنند. کمی تا شروع بازی مانده، صحبت‌ها درباره بازیکن‌ها بود. برخی از مددجویان تحلیل‌های فوتبالی جالبی داشتند؛ از شرایط روحی تیم گرفته تا اینکه انگلیس در این دوره واقعا توانایی قهرمانی را دارد. همینطور درباره جام‌های جهانی قبلی و بازیکن‌های دوره‌های پیشین که حالا دیگر بازی نمی‌کنند و خاطره‌هایی که از آنها مانده است.
یک ساعت به شروع مسابقه مانده، ولی مددجوها در سالن بزرگ روی صندلی‌های پلاستیکی نشسته بودند. حامد.ق که چند وقت قبل عضو تیم سایپا مهر (نوجوانان) بود و هافبک راست بازی می‌کرد، می‌گوید: «هافبک ایران ضعیفه، ولی مهاجم‌ها خوب هستن. انگلیس هم مهاجم خوب داره.»
حامد اهل کرج است و صغر سنی دارد؛ یعنی بین ۱۶ تا ۱۸ساله است. عده‌ای هم بالای ۶۵ سال هستند که کبر سنی دارند. تا یک سال قبل این دو گروه در گرمخانه پذیرفته نمی‌شدند. اکنون نزدیک ۴۰۰ مددجوی پیر و جوان، در مرکز یاورشهر اقامت دارند و ۲۵نوجوان مددجو در ساختمانی جداگانه نگهداری می‌شوند. روی میز، شیرینی، سیب‌های قرمز و ظرف‌های پلاستیکی ذرت بو داده نمکی چیده شده بود. بازی شروع شد. چراغ را خاموش کردند و پروژکتور تصویر بازی را روی پرده پخش می‌کرد. بینی بیرانوند می‌شکند. گل اول انگلیس با ضربه سر درون دروازه جای می‌گیرد. یکی از پیرمردها می‌گوید: «حالا ترس ایرانی‌ها ریخته. دیگه حمله می‌کنند.» سه‌شیرها گل دوم را هم می‌زنند. بقیه به پیرمرد نگاه می‌کنند. او می‌گوید: «دارن قلق‌گیری می‌کنن.» نیمه دوم شروع می‌شود و گل چهارم انگلیس. عده‌ای سالن را ترک می‌کنند. بقیه بی‌حرکت به پرده خیره شده‌اند. طارمی دروازه انگلیس را باز می‌کند.«گللللل»؛ فریاد شادی در یاورشهر می‌پیچد. حالا هربار که سرخ‌پوشان ایران به دروازه انگلیس نزدیک می‌شوند همه هیجان‌زده تشویق می‌کنند. سالن دوباره پر شده است. یکی دیگر از مددجوها می‌گوید: «مربی ترکیب خوبی نچیده بود وگرنه ما اینقدرها بی‌دست و پا نبودیم. اگر از اول ترکیب بهتری می‌چید یا مساوی می‌کردیم یا کمتر گل می‌خوردیم.» او می‌گوید که زمانی ورزشکار بوده؛ «در تیم کبدی استان عضو بودم. اشتباه کردم و به دام اعتیاد افتادم، اما این بار ترک می‌کنم و با حمایت دوستانم در اینجا، دوباره سرحال برمی‌گردم به زندگی قبلی‌ام. خانواده‌ام منتظرن؛ نباید دلسردشون کنم.»
پیمان ضیایی، معاون حمایت‌های اجتماعی سازمان رفاه، خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری و علیرضا نادعلی، عضو شورای اسلامی شهر تهران هم در سالن نشسته‌اند. نادعلی با تأکید بر اقدامات قرارگاه اجتماعی می‌گوید: «دو اتفاق مهم در زمینه کاهش آسیب‌های اجتماعی، یکی ساماندهی و جمع‌آوری معتادان از سطح شهر است و دیگری تشکیل همین مراکز در تهران به‌حساب می‌آید تا تعدادی از آنها بتوانند روند بازگشت به جامعه را طی کنند. این کار از سم‌زدایی تا بازپروری تن و روان و آموزش مهارت و شغل ادامه پیدا می‌کند.»
این عضو شورای شهر ادامه می‌دهد: «باید تلاش کنیم که شهر عاری از صحنه‌های ناراحت‌کننده باشد. ما شهر را در حالتی تحویل گرفتیم که معتادان در برخی معابر و فضاهای عمومی رفت‌وآمد داشتند. اکنون با هم‌افزایی تجربیاتی که از دیگر فعالان اجتماعی به‌دست می‌آوریم در تلاش هستیم تا معتادان را به‌عنوان بخشی از خانواده بزرگ شهروندان تهرانی به سمت بهبودی ببریم.»
نادعلی می‌افزاید: «امشب(دیشب) نیز همراه مددجویان پیر و جوان یاورشهر یک به تماشای نخستین بازی ایران نشستیم. مدیریت شهری برنامه‌هایی جهت تماشای گروهی مسابقات جام‌جهانی برای شهروندان فراهم کرده تا از این طریق بتوانیم به بهبود روحیه اجتماعی، شادی و نشاط کمک کنیم.»