به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از گاردین، فروپاشی سرمایه‌گذاری‌های دیجیتالی مانند FTX نشان می‌دهد که هر قدر هم برای چیزی تبلیغات پرزرق و برق و رویایی تدارک ببینید، نمی‌توانید از واقعیت فرار کنید.
کشور کوچک جزیره‌ای تووالو (Tuvalu) اخیرا اعلام کرد که اولین کشوری است که به طور کامل ورژنی مجازی از خود را در متاورس بازتولید می‌کند.
تووالو، متشکل از ۹ جزیره کوچک در اقیانوس آرام است که بین استرالیا و هاوایی واقع شده است و نگران است که به دلیل تغییرات آب و هوایی و بحران اقلیمی، به ناچار به طور کامل از بین برود.
برای همین می‌خواهد «با انتقال گران‌بهاترین دارایی‌های مردمش به فضای ابری، آن‌ها را از خطر نابودی نجات دهد.»
این سرنوشت‌گرایی شاید بخشی از آن ترفندهای تبلیغاتی بود، اما بخشی از آن ناشی از نوعی تسلیم است، زیرا این کشور در اقیانوس آرام، در حال مبارزه با تغییرات آب و هوایی پیش رو، تحت تاثیر بلایای اقلیمی قرار خواهد گرفت. اما این ایده که این کشور باید نسخه دیجیتالی از خود را ثبت کند و به روحی مجازی تبدیل شود، با این نگرش که فناوری ما را نجات می‌دهد و جهان‌های فناوری جدید به ناچار جایگزین جهان فیزیکی پرجنب‌وجوش ما خواهند شد، تفکری اشتباه است.
متاورس (که هنوز به درستی ساخته نشده است) یک دنیای مجازی کاملا فراگیر و جهانی با فناوری‌هایی مبتنی بر ترکیب واقعیت و واقعیت مجازی به مردم وعده می‌دهد. مارک زاکربرگ، در سال ۲۰۲۱ زمانی که اعلام کرد شرکتش نام خود را به متا (Meta) تغییر و آینده خود را به سمت ساخت فناوری‌های متاورس سوق می‌دهد، این اصطلاح را بر سر زبان‌ها انداخت.
از آن زمان، ظاهر یک شبه متخصصان متاورس از این سو و آن سو سربرآورند و برای به دست آوردن تکه‌ای از کیک این پدیده درخشان جدید، اعلام وجود کردند.
این آینده‌نگری ساده‌لوحانه خود را به روش‌های مختلفی بیان می‌کند: وب ۳، ارزهای دیجیتال، بلاک‌چین، توکن‌های غیر مثلی (NFT) و فهرستی از پیشگویی‌های به ظاهر نامفهوم و گیج‌کننده در حوزه فناوری. اما هیاهوها و تبلیغات رویایی نتوانست از واقعیت بگریزد و ما شاهد نمونه‌هایی از فروپاشی این فناوری‌های جدید هستیم.
گزارش شده است که پروژه متاورس شاخص متا «هورایزون وردز» (Horizon Worlds) تا حد زیادی خالی و نامحبوب است. حتی اغلب کسانی که از آن بازدید می‌کنند، بیشتر از یک ماه در آن نمی‌مانند. وال استریت ژورنال گزارش می‌دهد که از جهان‌های تولید شده توسط کاربر در این پلتفرم، تنها حدود ۹ درصد توسط بیش از ۵۰ پروفایل دیگر بازدید می‌شود. به نظر می‌رسد حتی کارمندان متا نیز نمی‌خواهند از «Horizon Worlds» جدید استفاده کنند.
بیشتر بخوانید:
سهام متا در حال تجربه سقوط عمیق است، زیرا سرمایه‌گذاری مستمر آن در متاورس با وجود عدم بازدهی و شرایط سخت اقتصادی، آن را مجبور به اخراج ۱۱۰۰۰ نفر از پرسنل خود کرد.
FTX، یک صرافی ارزهای دیجیتال که زمانی ۳۲ میلیارد دلار ارزش داشت و به عنوان محور اصلی دنیای وب ۳ به حساب می‌آمد، به طرز شگفت‌انگیزی سقوط کرد و اکنون در معرض انحلال است.
این گسست بین وعده‌های این فناوری‌های جدید و چالش‌های مشکلات امروزی ریشه در فلسفه‌ای دارد که توسط مبلغان فناوری ترجیح داده می‌شود: لانگ‌ترمیسم یا درازمدت‌گرایی. این درازمدت‌گرایی دیدگاهی است که می‌گوید ما باید از پروژه‌های تغییردهنده جهان مثل مهاجرت به مریخ، سفرهای فضایی خصوصی، وب۳ و متاورس حمایت کنیم، زیرا ارزشی که این پروژه‌ها مدعیند که در آینده برای بشریت دارند، هرگونه اختلالات و ناکامی‌های بالقوه آن‌ها در زمان حال یا آینده نزدیک را توجیه می‌کند.
لانگ ترمیسم در میان سلبریتی‌های دنیای فناوری امروزی طرفدارانی دارد - از جمله پیتر تیل، جف بزوس، مارک زاکربرگ و ایلان ماسک. برای آن‌ها، نگرانی‌های حال فقط تا جایی ارزش پرداختن را دارند که بر روی تصویر بزرگ‌شان از آینده تاثیر بگذارند.
فیلسوف و نویسنده امیل پی. تورس (Émile P. Torres) از این طرز تفکر انتقاد می‌کند: «چرا ماسک به تغییرات آب و هوایی اهمیت می‌دهد؟ نه به خاطر بی‌عدالتی، نابرابری و رنج انسان، بلکه به این دلیل که ممکن است قبل از اینکه بتوانیم مریخ را مستعمره کنیم و در سراسر کیهان گسترش پیدا کنیم، بحران اقلیمی ما را از بین ببرد.
درازمدت‌گرایی آینده‌ای غیرقابل تحقق را بر حال آشفته ترجیح می‌دهد، و معتقدان به آن، کارهایشان را با نتایج احتمالی درخشان آینده توجیه می‌کنند، و هرگز به هزینه‌هایی که جامعه امروز برای آن متحمل می‌شود فکر نمی‌کنند.
این خیلی دردناک و غم‌انگیز است که کشور جزیره‌ای تووالی هرگز تصور نمی‌کند که انتخابی برای نجات جامعه فیزیکی و دنیای واقعی خود دارد و تمام آنچه در دسترسش است، یک نسخه انتزاعی و مجازی از یک کشور است.
اگر قرار باشد به بهای هزینه‌های بسیار و مشکلات امروز، دنیاهای تکنولوژیکی جدیدی بسازیم، متاورس یک مدینه فاضله جدید درخشان نخواهد بود، بلکه بیشتر شبیه یک قبرستان دیجیتال است، مملو از خاطرات گمشده و کپی دنیایی که ما انتخاب کردیم نادیده بگیریم تا از بین برود.