به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس‌آلرت، مطالعه ۲۶ سال داده‌های رفتاری گرگ و تجزیه و تحلیل خون ۲۲۹ گرگ نشان داد که عفونت با انگل توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) باعث می‌شود که گرگ‌ها، ۴۶ برابر بیشتر از گرگ‌های غیرآلوده به رئیس گله تبدیل شوند.
این تحقیقات نشان می‌دهد که اثرات این انگل در طبیعت به شکل ترسناکی دست کم گرفته شده و به اندازه کافی روی آن و نقشش در اکوسیستم‌ها و رفتار حیوانات مطالعه نشده است.
اگر گربه دارید، احتمالا قبلا نام انگل توکسوپلاسما گوندی یا تی گوندی را شنیده‌اید. این ارگانیسم میکروسکوپی فقط می‌تواند در بدن گربه‌سانان تولید مثل کند، اما تقریبا در بدن همه حیوانات خونگرم می‌تواند عفونت ایجاد و رشد کند.
این شامل انسان‌ها هم می‌شود. توکسوپلاسما گوندی می‌تواند باعث ایجاد یک بیماری انگلی بدون علامت (اما هنوز بالقوه کشنده) به نام توکسوپلاسموز شود. هنگامی که این انگل در بدن میزبان دیگری قرار می‌گیرد، برای ادامه بقا به دنبال راهی برای بازگرداندن نسل خود به درون بدن گربه می‌گردد، و برای این کار از راه وحشتناکی استفاده می‌کند.
حیواناتی مانند موش‌های آلوده به این انگل خطرات بیشتری را متحمل می‌شوند و در برخی موارد واقعا مجذوب بوی ادرار گربه‌ها می‌شوند و در نتیجه احتمال کشته شدن آنها بیشتر می‌شود و انگل دوباره به بدن گربه بازمی‌گردد.
بیشتر بخوانید:
برای حیوانات بزرگتر، مانند شامپانزه‌ها، آلودگی به این انگل به معنای خطر مواجهه و شکار توسط گربه بزرگتر مثل پلنگ است. کفتارهای آلوده به توکسوپلاسما گوندی هم بیشتر توسط شیرها کشته می‌شوند.
گرگ های خاکستری (Canis lupus) در پارک ملی یلو استون امریکا دقیقا طعمه گربه‌ها نیستند، اما گاهی اوقات قلمرو آنها با کوگارها (نوعی شیر کوهی) ناقلین شناخته شده این انگل یکی است، و این دو گونه، هر دو شکار گوزن، گاومیش کوهان‌دار و استرآهو شکار می‌کنند. احتمالا گرگ‌ها نیز به دلیل خوردن شکارهای آلوده به این انگل مبتلا می‌شوند.
داده‌های جمع‌آوری‌شده در مورد گرگ‌ها و رفتار آنها برای ۲۶ سال فرصتی نادر برای مطالعه تاثیرات انگل بر روی یک میزبان وحشی ارائه کرد. محققان پروژه گرگ‌های یلو استون، همچنین نگاهی به نمونه‌های خون گرگ‌ها انداختند و دریافتند گرگ‌هایی که قلمروشان همپوشانی زیادی با شیرهای کوهی دارد، بیشتر به توکسوپلاسما مبتلا می‌شوند. آنها در گرگ‌های آلوده به این انگل، افزایش سطح قابل توجه ریسک‌پذیری را مشاهده کردند.
گرگ‌های آلوده ۱۱ برابر بیشتر از گله خود در قلمروهای جدید پراکنده شدند. نرهای آلوده به احتمال ۵۰ درصد در طی ۶ ماه گروه خود را ترک می‌کنند، و این مدت زمان برای گرگ‌های غیر آلوده ۲۱ ماه است. گرگ‌های ماده آلوده نیز به احتمال ۲۵ درصد گروه را ظرف ۳۰ ماه ترک می‌کنند که این مدت زمان برای گرگ‌های غیرآلوده ۴۸ ماه است.
همچنین گرگ‌های آلوده به احتمال زیاد به سردسته‌های گروه تبدیل می‌شدند. انگل توکسوپلاسما گوندی ممکن است سطح تستوسترون را افزایش دهد، که به نوبه خود می واند منجر به افزایش پرخاشگری و تسلط شود: ویژگی‌هایی که به گرگ کمک می‌کند تا خود را به عنوان رئیس گله نشان دهد.
این یکی دو پیامد مهم دارد. سردسته‌های گله گرگ‌هایی هستند که تولید مثل می‌کنند و انتقال تی‌گوندی می‌تواند مادرزادی باشد و از مادر به فرزند منتقل شود و به این شیوه انگل بقای خود را تضمین می‌کند و همچنین می‌تواند بر پویایی کل گروه تاثیر بگذارد.
محققان در مقاله خود می نویسند: «به دلیل ساختار گروهی زندگی گرگ خاکستری، رهبران دسته تاثیر بیش از حدی بر جفت خود و تصمیمات گروهی دارند. اگر گرگ‌های خاکستری به این انگل آلوده شده باشند و تغییرات رفتاری نشان دهند، این تغییر بر بقیه گرگ‌های گله هم اثر می‌گذارد.
برای مثال وقتی رئیس گله جسورانه به دنبال بوی ادرار وارد قلمروی جدید شیرهای کوهی می‌شود، می‌تواند بیشتر در معرض انگل قرار بگیرد، بنابراین گرگ‌های بیشتر در معرض ابتلا به انگل توکسوپلاسما گوندی قرار می‌گیرد و همین‌طور چرخه افزایش همپوشانی قلمرو و عفونت مدام تکرار می‌شود.
این شواهد نشان می‌دهد عوامل کوچکی که کمتر روی آنها مطالعه شده، چطور می‌تواند تاثیری عظیم بر عملکرد اکوسیستم داشته باشد.
بررسی پیامدهای عفونت‌های انگلی در تحقیقات آینده حیات وحش برای درک تاثیرات انگل ها بر حیوانات، گروه‌ها و فرآیندهای اکوسیستم حیاتی است. این تحقیق در «Communications Biology» منتشر شده است.