به گزارش بی‌بی‌سی یافته‌های جدید دانشمندان درباره این سوال اساسی در یک نشست تخصصی نجوم در کالیفرنیا مطرح شده است.
تقریبا گمان می‌رود که تمام کهکشان‌ها از جمله کهکشان راه شیری که ما در آن به سر می‌بریم دارای سیاه‌چاله‌های بزرگ در هسته خود باشند. اما سوال همیشگی منجمین این بوده که آیا سیاهچالهها با انباشتن مواد به روی هم به پیدایش کهکشان‌ها کمک کرده‌اند یا این که سیاهچالهها در دل کهکشان‌ها به وجود آمده‌اند.
دکتر کریزس کاریلی از مرکز مشاهدات رادیویی نجوم آمریکا در دویست و سیزدهمین نشست سالانه انجمن نجوم آمریکا در کالیفرنیا در این باره گفت: به نظر می‌رسد که اول سیاهچالهها بوده‌اند.
پیشتر تحقیقات در کهکشان‌های همسایه نشان داده بود که میان برآمدگی ستاره‌ها و گاز‌ها در مرکز کهکشان و حجم سیاهچالهها ارتباط وجود دارد.
به طور کل حجم یک سیاه‌چاله یک هزارم حجم برآمدگی کهکشانی اطراف آن است. حالا محققان مدعی هستند که میان این نسبت ثابت و اندازه کهکشان رابطه‌ای دوسویه وجود دارد. اما مشخص نبود که آیا این دو جرم با هم رشد کرده‌اند یا این که یکی از آن‌ها زودتر از دیگری رشد داشته است.
در تحقیق اخیر دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی آغاز خلقت را مورد بررسی قرار دادند یعنی چیزی حدود 13.7 ملیارد سال پیش؛ زمانی که کهکشان‌ها در حال شکل‌گیری بودند.
فابیان والتر از مرکز نجوم رادیویی انستیتو ماک-پلانک در این باره می‌گوید: ما بالاخره موفق شدیم جرم سیاهچالهها و برآمدگی کهکشانی را در چند کهشکان آن‌گونه که در چند ملیارد سال اولیه پیدایش خود پس از انفجار بزرگ بوده‌اند اندازه‌گیری کنیم. یافته‌ها حاکی از آن است که نسبت جرم در سال‌های اولیه پیدایش کهکشان‌ها ثابت نبوده است. این به آن معنا است که ابتدا سیاهچالهها شروع به رشد کرده‌اند.
منجمان با اشاره به این یافته چالش بعدی را چگونگی تاثیر سیاهچالهها و کهکشان‌ها بر رشد یکدیگر اعلام کرده‌اند. تلسکوپ‌های رادیویی جدید که مکزیک و شیلی در حال حاضر در مرحله ساخت هستند احتمالا بتوانند پرده از این راز بردارند.
از دیگر یافته‌هایی که دانشمندان در این نشست سالانه مطرح کرده‌اند بررسی حجم کهکشان راه شیری بوده است [یافته‌های جدید درباره اندازه کهکشان راه شیری]