به نحوه کار کارلوس کی‌روش در جام جهانی بیست و دوم نقدهای متعددی وارد است اما جالب‌ترین و عجیب‌ترین کار او این بود که با وجود این امکان قانونی که ۲۶ بازیکن را به قطر ببرد ۲۵ نفر را با خود همراه کرد و نفر بیست و ششم را هرگز انتخاب نکرد.
اینکه سرمربی پرتغالی یوزها برخلاف ۳۱ تیم دیگر حاضر در جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ نه سه دروازه‌بان بلکه چهار سنگربان را در جمع انتخابی خود جای داد، شاید این توجیه و منطق را داشته باشد که او می‌خواست با همراه بردن چهار سنگربان از ۵ دروازه‌بان حاضر در اردو (فقط اخباری خط خورد و بیرانوند، حسینی، نیازمند و عابدزاده به دوحه رفتند) به آنها بگوید که به همه آنها اعتقاد و احتیاج دارد و اگر هم در قطر از آنها سود نجوید در میدان‌های بعدی چنین خواهد کرد اما فلسفه اینکه چرا سرمربی ۶۹ ساله ایران یک جا را در فهرست نفرات اعزامی به کلی خالی گذاشت، مسأله‌ای است که هنوز لاینحل مانده است.
شاید کی‌روش قصد مطرح کردن یک معما را داشته تا مردم با آن سرگرم شوند(!) اما او می‌توانست با انتخاب یک بازیکن دیگر و پرکردن جای بیست و ششم در لیست انتخابی‌اش بر گزینه‌ها و کاراکترهای پیش روی خود بیفزاید و امکانات و سلاح‌های اضافه‌ای را برای کارزار قطر در اختیار داشته باشد.
صرفنظر از پرداخت به اینکه کدام افراد خاص می‌توانستند این جای آخر را در فهرست او پرکنند پیش آمدن این سؤال بدیهی و منطقی است که وقتی فیفا این فرصت فراخ را در اختیار تمامی تیم‌ها قرار می‌دهد تا با امکانات و نیروهایی هرچه بیشتر به میدان آیند و گزینه‌هایی فزون‌تر از تمامی ادوار قبلی جام‌جهانی را در اختیار داشته باشند، چرا ما از این حق موجه و مفید و مسلم بگذریم و تیمی ۲۵ نفره را راهی دوحه کنیم که تازه ۴ تای آنها هم دروازه‌بان هستند؟! امید نورافکن که یک بازیکن چند پستی است، محمد محبی که در پنج، شش دیدار آخر استقلال در لیگ برتر درخشیده بود، میلاد سرلک و کمال کامیابی‌نیا، هافبک دفاعی‌های پرسپولیس، نفراتی هستند که برای تک جای خالی مانده به ذهن می‌آیند و می‌شد (و باید) یکی از آنها را به قطر می‌بردند.
از این طریق دایره انتخاب و وسعت عملیات سرمربی موزامبیکی‌الاصل ایران بیشتر می‌شد و او می‌توانست در صورت لزوم از هر یک از آنها سرویس و خدمتی را در سه بازی‌مان در قطر بگیرد که شاید خیلی از نیازهای فنی ما را برآورده می‌کرد و مقداری از مشکلات شدید ما را کاهش می‌داد.
اینکه شاید نفرات دیگری هم در این تعریف و در دایره این گزینش قرار می‌گرفتند، همچنان تحت‌الشعاع این پرسش مهم‌تر واقع می‌شود که چرا اصولاً کی‌روش از این حق واضح و موجه و قانونی چشم پوشید و تیمش را با یک جای خالی به جام جهانی ۲۰۲۲ برد. آیا این جای خالی به او و تیم ملی ایران سودی رساند؟!