به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس آلرت، سال گذشته، یک باستان‌شناس در پرو به گاردین گفت که فکر می‌کند دانشمندان تنها ۵ درصد از تمام خطوط ناسکا را در بیابان پیدا کرده‌اند. محققان دانشگاه یاماگاتا در ژاپن اکنون در حال کار با باستان‌شناسان محلی برای تغییر آن هستند و آخرین مجموعه خطوط باستانی آنها تقریباً تعداد طرح‌های شناخته‌شده قبلی را دو برابر می‌کند.
بررسی‌های انجام‌شده توسط هواپیماهای بدون سرنشین و تصاویر هوایی در جنوب پرو، اکنون ۱۶۸ ژئوگلیف جدید را در سایت میراث جهانی خطوط ناسکا شناسایی کرده‌اند که تقریباً ۵۰ مورد از این نقشه‌های جغرافیایی در مقیاس بزرگ، چهره‌هایی شبیه انسان را نشان می‌دهند.
یکی از تصاویر انسان‌نما حتی به نظر می‌رسد که کمی موی صورت دارد؛ به سبک هومر سیمپسون.
برخی از طرح‌های دیگر حک شده در چشم‌انداز پرندگان، گربه‌ها و مارها هستند. برخی از آنها نیز فقط خطوط ساده یا الگوهای ذوزنقه‌ای را نشان می‌دهند.
به سختی می‌توان گفت که این طرح‌ها چه زمانی ساخته شده‌اند، اما گلدان‌های سفالی که در نزدیکی خطوط پیدا شده‌اند به زمانی بین ۱۰۰ سال پیش از میلاد تا ۳۰۰ سال پس از میلاد باز می‌گردد.
بسیاری از تصاویر باستانی در زمین‌های مسطح خراشیده شده‌اند و تماشای آنها را از نقاط دید نزدیک دشوار می‌کند. از آنجایی که این خطوط از طریق برداشتن سنگ‌ها و زباله‌ها برای آشکار کردن خاک‌های متضاد رنگ زیر آن ساخته شده‌اند، فرسایش به مشکلات در کشف آنها کمک کرده است.
پهپادها چشم آسمانی ما شده‌اند. این وسایل پرنده به متخصصان این امکان را می‌دهند تا خطوط ناسکا را با وضوح بیشتری نسبت به قبل ببینند.
برخی از اطلاعاتی که آنها جمع‌آوری می‌کنند حتی توسط برنامه‌های هوش مصنوعی تجزیه و تحلیل می‌شوند که می‌توانند الگوهای مختلف را سریع‌تر و قابل اعتمادتر از چشم انسان تشخیص دهند. در سال ۲۰۱۹، یک طرح جدید خط ناسکا در واقع توسط هوش مصنوعی کشف شد.
خطوط ناسکا یکی از جذاب‌ترین اسرار تاریخ است و حتی اگر باستان شناسان چیزهای بیشتری پیدا کنند، ممکن است ما را به درک هدف آنها نزدیک‌تر نکند.
به دلایلی غیرقابل توضیح، بین ۵۰۰ سال قبل از میلاد تا ۵۰۰ پس از میلاد، جوامع در جنوب پرو خطوط، اشکال و شکل‌های ساده‌ای را در سراسر چشم‌انداز ایجاد کرده‌اند که بسیاری از آنها را می‌توان به طور کامل فقط از بالا مشاهده کرد.
این خطوط در طول دهه‌ها به روش‌های متعددی تفسیر شده‌اند، اما رایج‌ترین توضیح این است که آنها برای الهه‌های آسمان که از بالا به انسان‌ها نگاه می‌کنند، در نظر گرفته شده‌اند.
یکی دیگر از نظریه‌های رایج نشان می‌دهد که این شکل‌ها و الگوها برای اهداف نجومی تشریفاتی ترسیم شده‌اند و قرار بود به نحوی منعکس‌کننده ستارگان باشند.