سعدآباد از شمال با کوه‌های البرز، از شرق با گلابدره، از غرب با ولنجک و از جنوب با تجریش همسایگی دارد و در زمان قاجار محل استقرار و سکونت تابستانی شاهان این سلسله بوده است.
پس از کودتای ۱۲۹۹ در وسعتی تازه و الحاق باغ‌های مختلف، این مکان به اقامتگاه تابستانی پهلوی اول تبدیل شد.
کاخ و کوشک‌هایی به مناسبت و ضرورت‌های گوناگون در جای جای این پهنه به فاصله‌ای از بازمانده بناهای قاجار سر برآورده که طی سالیان به چهارده کاخ کوچک و بزرگ، هرکدام به سبک و شیوه‌ای در معماری رسیده است.
در زمان پهلوی اول، سراسر باغ سعدآباد از رودخانه دربند مشروب می‌شد. رضاپهلوی آب رودخانه دربند را خریداری کرد و به آبیاری این باغ اختصاص داد ولی پهلوی دوم ۱۲ ساعت از آب رودخانه را به رعایا داد.
کاخ های سعدآباد:
۱۸ کاخ کوچک و بزرگ از دوره‌های قاجاریه و پهلوی در سعدآباد وجود دارد که عبارتند از:
- کاخ احمدشاهی (در اختیار بسیج خواهران)
- کاخ شهوند (کاخ موزه سبز فعلی)
- کاخ سفید (کاخ موزه ملت)
- کاخ اختصاصی (موزه تاریخ طبیعی سابق در حال حاضر در اختیـار نهاد ریاســت جمهوری)
- کاخ اسود (سیاه) موزه هنرهای زیبا فعلی
- کاخ شمس (موزه مردم شناسی)
- کاخ اشرف (موزه ظروف سابق)
- کاخ غلامرضا (ساختمان تبصره ۳۶)
- کاخ ملکه مادر (ســــاختمان جمهوری)
- کاخ احمدرضا (در اختیار نهاد)
- ساختمان عبدالرضا (امور اداری سعدآباد)
- کاخ بهمن پهلوی پسر غلامرضا (مرکز آموزش)
- کاخ شهرام پسر اشرف (موزه نظامی)
- کاخ فریده دیبا (در اختیار نهاد)
- کاخ‌های قدیم و جدید ولیعهد رضا پهلوی (موزه بهزاد و دفینه)
- کاخ فرحناز و علیرضا فرزندان محمدرضا پهلوی(موزه خط و کتابت میرعماد)
- کاخ لیلا (موزه آبکار)
علاوه بر کاخ‌های مذکور و چندین ساختمان قدیمی دیگر، تاسیسات و امکانات دیگری همچون: سالن‌های مرغداری و گاوداری، موزستان و گلخانه‌های گوناگون، استخرهای مختلف، چشمه سارها، زمین‌های تنیس و سالن بولینگ، سینما و آمفی تئاتر روباز در این مجموعه ۱۱۰ هکتاری وجود دارد.