به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وبسایت نیواطلس، محققان در اوکلند از تجزیه و تحلیل شیمیایی پیشرفته برای محاسبه میزان ریزش ذرات میکروپلاستیک از آسمان بر فراز شهر استفاده کردهاند و آن را معادل ۳ میلیون بطری پلاستیکی در سال میدانند.
در حالی که به طور کلی تصور میشود زبالههای پلاستیکی در سراسر خشکی و دریاها گسترده هستند، دانشمندان اخیراً شروع به بررسی روشهایی کردهاند که میتوانند در هوا جابجا شوند و به دور و بر دور سفر کنند. این را میتوان با بادهایی که ذرات پلاستیک را از سطح اقیانوس جمع میکند و آنها را به اتمسفر میبرد، توجیه کرد. تکههایی که در بارش برف قطب شمال و قطب جنوب ظاهر میشوند، نشان از مسافتهایی است که آنها میتوانند طی کنند، میدهد.
مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه اوکلند انجام شده است، جزئیات جدیدی را به درک ما از آلودگی پلاستیکی موجود در هوا اضافه میکند و نشان میدهد که وضعیت سختتر از آن چیزی است که ما تصور میکردیم. مطالعاتی که غلظت میکروپلاستیکهای معلق در هوا را در شهرهای اروپایی ارزیابی میکنند، نشان دادهاند که میانگین تعداد قطعات کشفشده در هر متر مربع در یک روز از ۱۰۰ تا ۷۰۰ قطعه است.
اما تیم اوکلند با استفاده از روشهای شیمیایی پیچیده برای شناسایی و تجزیه و تحلیل ذرات کوچکتر از ۰.۰۱ میلیمتر، به عدد بسیار بالاتری رسیدند - ۴۸۸۵. این تیم از قیفها و شیشهها برای نمونهبرداری از میزان میکروپلاستیکهایی که از آسمان در طی یک دوره ۹ هفتهای میافتند، استفاده کردند که اکثر آنها برای دیدن با چشم غیرمسلح بسیار کوچک بودند. با استفاده از یک رنگ که نور ساطع میکند و یک عملیات حرارتی برای ارزیابی جرم آنها، تیم موفق شد آنها را با جزئیات دقیق شناسایی و مطالعه کند.
ذرات ساخته شده از مواد بسته بندی معمولی مانند پلی اتیلن و PET در کنار پلی کربنات مورد استفاده در الکترونیک از رایجترین آنها هستند. به گفته این تیم، یافتهها نشان میدهد که هر سال حدود ۷۴ تن میکروپلاستیک از جو بیرون میافتد و به اوکلند میافتد که معادل بیش از سه میلیون بطری پلاستیکی است.
دکتر جوئل ریندلاب، نویسنده اصلی این مقاله میگوید: «هرچه محدودههای اندازه کوچکتر را بررسی کنیم، میکروپلاستیکهای بیشتری میبینیم. این قابل توجه است زیرا کوچکترین اندازهها از نظر سمشناسی مرتبط هستند.»
دانشمندان به بررسی این موضوع ادامه میدهند که قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک چه معنایی برای سلامت انسان دارد، اما این ذرات در نمونههای مدفوع، جریان خون و در بافت زنده ریه یافت شده است.
این تحقیق در مجله Environmental Science & Technology منتشر شده است.