دکتر حسین آخانی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران، در این باره به همشهری گفت: میانکاله تنها ساحل ماسه‌ای بکر و دست نخورده ایران است که هنوز جنگل وحشی انار و تجمع گیاهان ماسه دوست ساحلی خزر در آن وجود دارد؛
به‌خصوص این منطقه تنها رویشگاه گونه منحصر به فرد درمنه در سراسر کشوراست. براین اساس، هر گونه فعالیت عمرانی در این محدوده، مغایر با اصول زیست‌محیطی است.
این گیاه شناس که مطالعات گسترده‌ای روی گونه‌های گیاهی کشور انجام داده است، به‌گونه‌های گیاهی شورپسند میانکاله اشاره کرد و افزود: گونه‌های هالوفید (شورپسند) که در این منطقه پیدا می‌شود منحصر به فرد بودن این منطقه را از نظر پوشش گیاهی نشان می‌دهد.
از سوی دیگر، جنگل‌های جلگه‌ای را تنها می‌توان در میانکاله دید چرا که این جنگل‌ها در سراسر کشور نابود شده است. هریک از این موارد می‌تواند بزرگ‌ترین دلیل برای حفاظت جدی از این زیستبوم بی‌نظیر باشد.
این در حالی است که سازمان حفاظت محیط‌زیست که متولی اصلی حفاظت از تالاب‌هاست نه تنها واکنشی نسبت به این تخریب‌ها نشان نمی‌دهد که با وجود همه اعتراضات تشکل‌ها و کارشناسان محیط‌زیست، این سازمان همچنان سیاست سکوت را در پیش گرفته است.
آخانی ضمن انتقاد از تخریب‌های گسترده‌ای که دامنگیر طبیعت ایران شده، تصریح کرد: از یک سو شنیده می‌شود که می‌خواهند در میانکاله پالایشگاه نفت احداث کنند از سوی دیگر خبر می‌رسد که با جاده کشی به جان این تالاب افتاده‌اند.
حال آنکه هر گونه اقدامی در این تالاب بین‌المللی که در کنوانسیون رامسر هم به ثبت رسیده باید براساس ضوابط زیست‌محیطی و با احتیاط فراوان همراه باشد.
این استاد دانشگاه در باره تبعات احداث پالایشگاه نفت درمیانکاله گفت: ساخت پالایشگاه در این منطقه، تعادل هیدرولیکی منطقه را به هم می‌زند و در نتیجه باعث نابودی گونه‌های حساس به آب شور منطقه می‌شود؛ گونه‌هایی که تنها در همین منطقه وجود دارد.
وی با تاکید بر اینکه عملیات جاده‌سازی و به‌طور کلی هر گونه عملیات خاکبرداری که در تپه‌های ماسه‌ای میانکاله مزاحمتی ایجاد کند سبب تخریب زیستگاه گیاهان ماسه دوست ساحلی می‌شود، تصریح کرد: در واقع جاده‌سازی در این منطقه جز نابودی تنها نوار گیاهی به جا مانده در ساحل شنی خزر ثمر دیگری ندارد چرا که بقیه گیاهان ماسه دوست ساحلی پیش از این قربانی ویلا‌سازی شده‌اند و تنها همین محدوده کوچک از ساخت‌و‌سازها مصون مانده که آن هم اینگونه دستخوش فعالیت‌های جاده‌سازی شده است.
احداث جاده ، سمی مهلک برای تالاب
اصغر عبدلی مدیر گروه مهندسی عمران محیط‌زیست دانشگاه تهران با اشاره به اینکه میانکاله یکی از زیستگاه‌های بکر ساحلی جنوب خزر است، به سبزپرس گفت: اولین آسیب حاصل از جاده‌سازی در میان تالاب، به هم خوردن آرامش تالاب و جانوران آن است و دیگر زیستگاه بکر نخواهد ماند، زیرا دسترسی راحت مردم و حضور آنها ، با لطبع تخریب‌های زیست‌محیطی، آلودگی، صید و شکار غیرقانونی و بی‌رویه را در پی خواهد داشت.
این طرح، منطقه را به چند بخش تقسیم می‌کند و اکوسیستم آن را بر هم می‌زند. نمونه بارز آن، عبور جاده از میان پارک ملی گلستا ن ا ست که همه از مشکلات ایجاد شده نسبت به حیات وحش و طبیعت آن آگاهیم.
احداث جاده مانع تبادل انرژی
فلاحی، رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست بهشهر، با اظهار نارضایتی از چنین طرحی گفت: احداث این جاده باعث جدایی بخش غربی و شرقی میانکاله می‌شود و تبادل انرژی برقرار نخواهد بود.
او با توضیح این نکته که در حدود 10 نهر آب شیرین به تالاب وارد می‌شود و با احداث جاده، ورود آب با مشکل مواجه شده و جنگل انارستان، تپه‌های شنی و نوار درختان توسکا هم تهدید می‌شوند ؛
حتی زیستگاه شور پسند هم تخریب خواهد شد و همچنین اگر تردد 2 منطقه تالاب زیاد شود با این کمبود پرسنل، کنترل منطقه و مقابله با افراد سودجو و متخلف، بسیار سخت خواهد بود.
وی می‌گوید: اگر هدف از احداث این جاده دسترسی به دریاست که بدون خرج هزینه چند میلیاردی و از طریق بزرگراه اکبر آباد - بهشهر این دسترسی عملی است.