هرچند در ابتدا حرکتی کند و نه چندان امیدوارکننده داشت و حتی برای مدتی متوقف شد اما از سال 1356 استارت قایقرانی در ایران زده شد اما تا سال‌های گذشته بسیار کم‌رمق و بی‌جان بود و نتوانست آن طوری‌که باید شایستگی واقعی ورزشکاران را در این رشته به آسیا و جهان نشان دهد. قایقرانی ورزش مفرح و نشاط‌آوری است که از یک سو می‌تواند با همگانی‌شدن و امکان بهره‌گیری آحاد جامعه از این ورزش نقش بسزایی در تامین سلامت داشته باشد و از سوی دیگرکثرت مدال‌های قایقرانی در بازی‌های آسیایی و المپیک و کسب سهمی از این مدال‌ها تاثیرات زیادی در ارتقای جایگاه ورزش کشور در میادین بین‌المللی به همراه داشته باشد. احمد دنیامالی متولد سال 1339است.
تحصیلات خود را تا مقطع فوق‌لیسانس معماری و شهر‌سازی طی کرده و از جمله سوابق او معاون شرکت راه آهن ، معاون وزیر راه‌وترابری و مدیرعامل سازمان بنادرو‌کشتیرانی و در حال حاضر معاونت فنی - عمرانی شهرداری تهران و رئیس فدراسیون قایقرانی ایران است. دنیامالی نگاهی برنامه‌محور به قایقرانی دارد. در حالی که قایقرانی برای اولین بار دو سهمیه المپیک کسب کرد، دنیامالی می‌گوید که ما باید چهار سهمیه المپیک کسب می‌کردیم.
چرا چهار سهمیه کسب نکردیم؟
وقتی در سال 2007 در مسابقات قهرمانی آسیا در کره، پرچم ما، 13 بار بالا رفت و در مقابل کره‌ای‌ها دو مدال کسب کردند و از همه بهتر تیم کاناپولوی بانوان ایران قهرمان آسیا شد، همه اینها خستگی‌ها را ازتن بیرون می‌آورد اما واقعیت این است که وظیفه ما را در آینده و در قبال برنامه‌هایی که داریم بیشتر می‌کند.
در مورد قایقرانی اما یک ضرورت را احساس کردیم. اگر در برنامه ریزی یک مجموعه‌ای امید حاکم شود و کارها بر اساس کار جمعی باشد برآیند کار، فرآیند خوبی را به همراه خواهد داشت.
اگر ما نتیجه گرفتیم، کارمان را انجام داده‌ایم. اما مشکلات ما، از ضعف‌های کارمان است.
رئیس فدراسیونی چون من که بیش از چهار سال است در قایقرانی هستم، وقتی خود را نقد می‌کند می‌بیند جایی که باید می‌بودیم، قرار نگرفته‌ایم. در همین المپیک هدف‌گذاری ما چهار سهمیه بود، نه دو سهمیه پس چرا دو سهمیه کسب کردیم. به هر حال با توجه به توانی که گذاشتیم و مربیانی که آوردیم باید چهار سهمیه کسب می‌کردیم. این درست که مردم و رسانه‌ها به ما لطف کردند و برایمان هورا کشیدند اما باید خودمان را نقد کنیم، در این حالت می‌بینیم که چهار سهمیه باید کسب می‌کردیم.
در گوانجو نا امید نیستیم
در بازی‌های گوانگجو حرف‌های جدی داریم، موفقیت خیلی خوبی کسب خواهیم کرد. مسابقات 2009 ارزیابی برای مسابقات 2010 گوانگجو است و این رقابت‌ها نیز محکی برای المپیک 2012 لندن خواهد بود. برنامه‌ریزی‌های لازم را برای حضور هرچه بهتر قایقرانان انجام داده‌ایم، می‌خواهیم جهش کنیم هرچند سخت است اما با یک کار تیمی و خرد جمعی و تلاش شبانه‌روزی ورزشکاران به این هدف نائل می‌شویم.
در رشته‌های مختلف سرمایه‌گذاری‌های متفاوتی داشته‌ایم مثلا در بادبانی برنامه اصلی ما برای مسابقات المپیک لندن است ولی نباید برای نتیجه در گوانگجو نیز ناامید باشیم. بادبانی شاید تنها رشته قایقرانی باشد که به پیست نیاز ندارد و این فرصت مناسبی است تا با سواحلی که در جنوب و شمال داریم بتوانیم این رشته را توسعه دهیم، برنامه ما تمرینات شبانه‌روزی است تا بتوانیم موفق ظاهر شویم.
مربیان بزرگ
در رشته روئینگ مربی‌ای در بخش زنان از کشور انگلستان به خدمت گرفته‌ایم و برای مردان نیز به زودی از جمله کاندیداها یک نفر را انتخاب می‌کنیم. گزینه اول مربی از چین است که با به خدمت گرفتن این 2مربی هم از کشور صاحب قدرت روئینگ اروپا و هم از کشور صاحب این رشته سعی در افزایش تکنیک و تاکتیک قایقرانان داریم.
در آب‌های آرام چند سالی است از دو مربی سطح اول در دوبخش آقایان و بانوان استفاده می‌کنیم که توانسته‌اند این رشته را به جایگاه خاصی برسانند. همچنین به نظر من در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2009 که در تهران برگزار می‌شود اکثر تیم‌های آسیایی برای ارزیابی یکدیگر می‌آیند و ما رقابت سختی خواهیم داشت و این مسابقات ارزیابی قابل قبولی برای ما نیز خواهد بود.
به دلیل نبود دستگاه اتو استارت، استارت قایقرانان مشکلی بود که سال‌ها در این رشته ما را رنج می‌داد که خوشبختانه موفق شدیم این دستگاه را خریداری کرده و به ایران بیاوریم تا مشکل‌مان حل شود. متخصصان نصب این دستگاه نیز بعد از تعطیلات ژانویه به ایران می‌آیند.
برنامه‌های استعدادیابی
در چند سال اخیر توجه به ورزش قایقرانی در بین خانواده‌ها زیاد شده و از طرفی به حرکت رو به جلو ورزش و تعداد مدال‌های این رشته نگرش بیشتر مسئولان سازمان را تقویت کرده است و نشان داده که سرمایه‌گذاری در این رشته بی نتیجه نخواهد بود و ما نیز باید جواب اعتماد مسئولان سازمان و کمیته ملی المپیک را بی‌پاسخ نگذاریم.
با تشکیل جلسات متعدد از مربیان و مدیران تیم‌های ملی برنامه‌های بلندمدت خود را تا بازی‌های آسیایی گوانگجو گرفته‌ایم و بر همین اساس نهایت تلاش خود را انجام می‌دهیم تا برنامه‌های داده شده محقق شود.
دنیا مالی نبود پیست استاندارد برای رشته‌های اسلالوم، دراگون بت و روئینگ را عامل کاهش سرعت پیشرفت این رشته می‌داندو می‌گوید: «در سال 87 با برگزاری مسابقات و اردوها، همچنین استعدادیابی جوانان مستعد میانگین سنی قایقرانان کاهش چشمگیری داشته و از لحاظ فیزیکی نیز به شرایط بهتر رسیده و فکر کنم جوانان و نوجوانانی که در این دوره‌ها در حال پرورش هستند برای چهار یا پنج سال آینده به خوبی جوابگوی نیازهای قایقرانی باشند.
ما باتوجه به امکاناتی که داریم کار می‌کنیم و قطعا کمک‌های سازمان تربیت‌بدنی و کمیته ملی المپیک نیز می‌تواند تاثیر بسیار خوبی داشته باشد. همه ما باید تلاش کنیم تا رنکینگ ایران را در مسابقات گوانگجو بالا ببریم و اعتقاد دارم با کسب مدال در قایقرانی می‌توانیم کمک شایانی به کشورمان بکنیم.
شرکت در مسابقات کاپ یک و 2 مسابقات جهانی چک، مسابقات قهرمانی جهانی کانادا، مسابقات قهرمانی جوانان جهانی مسکو و مسابقات آسیایی 2009 در رشته آب‌های آرام و رقابت‌هاى قهرمانى جوانان جهان در فرانسه، رقابت‌هاى زیر 23 سال قهرمانى جهان در جمهورى چک و مسابقات قهرمانى بزرگسالان جهان در لهستان در رشته روئینگ، همچنین با برگزاری بیش از 56 اردو در رشته‌های مذکور قایقرانان را برای بازی‌های گوانگجو آماده
خواهیم کرد.»