همشهری آنلاین- ابوذر چهل امیرانی: همه خاطرات فوتبالی‌اش به زمین خاکی «میلان» برمی‌گردد؛ جایی که خیلی‌ها از جمله علیرضا منصوریان، حسین فرکی و رضا شاهرودی، آنجا پا به توپ شده و برای خودشان اسم و رسم پیدا کرده‌اند. حمید درخشان هم در نوجوانی، فوتبال را از این زمین شروع کرد و به‌دلیل علاقه و پشتکار زیادش، در ۱۷سالگی به تیم پرسپولیس رفت و ۲سال بعد وارد تیم ملی شد. در مسابقات جام ملت‌های آسیا، از بازیکنان تأثیرگذار تیم ملی بود و یک سال هم به عنوان بازیکن سال کشور انتخاب شد. او پس از خداحافظی از دنیای بازیگری، به سمت مربیگری رفت و در تیم‌های پرسپولیس، پیکان، شهرداری تبریز، نفت تهران و تیم ملی زیر ۲۰سال مربیگری کرد.
او با بیان اینکه زمین فوتبال محله‌ها، تأثیر زیادی در موفقیت نوجوانان و جوانان دارد و پایه آنها را در فوتبال قوی می‌کند، می‌گوید: «زمین خاکی محله بلورسازی، مهد پرورش استعدادهای ما بود.» درخشان معتقد است بی‌توجهی به شرایط زمین‌های فوتبال مناطق، مسیر اوج گرفتن جوانان مستعد را ناهموار می‌کند.
بعضی همسایه‌ها توپ ما را پاره می‌کردند
درخشان، سوم بهمن سال۱۳۳۷ در یکی از خانه‌های ویلایی خیابان هلال‌احمر به‌دنیا آمد. مثل خیلی از بچه‌های جنوب شهر عاشق فوتبال بود و بعد از تعطیلی مدرسه، تا غروب در کوچه‌ها دنبال توپ پلاستیکی بود.
می‌گوید: «با بچه محل‌ها در کوچه سلیمی جمع می‌شدیم. روی خاک کوچه آب می‌پاشیدیم تا حین بازی، گرد و خاک بلند نشود. بعد حلب‌های خالی روغن‌نباتی را که با آجر پر کرده بودیم، به‌عنوان تیردروازه در کوچه می‌کاشتیم. بازی که شروع می‌شد، دیگر همه هوش و حواس‌مان به توپ و دروازه بود و گاهی توپ پلاستیکی چندلایه ما به شیشه خانه‌های همسایه می‌خورد.»
درخشان با یادآوری خاطرات گذشته می‌گوید: «خیلی از اهالی و همسایه‌ها ما را به خاطر شکستن شیشه‌ها یا خوردن توپ به در و پنجره هایشان می‌بخشیدند. عده‌ای هم که از سروصدای ما به ستوه آمده بودند، توپ چندلایه ما را پاره می‌کردند و بچه‌ها چند روزی در آن اطراف آفتابی نمی‌شدند.»
برپایی جام‌های محلی در زمین میلان
با اینکه بیشتر خانواده‌های ساکن در محله بلورسازی وضع مالی خوبی نداشتند و اکثر آنها از قشر کارگر بودند، اما پدر درخشان که علاقه او را به فوتبال می‌دید، هرطور شده برایش لوازم ورزشی می‌خرید. به‌همین خاطر، از معدود بچه‌هایی بود که با لباس یکدست در مسابقات محلی شرکت می‌کرد.
درخشان می‌گوید: «گاهی اوقات بچه‌های چند محله جام یا تورنمنت محلی برگزار می‌کردند. اسم یکی از بزرگان فوتبال را هم روی جام و مسابقات می‌گذاشتند. برنده شدن در این رقابت‌ها خیلی برایمان مهم بود و مدت‌ها تمرین می‌کردیم. برای اینکه بین تیم‌های دیگر هم سری بالا ببریم، کفش و لباس ورزشی قرض می‌کردیم تا همه اعضای تیم، مرتب و یکدست به زمین بروند.»
زمین فوتبال خیابان هلال‌احمر که به میلان معروف بود و چندماهی است به شهیدان کربلایی (مجید، محسن و حسین کربلایی) نامگذاری شده، محل برگزاری مسابقات بود. درخشان می‌گوید: «جام‌های منطقه را در این زمین برگزار می‌کردیم. اهالی هم برای تماشا می‌آمدند و گاهی اوقات ۵۰۰ـ ۶۰۰تماشاچی داشتیم که ما را تشویق می‌کردند.»
بچه‌های مستعد جنوب‌شهر نیاز به حمایت دارند
او با اشاره به اهمیت زمین فوتبال میلان می‌گوید: «این زمین تاریخچه ارزشمندی دارد. شب‌های جمعه فوتبالیست‌های بزرگی از نقاط مختلف شهر به اینجا می‌آمدند تا کنار هم بازی کنند. کسانی مثل حسین فرکی و رضا شاهرودی، از این زمین خاطره زیادی دارند.»
او به فعالیت ورزشی رضا عباسی و نجم‌الدین بخشی در این زمین اشاره و عنوان می‌کند: «استعدادهای ورزشی زیادی در محله‌های جنوب شهر وجود دارد و بسیاری از نوجوانان این منطقه نیاز به حمایت دارند. از آنجا که امکانات ورزشی در فوتبال از اهمیت زیادی برخوردار است، باید به زمین‌های ورزشی محله‌ها توجه شود.»