به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت اسپیس، گروهی از اخترشناسان حرفه‌ای و آماتور تصاویر و ویدیوهایی از این شهاب سنگ را هنگام انفجار بر فراز آلبرتا ثبت کردند.
با مطالعه این داده‌ها، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که این شهاب‌سنگ مانند یک جسم سنگی از هم جدا شده و تا عمق بیشتری در جو زمین از اجرام یخی در مسیرهای مشابه زنده می‌ماند.
با این حال، تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که شهاب سنگ از ابر اورت، بسیار فراتر از پلوتون آمده است. کشف یک جسم سنگی از این منطقه می‌تواند نظریه‌های موجود در مورد چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی را بازنویسی کند.
دنیس ویدا، متخصص فیزیک شهاب‌سنگ در دانشگاه وسترن کانادا گفت: «این کشف، مدل کاملاً متفاوتی از شکل‌گیری منظومه شمسی را پشتیبانی می‌کند؛ مدلی که از این ایده حمایت می‌کند که مقادیر قابل‌توجهی از مواد سنگی با اجرام یخی درون ابر اورت وجود دارند. این نتیجه با مدل‌های شکل‌گیری منظومه شمسی که در حال حاضر مورد علاقه است توضیح داده نمی‌شود. این یک تغییر کامل بازی است.»
یک شهاب سنگ سرد و صخره‌ای
دانشمندان همیشه بر این باور بودند که ابر اورت منحصراً از اجسام یخی تشکیل شده است. هنگامی که ستارگان در حال عبور این اجرام ابر اورت را جابجا می‌کنند، به عنوان دنباله‌دار به درون منظومه شمسی می‌روند. همانطور که آنها این کار را انجام می‌دهند، تابش خورشید باعث می‌شود یخ از جامد به گاز تبدیل شود، گاز و غباری که دنبالۀ دنباله‌دارهای کلیشه‌ای گاز و غبار را تشکیل می‌دهد که می‌تواند میلیون‌ها کیلومتر کشیده شود.
در حالی که اخترشناسان به طور مستقیم جسمی را در ابر اورت ندیده‌اند، اجرام دنباله‌داری زیادی را دیده‌اند که زندگی را در این منطقه آغاز کرده‌اند و همه آنها از یخ ساخته شده‌اند. به این ترتیب دانشمندان این ایده را دریافت کردند که منظومه شمسی بیرونی فقط از اجسام یخی ساخته شده است و هیچ سنگی وجود ندارد؛ فرضیه‌ای که آنها برای ایجاد نظریه‌هایی در مورد شکل‌گیری منظومه سیاره‌ای ما استفاده کردند.
گلوله‌های آتشین صخره‌ای معمولاً مشاهده می‌شوند، اما همه نمونه‌های قبلی از نزدیک‌تر به زمین سرچشمه گرفته‌اند و این مسافر را که مسافت‌های وسیعی را طی کرده است، کاملاً غیرمنتظره می‌سازد.
دانشگاه آلبرتا با استفاده از دوربین‌های رصدخانه گلوله آتشین جهانی (GFO) که در استرالیا ساخته شده است، شهاب سنگی ۲ کیلوگرمی را به اندازه گریپ فروت شکار کرد. سپس محققان غربی ابزارهای شبکه جهانی شهاب سنگ‌مدار آن را محاسبه کردند. این نشان داد که شهاب‌سنگ در مداری حرکت می‌کند که معمولاً فقط توسط دنباله‌دارهای یخی و طولانی مدت از ابر اورت اشغال می‌شود.
هادرین دویلپوکس، ستاره‌شناس سیاره‌ای در دانشگاه کرتین استرالیا و محقق اصلی GFO در این بیانیه اعلام کرد: «در ۷۰ سال رصد منظم گلوله‌های آتشین، این یکی از عجیب‌ترین‌هایی بوده که تاکنون ثبت شده است.»
او ادامه داد: «این استراتژی GFO را تأیید می‌کند که توری را به ۵ میلیون کیلومتر مربع از آسمان گسترش داد و متخصصان علمی را از سراسر جهان گردهم آورد. این نه تنها به ما امکان می‌دهد شهاب سنگ‌های گرانبها را پیدا کرده و آنها را مطالعه کنیم، بلکه تنها راه برای داشتن شانسی به منظور گرفتن این رویدادهای نادرتر خواهد بود که برای درک منظومه شمسی ما ضروری است.»
این تیم اکنون می‌خواهد توضیح دهد که چگونه این شهاب‌سنگ صخره‌ای تا این حد از منظومه شمسی دور شده و امیدوار است این اطلاعات به درک بهتر از شکل‌گیری سیارات منظومه شمسی و زمین کمک کند.
ویدا می‌گوید: «هرچه شرایط شکل‌گیری منظومه شمسی را بهتر درک کنیم، بهتر می‌فهمیم که چه چیزی برای ایجاد جرقه حیات ضروری است. ما می‌خواهیم تصویری را تا حد امکان دقیق از این لحظات اولیه منظومه شمسی ترسیم کنیم که برای هر آنچه پس از آن اتفاق افتاد بسیار حیاتی بود.»