گوتیک بین‌المللی را باید یک جنبش هنری احتمالا درباری در نظر گرفت چرا در بین اشراف و خاندان‌های سلطنتی اروپا بسیار محل استفاده بود. با اینهمه استفاده از این اصطلاح توسط مورخان هنر تا حدودی متفاوت است، برخی از آنها این اصطلاح را محدودتر از دیگران به کار می‌برند. برخی از مورخان هنر معتقدند که این اصطلاح "از بسیاری جهات... چندان مفید نیست... زیرا این گونه تمایل دارد ظرافت‌ها و جزئیات را مبهم القا کند. "
نسخه مهم بوهمیایی این سبک در دربار چارلز چهارم، امپراتور روم مقدس در پراگ توسعه یافت، که برای مدت کوتاهی به یک نیروی پیشرو در توسعه هنر اروپایی تبدیل شد. چارلز توسط پاپ آینده کلمنت ششم آموزش دید و در جوانی هفت سال را در دربار فرانسه گذراند و دو بار از ایتالیا دیدن کرد. این و پیوندهای خانوادگی او را جرأت داد تا روابط نزدیکی با دربارهای مختلف فرانسه، از جمله دربار پاپی آوینیون، و از سال ۱۳۶۳ به دوک نشین جداگانه والوآ در بورگوندی تحت رهبری فیلیپ داشته باشد. سبک بوهمی در ابتدا فاقد فیگورهای کشیده سایر مراکز بود، اما در فیگورهای زنانه غنا و شیرینی داشت که بسیار تأثیرگذار بود. چارلز حداقل یک محراب ایتالیایی داشت که ظاهراً در ایتالیا ساخته شده بود و به پراگ فرستاده شد، نزدیک جایی که امروزه در قلعه باشکوه کارلشتاین باقی مانده است. برای کلیسای جامع سنت ویتوس در پراگ ابتدا از یک معمار فرانسوی و سپس پیتر پارلر آلمانی استفاده کرد.
در این دوره که تقریباً بین سال های ۱۳۹۰ تا ۱۴۲۰ به طول انجامید، ارتباط تنگاتنگی بین آثاری که با فاصله دور از هم در اروپا تولید می شدند وجود داشت.
مجسمه‌سازی و مینیاتور در بسیاری از کشورهای شمال اروپا، چهره‌های قد بلند، مردان مسن‌تر با ریش‌های بلند و چهره‌های متحرک را نشان می‌دهند.
لباس‌های عجیب و غریب، بر اساس لباس های خاورمیانه معاصر یا امپراتوری بیزانس، در تصاویر کتاب مقدس بسیار دیده می‌شود. به نظر می رسد بسیاری از چهره‌ها فقط برای نشان دادن این لباس‌ها گنجانده شده‌اند. تعداد چهره‌ها در بسیاری از صحنه‌های مذهبی از مقدار مرسوم فراتر رفت. همچنین جادوگران همراهان بزرگی دارند و مصلوب شدن اغلب به یک رویداد شلوغ تبدیل می‌شود.
این نوآوری برای زنده ماندن این سبک بود. که به هر روی در سال‌های پایانی قرن پانزدهم کم کم از رونق افتاد. اگرچه در اروپای شمالی، ادامه «گوتیک متأخر» این سبک، به ویژه در عناصر تزئینی آن، هنوز تا اوایل قرن شانزدهم یافت می‌شد.
شرح تصویر اصلی مقاله: مجسمه "موسی خوب" ساخته شده توسط مجسمه‌ساز شهیر هلندی کلاوس اسلاتر بین سال‌های ۱۳۹۵–۱۴۰۳ میلادی