به گزارش همشهری‌آنلاین، دلیل این موضوع هم کاملا واضح است؛ آنها قراردادهای سنگینی بسته‌اند، اغلب آنقدر درشت که حاضرند قید بازی‌کردن را بزنند و هر طور شده در تیم بمانند.
ارسلان مطهری ابتدای فصل همین شرایط را داشت و حاضر نبود فسخ کند. او ماند و خودش را به‌خوبی ثابت کرد. سیاوش یزدانی هم که بین ۲نیم‌فصل در فهرست مازاد قرار گرفته بود به همین شکل مقاومت کرد، اما در مورد او باشگاه قرارداد را به‌طور یک‌طرفه فسخ کرد. در این زمینه کمیته تعیین وضعیت باید نظر بدهد، اما جالب بود که یزدانی حتی با وجود مشتری متمولی مثل سپاهان هم حاضر به جدایی نبود.
داستان آمانوف هم همین است. هافبک ازبک عملا و رسما جایی در برنامه‌های ساپینتو ندارد، اما حاضر نیست از تیم برود. او که از سفر به کرمان برای بازی با مس هم جاماند، ترجیح داده به جای جدایی از استقلال و یافتن تیمی جدید، در تهران استراحت کند و پول بگیرد.
به این ترتیب و با توجه به شرایطی که مدیریت سابق برای برخی آبی‌پوشان به‌وجود آورده، به‌نظر می‌رسد اطلاق عبارت «هتل استقلال» به این تیم چندان خالی از معنا نباشد.