ابتدای فصل یک اشتباه موجب شد کاوه رضایی که زمان قابل توجهی در تمرینات استقلال حضور داشت، راه تراکتور را درپیش بگیرد و به تبریز برود. کاوه درآن مقطع با باشگاه تراکتور طوری قرارداد بست که بتواند درنیم فصل به استقلال بازگردد اما درنیم فصل اتفاقاتی رخ داد که مانع از بازگشت این بازیکن به استقلال شد.
دلایل متعددی در ناکامی رضایی برای بازگشت به استقلال دخیل است اما مهم‌ترین مسأله‌ای که سبب شد این بازیکن نتواند دوباره پیراهن استقلال را تن کند، بی‌میلی ریکاردو ساپینتو بود. ساپینتو در صحبت‌هایی که با مسئولان باشگاه استقلال داشت اعلام کرد که تیمش درحال حاضر تعداد قابل توجهی مهاجم دارد و نیازی نمی‌بیند که هزینه‌ای روی دست باشگاه بابت جذب بازیکن جدید بگذارد. ساپینتو به این نتیجه رسیده بود که تیمش با حضور ارسلان، قایدی، محبی، رمضانی، شهباززاده و حتی کوین‌یامگا که قابلیت بازی در خط حمله را دارد، بازیکن جدیدی نمی‌خواهد و بازگشت رضایی فقط کار را برای او سخت خواهد کرد و درمیانه‌های راه مصایبی همچون نارضایتی بازیکنان بابت نیمکت‌نشینی دراین پست را به وجود خواهد آورد. اگر رضایی به استقلال می‌آمد، سرمربی استقلال باید یکی از سه بازیکن هجومی که درهفته‌های اخیر عملکرد مطلوبی داشته‌اند(قایدی، مطهری و محبی) را از ترکیب اصلی کنار بگذارد. اما ساپینتو نمی‌خواست دراین مسیر قرار بگیرد چون او یامگا را هم همواره به‌عنوان بازیکنی که عملکرد مطلوبی درخط حمله از خود برجا می‌گذارد درکنار خود داشت، به همین دلیل نمی‌خواست این دایره چهار نفره را به خاطر حضور رضایی که در تراکتور نمایش درخشانی نداشت به استقلال بازگرداند و خود را وارد یک چالش بزرگ کند.
به همین دلیل پرونده بازگشت رضایی به استقلال خیلی زود توسط ساپینتو بسته شد و مدیرعامل باشگاه استقلال هم که نمی‌خواست دخالتی در امور فنی داشته باشد وبهانه دست سرمربی دهد، با این خواسته موافقت کرد وقرار شد براساس درخواست آقای سرمربی دنبال جذب هافبک طراح بگردد تا شاید خط میانی تیمش وضعیت بهتری پیدا کند که البته این برنامه نیز با درخشش بازیکنانی همچون رضاوند و مهری تغییر کرد و باشگاه استقلال به نقطه‌ای رسید که اعلام کرد فعلاً قصد خرید بازیکن جدید را ندارد تا رضایی باوجود آنکه قراردادش را فسخ کرده بود تا به استقلال بازگردد اما بدون تیم بماند.
رضایی پیش از شروع لیگ بیست و دوم دراندیشه یک بازگشت رؤیایی بود تا فصل آخر خود در لیگ بلژیک که با نیمکت نشینی‌های پی درپی و مصدومیت به پایان برده بود را از ذهن دور کند و به مرد محبوب آبی‌ها تبدیل شود. هواداران استقلال نیز به‌شدت مشتاق حضور او درتیم‌شان بودند و حتی نمی‌خواستند رضایی به تیم رقیب برود اما محاسبات غلطی که از سوی رضایی و مدیربرنامه‌اش انجام شد و همچنین بی‌تفاوتی مدیران سابق موجب شد این بازیکن راهی تبریز شود.
با این حال اما کسی تصور نمی‌کرد رضایی با وجود رفتن به تراکتور چنین سرنوشتی را تجربه کند اما درنیم فصل نیز محاسبات اشتباهی از سوی رضایی و مدیربرنامه‌هایش انجام شد و درحالی که این بازیکن می‌توانست لااقل با حضور درتراکتور شانس بازگشت خود به استقلال را برای فصل بعد زنده نگه دارد و نمایش درخشانی را دراین تیم از خود به جا بگذارد اما قراردادش را به خیال بازگشت دوباره به استقلال با تراکتور فسخ کرد تا هم راه بازگشت خود به تبریز را ببندد وهم با بی‌میلی ساپینتو برای اضافه کردن مهاجم به استقلال مواجه شود. حتی مسئولان باشگاه استقلال به گوش رضایی رسانده‌اند که هیچ غرامتی هم بابت بی‌تیم ماندن به وی نخواهند داد و بعید هم هست که رضایی با توجه به فضای هواداری موجود به‌دنبال طرح شکایت از باشگاه استقلال باشد چرا که خوب می‌داند که اگر دراین مسیر قرار بگیرد، اندک شانسی که برای بازگشت به استقلال در فصل آتی دارد تا شاید با پیراهن تیم محبوبش از دنیای فوتبال خداحافظی کند را نیز از دست خواهد داد.