به گزارش همشهری‌آنلاین، در آخرین ماه‌های ریاست چهارساله علیرضا دبیر در فدراسیون کشتی، در هوایی بهاری و در تعطیلات نوروزی، پای صحبت‌های رئیسی نشستیم که روز اولی که برای مدیریت به کشتی بازگشت، موهایش هنوز اینقدر سفید نشده بود.
علیرضا دبیر؛ از شکست هارون دوغان ترک در فینال جهانی ۱۹۹۸ و کسب اولین مدال طلای جهانش تا امروز، هرچند جایگاه و مقام‌های مختلفی را تجربه کرد، اما در قامت رئیس فدراسیون شیوه جدیدی از مدیریت را از خود به‌جای گذاشت که تاکنون شبیه به هیچ رئیس دیگری نبوده است. بدون قضاوت پای صحبت‌های قهرمان المپیک ۲۰۰۰ سیدنی نشستیم، مردی که چه در دوره قهرمانی و چه مدیریت ورزشی و غیرورزشی، همیشه سبک و روحیه خاص خود را داشته است.
گفت‌وگو با علیرضا دبیر در شرایطی انجام شد که هنوز موضوع اخراج امیرحسین زارع و وساطت حمید سوریان برای بازگشت این کشتی‌گیر به اردو به میان نیامده بود؛ اما رئیس فدراسیون همان وقت هم تأکید کرد که سوریان همراه آنهاست و بدون آنکه خیلی مواقع اسمش مطرح شود، مسائل مختلف را جمع می‌کند.
*می‌خواهم صحبت‌های‌مان را کلیشه‌ای شروع کنیم، باتوجه به آغاز سال جدید، دوست داریم بهترین و بدترین اتفاق سال ۱۴۰۱ را از زبان رئیس فدراسیون کشتی بشنویم.
بدترین آنها که خیلی «داغون» شدم، باخت حسن یزدانی به تیلور بود که خیلی مرا به هم ریخت، حس کردم زحمت یک‌ساله‌ام هوا شد. باخت رضا گرایی هم یکی از بدترین اتفاقات سال بود که دست‌کم گرفتن حریف دلیل شکستش شد ولی باز هم شکست حسن به تیلور بدتر بود. بهترین اتفاق هم طلای کامران (قاسم‌پور) و رحمان (عموزاد) بود که خیلی چسبید، هر کدامشان هم یک جور خاص چسبید.
*باخت حسن یزدانی ترکش‌ها و حاشیه‌هایی هم داشت، حالا که صحبت در مورد اوست و چند ماه هم از ماجرا گذاشته است، واقعاً چرا آن اتفاقات رخ داد؟ البته که بعد از چندین نشست و دیدار، سال مسالمت‌آمیز به پایان رسید.
برای بنده اصلاً مهم نیست دیگران چه بگویند، آن کاری را که فکر می‌کنم درست و مورد پسند خداوند است انجام می‌دهم. وظیفه‌ام این است که حسن را به روزهای اوجش برگردانم، با سبک و تاکتیک خودم این کار را هم انجام می‌دهم، شده از دهان شیر او را درمی‌آورم، تعارف نداریم، یزدانی کاپیتان تیم ماست، هر کسی هر چیزی می‌خواهد بگوید، مهم این است که خدا راضی باشد، ما باید حسن را برگردانیم که مدال طلا بگیرد و این کار را هم می‌کنیم.
*چند سال است که برخی می‌گویند فدراسیونِ علیرضا دبیر نمی‌خواهد حسن یزدانی در المپیک دوطلایی شود و هر کاری می‌کنند این اتفاق نیفتد که یزدانی بالاتر از دبیر نرود.
این چه‌حرفی است؟ این را بنویسید، همه از بنده بالاترند. شما نگاه کنید، در المپیک هم ۱۵ ثانیه دوام می‌آورد، طلا می‌گرفت، گفته‌ام هر کسی هر حرفی می‌خواهد بگوید، شنونده باید عاقل باشد. حسن یزدانی وقتی طلا بگیرد، طلا و افتخارش برای کیست؟ اول بنده سینه‌ام را سپر می‌کنم. مدال او اول جزو افتخارات بنده است، همان‌طور که باختش هم اول برای بنده است.
*می‌گفتند برد حسن یزدانی در اسلوی نروژ خیلی بزرگ شد و همه گفتند راه شکست تیلور را آنها یادِ حسن داده‌اند اما در بلگراد او ماند و شکستش؛ کسی در فدراسیون و از سوی کادر فنی باخت یزدانی را گردن نگرفت.
حسن باید اعتماد داشته باشد و تاکتیک کادر فنی را به‌خوبی تمرین و اجرا کند. گفتم که بدترین اتفاق سال گذشته چه بود، بنده آدمی نیستم که فرار کنم، سه ماه درخصوص این موضوع با پژمان (درستکار) حرف داشتم، گفته بودم سبکش باید عوض شود، حرف کسی برایم مهم نیست، مهم کار درست است که خدا راضی باشد و آن را انجام می‌دهم، زمان به همه نشان می‌دهد که چه‌کسانی خدمت و چه‌کسانی خیانت کرده‌اند.
*جام تختی زمان ورود حسن یزدانی به چرخه داخلی و ورودش از کرواسی بود؟
بله، طبق چرخه باید در جام تختی کشتی بگیرد. موضوع دیگر هم در مورد کامران است؛ او دیگر کشتی‌گیر ۸۶ کیلو نیست.
*یعنی پرونده بازگشت کامران قاسم‌پور به ۸۶ کیلوگرم کاملاً بسته شده است؟
تمام، با خودش به جمع‌بندی رسیدیم، وزن ایشان در زمان حاضر ۹۳ کیلوست.
*نظر برخی این بود که شما کامران را مقابل اسنایدر گذاشتید که همه به این باور برسند او کشتی‌گیر ۹۷ کیلو نیست و این مجوزی برای بازگرداندن او به ۸۶ کیلو باشد.
اینها را چه‌کسانی می‌گویند؟ بنده حقیر رئیس فدراسیون و کارشناس این کار نیز هستم. کامران ۹۳ کیلوست، و روز به روز هم سنگین‌تر می‌شود پس فلسفه حضورش در ۸۶ کیلو بسته است و باید سال بعد به ۹۷ کیلو برود، اینجا بهترین جا بود که او را مقابل اسنایدر قرار دهیم، سال بعد این موقع باید مقابلش قرار می‌گرفت و ما یک سال زودتر این شرایط را برایش مهیا کردیم که با کشتی‌گیر آمریکایی مبارزه کند تا بفهمد چقدر فاصله دارد و در باد مدالش نخوابد.
قاسم‌پور فهمید چقدر با ۹۷ کیلو فاصله دارد، در عین حال هم دید که اسنایدر از او امتیاز فنی نگرفت و فقط هُلش داد، فهمید چقدر از زور عقب است. نگاه نکنید یکسری می‌گویند "چرا از کامران در ۹۷ کیلو استفاده کردند؟ "، این بهترین تصمیم بود. اگر کامران در ۹۲ کیلو کشتی می‌گرفت تیم‌مان اول می‌شد ولی ما تیم‌مان را برای المپیک فدا کردیم، بنده هزار بار گفته‌ام به جام جهانی و آسیایی اعتقادی ندارم، مگر این حرف‌ها را بارها از بنده نشنیده‌اید؟ اینکه در جام جهانی یا آسیایی اول شویم چه فایده‌ای دارد؟ برای المپیک باید چند نفر را در ۹۷ کیلوگرم مقابل یکدیگر قرار دهیم، آذرپیرا، گلیج، فیروزپور و کامران قاسم‌پور و...، این چند نفر با هم کشتی بگیرند یک نفر خوب از دل آنها درمی‌آید، گذاشتیم کامران در آمریکا تست شود، به‌نظر شما بد کاری کردیم؟ تحلیل ما را گوش نمی‌دهند و این حرف‌ها را می‌گویند.
*کشتی آزاد ما از المپیک ۱۹۵۶ که مرحوم غلامرضا تختی و امامعلی حبیبی دو مدال طلا گرفتند، دیگر در هیچ المپیکی دوطلایی نشد. امروز نسل طلایی و خوبی داریم، از این نسل و در این فدراسیون، می‌شود توقع دو طلای المپیک داشت؟
یکی از علت‌هایی که ما داریم در تیم ستاره می‌سازیم، چیست؟ در المپیک گذشته (۲۰۲۰) حسن ستاره تیم بود و بار کل تیم بر دوش او بود، اما برای المپیک پاریس باید ۴ ـ ۵ ستاره در آزاد و ۴ ـ ۵ ستاره در فرنگی داشته باشیم تا این بار سنگین پخش شود. دائم می‌گویند کسب سهمیه؛ چرا ما در المپیک ۶ مدال نگیریم؟ ۶ مدال آزاد و ۶ مدال فرنگی، واقعاً می‌توانیم، مهم این است که اول بندهِ رئیس فدراسیون این را باور داشته باشم و بعد سرمربیان و کشتی‌گیران، چرا نتوانیم؟ وقتی در المپیک سال ۱۹۵۶ توانستیم و دو مدال گرفتیم چرا حالا نشود؛ پس ما داریم بد کار می‌کنیم، خودم را می‌گویم، با قبلی‌ها کاری ندارم، بنده بد کار می‌کنم که نمی‌توانیم مدال بیشتری بگیریم، باید تلاش کنیم و مدال بگیریم.
*زمانی که فدراسیون را تحویل گرفتید، اوضاع کشتی فرنگی بهتر از آزاد بود. یکی دیگر از اتهاماتی که همیشه به شما وارد کردند، این بوده که "دبیر آمده کشتی آزاد را دوباره بالاتر ببرد"، هرچند به‌شخصه چنین چیزی ندیدم که تفاوت و تبعیضی بین آزاد و فرنگی قائل شوید.
یعنی این را در مورد بنده می‌گویند؟ اولین بار است که می‌شنوم.
*بله! از روز اول می‌گفتند ناراحتید از اینکه کشتی فرنگی بالاتر از آزاد آمده و حتی کنار گذاشتن محمد بنا هم یکی از آن حرف‌هایی بود که برخی جزو برنامه‌های اولیه شما می‌دانستند.
یادتان نرود در سال ۹۸ که فدراسیون را تحویل بنده دادند تیم فرنگی با یک مدال برنز در دنیا یازدهم و آزاد نیز پی‌درپی نهم و ششم دنیا شده بود، همیشه به محمد بنا می‌گفتم "بمان"، ولی خسته بود، می‌گفتم "بمان و تا بنده حقیر هستم کشتی فرنگی را در ایران بومی کن. "، گفتم "الآن هستم و دوست دارم، تو و حمید (سوریان) کشتی فرنگی را بومی کنید. "، همین چند روز پیش این حرف را به حسن (رنگرز) زدم، گفتم "بمان و بگذار کشتی فرنگی ریشه‌دار، قوی و مثل کشتی آزاد ماندگار شود"، چون هنوز کشتی فرنگی مثل کشتی آزاد ماندگار نیست.
دوستان می‌دانند کسی نزد بنده آزاد و فرنگی بکند، برخورد می‌کنم، یعنی چه این حرف‌ها!؟ کشتی یکی است، بیرون چه‌کسی می‌داند دبیر و سوریان آزاد یا فرنگی هستند، همه می‌گویند کشتی‌گیرند، اصلاً اینها را قبول ندارم، هر کدام دارند برای المپیک افتخار کسب می‌کنند، حتماً باید با هم رفاقت و رقابت داشته باشند، به حسن رنگرز گفته‌ام "به هم کمک کنید، در تمرین کشتی آزاد حضور داشته باش، و پژمان درستکار در تمرین کشتی فرنگی حضور داشته باشد و اگر دیدید یک جا اشتباه کار می‌کنند، بگویید، ما یکی هستیم. اگر اشتباه یکدیگر را نگویید آن دنیا از شما نمی‌گذرم"، به بچه‌های تیم ملی هم گفته‌ام "ما «آزادکاران» و ما «فرنگی‌کاران»، نداریم". واقعاً دوره ما این چیزها نبود، من با فرنگی‌کاران بیشتر رفیق بوده‌ام.
*البته دوره شما فرنگی روی دور مدال‌آوری نبود و هر چند سال یک بار، تک‌ستاره داشتند.
۲۰ کشتی‌گیر، همه یکی هستند، این حرف‌ها را نداریم.
*حسن رنگرز انتخاب شما بود؟ نکته دیگر اینکه ریشه اختلاف‌تان با حمید سوریان موضوع انتخاب جانشین محمد بنا بود؟
نه، اصلاً، حمید سوریان و محمد بنا، جفت‌شان حسن رنگرز را پیشنهاد دادند، نظر هر دو و البته انتخاب خودم هم بود.
*پس چرا حمید سوریان در آن مقطع رفت؟
باید از خودش بپرسید.
*اختلافی وجود داشت؟
همین دو سه روز پیش (این مصاحبه در تعطیلات نوروزی انجام شد) ۶ ساعت با هم بودیم. حمید که دارد کار می‌کند و در خیلی از مسائل به فدراسیون کمک می‌کند، هر کسی بگوید حمید سوریان و علی دبیر از هم جدا شدند، بخندید، واقعیت این است که حمید دو سال است می‌خواهد برود اما گفته‌ام "بمان تا تیرماه با هم می‌رویم. "، تا به حال سه بار نامه استعفا داده بود و هر دفعه نامه را پاره می‌کردم، این بار هم نامه را پاره کردم، یک خبرنگار خانم این خبر را علنی و شلوغش کرد اما از نظر بنده همه چیز سر جایش هست.
*شما سال‌ها دور از کشتی بودید، کارهای اجتماعی و سیاسی...
فرهنگی و اقتصادی و عمرانی (خنده).
*بله، همه کار کردید، چرا به کشتی برگشتید؟
واقعاً نمی‌خواستم بیایم، خدا شاهد است، بیشترین کسی که به بنده فشار آورد که بیایم، حمید سوریان بود، در ۱۱ سالی هم که در شورا بودم، حمید بیشترین ارتباط را با بنده داشت، او مثل برادرم است، ارتباطش از برادر هم به بنده نزدیک‌تر است، هفته‌ای دو سه بار پیش بنده می‌آمد، خیلی تلاش کرد که بنده را بیاورد، او می‌گفت "تو به کشتی بیایی اتفاقات خوبی می‌افتد"، البته این حرف را قبول ندارم، خیلی می‌آمد که راضی‌ام کند، قبول نمی‌کردم، گفتم "استخاره می‌کنم"، فکر می‌کردم خوب نمی‌آید اما خوب آمد و آمدم، دو سه بار هم در مسیر انتخابات پشیمان شدم که برگردم اما آخرش ماندم. ریش‌های سفید و موهای سفیدم هم محصول این ماندن است.
*چرا هنوز برای دوره بعدی انتخابات تکلیف خود را مشخص نکرده‌اید؟
تکلیف بنده مشخص است، تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم تصمیم به آمدن ندارم.
*چرا؟ به‌خاطر سختی کار؟
دلایل خودم را دارم، هر کسی دلایل خودش را دارد، فقط یکی را می‌گویم، آدمی نیستم که غیبت کسی را کنم، اما وقتی به کشتی بد می‌کنند همان جا با آنها برخورد می‌کنم، وقتی با یک آدم گردن‌کلفت، مثل معاون وزیر، برخورد می‌کنم، این آدم عقبه دارد یا ندارد؟ در کَارِت می‌گذارد یا نمی‌گذارد؟ برایت پرونده درست می‌کند یا نمی‌کند؟ برایت هزینه درست می‌کند یا نمی‌کند؟ می‌دانید چقدر دشمن پیدا کرده‌ام؟ یا باید با آنها بده‌بستان کنم، بله‌قربان‌گو شوم و در این بازی بیفتم که از این کارها بلد نیستم، این تیپ بنده حقیر است، کتانی می‌پوشم و از صبح دنبال پروژه‌ها می‌روم، سر تمرین هم هستم، ساعت ۵ صبح از منزل خارج می‌شوم، در این لحظه که شما آمدید ۱۰ دقیقه نشسته‌ام، دو سه بار در روز لباسم را عوض می‌کنم، بس که دنبال کار می‌دوم، باید هزینه بدهی و دادگاه بروی، برایت به‌دروغ پرونده درست می‌کنند و دائم باید در راه دادگاه باشی و دو سال بروی دادگاه و بگویی "به خدا، اینها نبوده است".
*دبیر از صبح زود تا بامداد دنبال کار کشتی است، تصور اینکه شما تیر ماه در انتخابات ثبت‌نام نکنید و بعد از چهار سال زندگی شبانه‌روزی در این فضا، بار دیگر از کشتی محو شوید و بروید، کار سختی است.
بنده هفته‌ای دو شب اینجا می‌خوابم، یعنی فکر می‌کنید بیکار شوم؛ از این نظر؟
*اصلاً نمی‌توانم تصور کنم، همان‌طور که بعد از خداحافظی از دنیای قهرمانی یک‌باره از کشتی غیب شده دیگر سراغش نیامدید، الآن هم دوست دارم بدانم؛ اگر از اینجا بروید، چه‌کاری انجام می‌دهید؟
بنده به اینجا وابسته نیستم، فقط به دو شهید اینجا وابسته هستم، تمام دنیا یک بازی است، اینکه یک جای کوچک است، آدمی هستم که برای خودم کار می‌تراشم و از صبح مشغول به کار می‌شوم.
*همه کار را تجربه کرده‌اید، چه‌کاری مانده است؟
پژمان (درستکار) می‌گوید "تو بیش‌فعالی"! ژنتیک این‌طوری هستم، دوران قهرمانی‌ام هم کار می‌کردم، بیزینس داشتم، بعد هم دو سه سالی تا شورا کشتی نگرفتم، کار می‌کردم، روحیه‌ام اینگونه است که برای خودم کار می‌تراشم، در تجربه‌هایم به این موضوع رسیده‌ام که تا حرکت نکنی، خدا برکت نمی‌دهد، آدم پرحرکتی هستم و واقعاً وقت می‌گذارم، دوران قهرمانی‌ام هم همین‌طور بودم، پژمان درستکار می‌دید از ۶ صبح بیدار بودم، سر خودم را خیلی راحت گرم می‌کنم.
*خیلی‌ها معتقدند هدف بعدی‌تان وزارت ورزش است.
به تنها چیزی که فکر نمی‌کنم، همین است، مگر از روز اول همه نمی‌گفتند "علی دبیر می‌خواهد وزیر شود. "؟ چرا نشدم؟ تازه چهار سالم هم دارد پُر می‌شود. آدمی هستم که در شورا تا دقیقه نود ایستادم. در کشتی هم اگر ضرب نمی‌خوردم، نمی‌رفتم، آدم استعفا نیستم، استعفا برای آدم‌های ضعیف است، کارم را درست انجام می‌دهم.
*در این چهار سال مدیریتی که رو به اتمام است، اگر تجربه امروز را داشتید کدام کارتان را انجام نمی‌دادید؟
صادقانه بگویم چون در جلسه هم گفته‌ام انستیتو کشتی‌مان نسبت به انستیتوهای دوره‌های قبل خیلی موفق‌تر است، زحمت کشیدند اما تنها جایی که احساس می‌کنم پابه‌پای فدراسیون‌مان جلو نیامد، انستیتو بود، از آنها تشکر می‌کنم اما توقعم زیاد است چون انستیتو قلب فدراسیون کشتی است.
*به چند درصد از اهداف‌تان رسیده‌اید؟
۱۰ درصد، بنده خیلی فکرهای بزرگی برای کشتی دارم.
*کشتی در داخل جایگاه خوبی دارد اما هنوز در اتحادیه جهانی جایگاه قابل‌توجهی نداریم و به موقعیت قبلی‌مان که عضویت در هیئت رئیسه بود، نرسیدیم، رسیدن به این جایگاه اگر برای دوره دوم انتخابات ثبت‌نام کنید چقدر در برنامه‌تان جزو اولویت‌هاست؟
صادقانه، خودم را بگویم، می‌توانم بهترین فرد برای کاندیداتوری باشم اما با روحیاتی که دارم به درد اتحادیه جهانی نمی‌خورم، اصلاً سفر خارج نمی‌روم، در سه سال و ۹ ماهی که در فدراسیون بودم چهار سفر خارجی رفته‌ام، دو سفر به صربستان، توکیو و قزاقستان، کدام رئیس فدراسیون در چهار سال، چهار سفر می‌رود؟ برای اتحادیه جهانی باید سفر رفت و روحیه شخصی بنده به درد این کار نمی‌خورد، چه‌کسی به درد این کار می‌خورد؟ امثال عبدالمهدی نصیرزاده؛ اما آیا جامعه کشتی قبول می‌کند که نصیرزاده را معرفی کنم؟ همه می‌گویند "چرا نصیرزاده را معرفی کردی؟ "، بنده چه‌کسی را معرفی کردم؟ حمید سوریان.
*او هم آخرش نرفت و روحیاتش خیلی با این کار جور درنمی‌آمد.
بهترین فرد بود، ۷ مدال طلای المپیک و جهانی دارد و همه دوستش دارند، محبوب است اما سوریان هم بدتر از بنده، خارج‌برو نبود، چه‌کسی را بگذاریم؟ باید آدمی را بگذاریم که آن طرف وجهه خوبی داشته باشد.
*یعنی گزینه دیگری ندارید؟
یک نفر آنها نصیرزاده است، او مهره خوبی است، کشتی‌گیر بوده و در زمان حاضر هم عضو هیئت رئیسه ماست، یکی از گزینه‌ها حتماً اوست. البته واقعاً فکر نکردیم، خود من هم می‌توانم گزینه باشم، حمید هم می‌تواند، دو سه نفر دیگر هم در ذهنم هستند ولی نصیرزاده آدمی است که بدون هزینه ما می‌تواند اسپانسر بیاورد، لابی کند، زبانش خوب است و خوب صحبت می‌کند، اینجا را بگیرد هم برای خودش نیست، همان‌طور که آن صندلی هم برای آقای خادم نبود و استعفای ایشان اشتباه بود، آن صندلی ایران بود که از دستش دادیم، کسی نباید نصیرزاده را ببیند، آنجا برای ایران است.
*ولی مقابل نصیرزاده از ابتدا گارد بود.
به‌خدا پسر خوبی است، دو سال و نیم اینجا بود، رک حرفم را به او می‌زدم و از او بدی ندیدم، خیلی زحمت کشید و در دوران مدیریتش در سازمان لیگ فدراسیون عالی کار کرد حتی یک اشتباه در آن دو سال از او ندیدم، به مردم که نمی‌توانیم تهمت بزنیم، از او جز زحمت چیزی ندیدم.
*علی دبیرِ کشتی‌گیر اگر در فدراسیون علی دبیرِ رئیس فدراسیون بود، بیشتر از ۵ مدال المپیک و جهانی می‌گرفت؟
صددرصد.
*جلوی چه‌کاری را می‌گرفتید یا چه‌کاری را انجام می‌دادید که قبلاً نشده بود؟
همین کاری که در زمان حاضر انجام می‌دهم، کشتی‌گیرسالاری، مربی‌سالاری و رئیس‌فدراسیون‌سالاری را از بین می‌برم، همه باید یکی باشیم.
*پس قبول دارید که دوره شما کشتی‌گیرسالاری هم بود.
بله، بود، من هم ضربه خوردم، این را می‌گویم که حسن یزدانی بشنود، علی گرایی بشنود، کامران قاسم‌پور و همه بشنوند، همه ورزشکاران ایران، فوتبالیست، وزنه‌بردار، عین این حرف را به حمید سوریان می‌زدم، گفتم "کشتی‌گیر و ورزشکار تا وقتی توی سرش می‌زنند و بگوید چشم، مدال می‌گیرد، روزی که بگوید چی؛ مدال تعطیل می‌شود. "، این را در کشتی پیاده می‌کنم، چرا می‌گویم بچه‌ها در خصوص مسائل سیاسی و چیزهایی که به آنها ارتباطی ندارد، صحبت نکنند؟ دلم برای خود بچه‌ها می‌سوزد، می‌خواهم مدال بگیرند. آن آقایان، آن طرف مرز چه می‌دانند؟ این بچه اینجا به حاشیه می‌رود و مدال‌هایش کم می‌شود، وظیفه‌ام این است اجازه ندهم اشتباهی را که خودم کردم، این بچه‌ها انجام دهند، حتماً باید کاری کنم که حسن یزدانی بالای ۱۰ مدال بگیرد، کامران قاسم‌پور و گرایی مدال‌های زیادی بگیرند و همه تمرکزشان روی کارشان باشد، از خودشان بپرسید، با این بچه‌ها روزی یکی دو ساعت حرف می‌زنم، اصلاً تعارف ندارم، ای‌کاش یک نفر بود با من صحبت می‌کرد و به من سخت می‌گرفت.
*پس دلیل شکست کشتی ایران با آن ستاره‌ها، کشتی‌گیرسالاری بود؟
شک نکنید.
*باندبازی هم بود؟
نه دوره ما باندبازی نبود.
*اما گروه گروه بودید در اردو.
بنده و پژمان با هم بودیم، ما گروهی نداشتیم، آقای خادم با رفقای خودش بود و گروه خودشان را داشتند، گروه ۳ ـ ۴ نفره. ما با کسی نبودیم، هر کسی کار خودش را می‌کرد. عباس (جدیدی) خودش بود، علیرضا حیدری کار خودش را می‌کرد، با هم تیم نمی‌شدیم و این بد بود. الآن به پژمان و حسن رنگرز گفتم "روز اولی که آمدیم، در کشتی فرنگی باند بود". در سال ۲۰۱۹ کاملاً باند بودند و محمد بنا همه را از بین برد. تیم، تیم است.
*۲۰۲۲ هم اردوی فرنگی شرایط خوبی نداشت و بچه‌ها چند دسته شده بودند.
از این چیزها بدم می‌آید، همه یک تیم هستند، این کارها هم برای موفقیت خودشان هست، بنده حقیر می‌خواهم مدال‌های‌شان زیاد شود، نمی‌خواهم افسوس‌های بنده و امثال بنده را بخورند، ۲۵ ساله بودم که از کشتی رفتم، ما همه زود رفتیم.
*در مورد کشتی تهران هم از همان ابتدا شروع فدراسیون‌تان صحبت بود و می‌گفتند می‌خواهید مثل دوره خودتان، همه تیم ملی را تهرانی‌ها تشکیل دهند.
شما در عمل ببینید ما چه کردیم، کشتی مازندران همیشه باید بالا باشد، اما یادتان باشد کشتی مازندران بدون رقیب از بین می‌رود. رقیب، آدم را زنده نگه می‌دارد، مازندران تقریباً الآن بدون رقیب است، نباید بگذاریم بی‌رقیب باشد، حتماً باید تهران، کرمانشاه، مشهد، همدان، ... زنده شوند و رقابت کنند. شما ببینید روزی که ما به کشتی آمدیم، ۳۰ هزار نفر کشتی‌گیر داشتیم، اما امروز بالای ۴۰۰ هزار نفر کشتی‌گیر داریم، باشگاه‌ها در همه کشور شلوغ شده است اما باز هم کم است. وقتی پرسیدید "از عملکردت راضی هستی؟ "، گفتم نه، واقعاً راضی نیستم، وظیفه‌مان این است که مسئولیتی را که به ما دادند، به‌نحو احسن انجام دهیم، ما وظیفه داریم، بنده مکلفم تا ۱۰ شب کارم را انجام دهم، همین‌طور سرمربیان، هیئت‌های ما، چه سرمربی آزاد و چه فرنگی، محمد بنا که همیشه در اردو بود. پژمان درستکار و حسن رنگرز در اردو می‌مانند و ۱۵ روز اینجا می‌خوابند. وقتی منِ رئیس فدراسیون دو شب اینجا می‌خوابم، تکلیف آنها هم معلوم است.
*اگر امروز تصمیم بگیرید در انتخابات شرکت نکنید، برای‌تان مهم است چه‌کسی رئیس بعدی فدراسیون شود چون دیده‌ایم برخی رؤسا به‌دنبال جانشین‌سازی بودند.
نه، فقط امیدوارم هر کسی بیاید، کشتی را جلو ببرد.
*اگر بیاید و داشته‌های شما را از دست بدهد، چه؟
جامعه کشتی می‌فهمد نفر بعدی می‌تواند دنبال کند یا خیر. امیدوارم خود جامعه کشتی؛ همان‌هایی که به بنده تهمت زدند، حداقل جرأت داشته باشند بگویند کار شده یا خیر.
*باور عده‌ای بر این است که همکاری محمد بنا با کشتی تهران، پالس مثبت او به فدراسیون برای همکاری با تیم ملی است، این اتفاق می‌افتد؟
در مورد محمد بنا به شما بگویم او هنوز کنار ما هست. اینکه فکر کنید از کشتی رفته؛ نه اینگونه نیست. او اول از همه رفیقم است، دوم بزرگ بنده است، سوم بزرگ کشتی است و چهارم قبولش داریم، هم بنده و هم خود حسن (رنگرز). متأسفانه خیلی‌ها دوست دارند وقتی از کشتی می‌روند تیم زمین بخورد، اما محمد بنا هنوز دنبال می‌کند که تیم فرنگی ما ببرد. در مورد آزاد هم همین‌طور است، عاشقش هستم. می‌خواهد کار جلو برود و خیلی جاها به بنده مشاوره می‌دهد. تعصب کشتی آزاد و فرنگی را دارد.
محمد بنا کنار ما هست و نرفته اما انصافاً حسن رنگرز دارد بی‌نظیر کار می‌کند. این بچه صبح و شب زندگی‌اش را اینجا گذاشته. دارد مطالعه می‌کند، آدم باید کار خوب را بگوید. حسن رنگرز موقعی که اردو ندارند به سیستان، کرمان، مشهد و ... می‌رود و می‌گوید آخر هفته‌ها بروم اینجا تمرین دهم که حقوقی که می‌گیرم حلال شود. اینها قیمت ندارد. خانه‌اش خیلی نزدیک است، اما ۱۵ شب اینجا در اردو می‌خوابد. یا آنالیز می‌کند، یا می‌نویسد، پژمان درستکار هم عالی است، بنده شرمنده‌شان هستم. محمد بنا هم با ماست، یا می‌گویند حمید سوریان رفته، ولی اینطور نیست.
*ماجرای حمید سوریان چه شد؟
حمید هست، خیلی از کارهای فدراسیون را انجام می‌دهد. شاید آن موقع اینجا بود به چشم نمی‌آمد ولی الان خیلی بیشتر پای کار است و دنبال می‌کند. یکسری کارها باید جمع شود و حمید از آن دسته آدم‌هاست که بدون اینکه کسی بفهمد، کار را جمع می‌کند. (مثل کاری که روز گذشته در مورد بازگشت امیرحسین زارع انجام داد).
*قرار نیست هر کاری روسیه و آمریکا انجام می‌دهند ما هم انجام دهیم، اما آمریکایی‌ها بعد از جهانی آمریکا به اوزان المپیکی رفتند. مثلاً همین ۹۷ کیلو، جی‌دن کاکس حریف کامران قاسم‌پور وزنش را تغییر داد، یعنی یک سال قبل از کامران، باخت‌هایش را در وزن المپیکی می‌دهد و یک سال از او جلو می‌افتد. شما موافق این کار نبودید؟
ما کامران را تست زدیم. بعید می‌دانم در آزاد غیر از یکی دو نفر، خیلی تغییر وزن داشته باشیم. در چرخه انتخابی تیم ملی راه را برای آنها گذاشتیم. بنده به پژمان و حسن گفتم، تفکرم المپیکی است.
*چون بارها این را گفتید این سؤال را پرسیدم که بهتر نبود ما هم در مورد ستاره‌ای مثل کامران قاسم‌پور بعد از کسب دو مدال طلای جهانی، المپیکی فکر می‌کردیم و از همین امسال به ۹۷ کیلو می‌رفت.
حمید سوریان همیشه می‌گفت این دیدگاهی که تو داری، من حاضر بودم ۶ مدال طلای جهانی‌ام را بدهم و به جایش دو طلای المپیک داشته باشم. اینقدر مدال المپیک از نظر من بالاست. بنده می‌گویم چرا کشتی فقط ۱۱ طلای المپیک گرفته؟ کم است. باید همه مدال‌ها را بگیرند. آدم مغرضی می‌نویسد علی دبیر گفته در مورد مسائل سیاسی اظهارنظر نکنید؛ بی‌عقل همه حرف‌های من را بگذارد و صحبت‌هایم را سانسور نکند، چرا می‌گویم در مورد مسائل سیاسی و مدیریتی صحبت نکند؟ اینجا تسنیم است، خبرگزاری داخلی و مورد اطمینان، راحت می‌گویم، فقط برای اینکه بچه‌ها به حاشیه می‌روند و دیگر نمی‌توانند روی کشتی تمرکز کنند و قهرمان المپیک شوند. بنده طلای المپیک را می‌بینم، آن آدم مغرض سیاسی نگاه می‌کند، بنده کاملاً ورزشی می‌بینم. آن آقای ضدانقلاب این حرف را بُلد و سانسور می‌کند.
*آخرین سؤالم باز در مورد حسن یزدانی است. بعد از باختی که ۲۰۲۲ به تیلور داد، برخی گفتند بعد از چهار شکست، حالا دیگر به لحاظ فنی و ذهنی کاملاً از حریف آمریکایی عقب افتاده، در حالی که امسال استارت خوبی در چرخه زد و در کرواسی هم قهرمان شد. شما که از نزدیک او و تمرینات و روحیه‌اش را می‌بینید، تحلیل‌تان از شرایطش برای سال ۲۰۲۳ چیست؟
حسن یکی از استثناهای کشتی و ورزش ایران است، هم از نظر فنی و هم اخلاقی. خیلی نمی‌خواهم قضیه فنی را باز کنم چون آقای درستکار و تیمش دارند کار می‌کنند. حسن باید سبک کشتی‌اش را تغییر دهد.
*می‌تواند؟
باید کار کند. حتماً می‌تواند اما زحمت دارد، خیلی موضوع را باز نکنم. ان‌شاءالله بلگراد ۲۰۲۳.
*چون به هرحال در اسلو توانست این کار را انجام دهد و حتماً باز هم می‌تواند.
می‌خواهم همین را بگویم، باید همان سبکی که کادرفنی می‌گوید را به خوبی انجام دهد. نباید خیلی این موضوع را باز کنم، تنها راهش این است کاری که می‌گویند را انجام دهد، جواب می‌دهد. آن سبکی که حسن جلو می‌رود به این مبارزه نمی‌خورد. این کار صبر می‌خواهد.
*پس می‌شود به برد او در سال ۲۰۲۳ امید داشت؟
صددرصد. این را هم به شما بگویم، یکی از منظم‌ترین کشتی‌گیرانی که در زندگی‌ام دیدم، حسن یزدانی است. همه چیزش، بی‌ادعا و حساب شده است.