به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از sciencealert، ستاره‌شناسان در حال حاضر در جستجوی نشانه‌هایی از حیات در مناطق قابل سکونت ستارگان مجاور هستند که با عنوان نوار دور ستاره‌ای از آن یاد می‌شود و در آن به طور بالقوه آب مایع می‌تواند وجود داشته باشد.
مقاله‌ای اخیرا استدلال می‌کند که ما باید رویکردی دقیق‌تر داشته باشیم؛ رویکردی نه بر اساس پتانسیل زندگی، بلکه بر اساس پتانسیل محاسباتی. یکی از راه‌های تعریف حیات به شکل مجموعه‌ای از محاسبات است که بر اساس اطلاعات عمل می‌کنند. اطلاعات در DNA ذخیره می‌شود و محاسبات توسط پروتئین‌های مختلف انجام می‌شود. توانایی ذخیره اطلاعات و عملکرد در محیط به حیات اجازه می‌دهد تا تحت انتخاب طبیعی قرار گیرد و نظم پیچیده‌تری پیدا کند.
جستجوهای سنتی برای حیات به چگونگی درک ما از یک نمونه زمینی می‌نگرند. یعنی موجوداتی که روی سطح یک سیاره مناسب و در فاصله مناسب از ستاره مادر زندگی و از آب مایع به عنوان حلال برای واکنش‌های شیمیایی استفاده می‌کنند. اما تصور اشکال بسیار پیچیده‌تر و متنوع‌تر از زندگی در کیهان، آسان است.
حیات برای شکل گرفتن می‌تواند از حلال‌های دیگر استفاده کند. حیات می‌تواند در زیر سطح در قمرهای بیرونی یخی مدفون شود و ممکن است حتی نیازی به یک ستاره هم نداشته باشد. سیستم‌های بیولوژیکی می‌توانند سیستم‌های تکنولوژیکی ایجاد کنند که با تعریف فعلی ما برای حیات مطابقت نداشته باشند، اما ممکن است به روش خود زنده باشند.
بنابراین، چند محقق می‌خواهند مفهوم منطقه قابل سکونت را با استفاده از یک مفهوم اساسی‌تر از محاسبات بازسازی کنند. آنها استدلال می‌کنند که بهترین شانس برای یافتن نشانه‌های حیات در جایی است که راحت‌ترین دسترسی به محاسبات وجود دارد. محققان استدلال می‌کنند که این مناطق به اصطلاح محاسباتی به سه ویژگی نیاز دارند.
اول، باید ظرفیت محاسبات وجود داشته باشد، به این معنی که مجموعه‌ای غنی از اطلاعات شیمی آن در دسترس است. دوم، باید نوع خامی از انرژی وجود داشته باشد، مانند نور خورشید یا منافذ هیدروترمال، و در نهایت، محاسبات به یک بستر نیاز دارد، یعنی چیزی که محاسبات می‌تواند در آن انجام شود.
نمای سنتی مناطق قابل سکونت می‌تواند به عنوان زیرمجموعه‌ای از مفهوم بسیار بزرگتر از مناطق محاسباتی دیده شود. در جایی که زندگی وجود دارد، همان‌طور که ما در حال حاضر آن را در اینجا در زمین تجربه می‌کنیم، محاسبات شکل می‌گیرد. این چارچوب به ما این امکان را می‌دهد که استراتژی‌های جستجو برای مفهوم حیاتی فراتر از آن را توسعه دهیم.
به عنوان مثال، اگر سیستم‌های منفرد را از طریق دریچه‌ای از توانایی محاسباتی مطالعه کنیم، ممکن است متوجه شویم که کدام سیستم‌ها ممکن است برای ساختارهای جمع‌آوری انرژی مصنوعی مانند کره‌های دایسون (یک ابرسازه فرضی که کاملا یک ستاره را فرا بگیرد و قسمت بزرگی از توان خروجی آن را به دام اندازد) سازگار باشند. می‌توانیم بررسی کنیم که چگونه ابرهای گازی در اطراف ساختارهای زیرستاره‌ای می‌توانند تمام شرایط لازم برای محاسبه و بنابراین شرایط لازم برای تعریف گسترده‌ای از حیات را برآورده کنند.
جستجوی حیات در کیهان به روش علمی تازه شروع شده و همان‌طور که نویسندگان مقاله تاکید می‌کنند، مهم است که ذهنی باز داشته باشیم.