به گزارش همشهریآنلاین، آندرانیک تیموریان که در تیم ملی جانشین رحمان رضایی شده است، در روز غیبت ژنرال یکی از حساسترین بازیهای فصل را از نزدیک تماشا کرد. او در پایان بازی در یک اظهارنظر دور از انتظار ابراز امیدواری کرد که آبیها قهرمانی لیگ را بهدست بیاورند. او استقلال را سوار بازی دانست و پرسپولیس را تیمی معرفی کرد که روی ضدحمله به این تیم آسیب زده است. این میزان تعلق خاطر از سوی فردی که قرار است روی نیمکت تیم ملی بنشیند، در نوع خودش عجیب بهنظر میرسد. او البته تلاش کرده از این موضع عقبنشینی کند و در اعترافی تازه مدعی شده است که این حرفها، حرفهای درستی نبوده است. البته تیموریان همچنان هواداری از یک تیم را غیرحرفهای نمیداند اما علاقه وافر او به استقلال و اصرارش به نمایش دادن این علاقه موضوعی است که ممکن است در آینده برایش دردسرساز شود. بههرحال او دیگر یک مربی ملی است و تنها با برچسب پیشکسوت باشگاه استقلال شناخته نمیشود.
شاید این مسئولیت امیر قلعهنویی باشد که دستیارانش را از خطر رنگی بودن در امان نگه دارد. او آندو را برای تیم ملی انتخاب کرده اما به این چهره توضیح نداده است که باید بهعنوان یک مربی ملی چه رفتاری را از خودش نشان دهد. آندو تجربه زیادی در مربیگری ندارد اما قلعهنویی که نزدیک به ۲دهه است در فوتبال ایران مربیگری میکند، قطعا میداند که چه رفتارهایی به تیم ملی لطمه میزند. جالب اینجاست که سرمربی تیم ملی ایران روی موی بازیکنان حساس است و به آنها تذکر میدهد که باید چه مدلی را برای موهایشان انتخاب کنند ولی به دستیارانش یاد نمیدهد که باید چه جملاتی را برای به زبان آوردن درنظر بگیرند.
حتی با وجود عقب نشینی تیموریان از موضع قبلی، بدون شک در آینده موجی علیه او در اطراف تیم ملی شکل خواهد گرفت. آندو در دوران بازیگری برای تیم ملی چهره محبوب همه هواداران فوتبال بود. حتی وقتی برای مدتی کوتاه بهعنوان کاپیتان تیم ملی انتخاب شد، پرسپولیسیها نیز از این انتخاب حمایت کردند. آنها همواره طرفدار نمایشهای جنگجویانه این ستاره بودند اما طبیعتا چنین اظهارنظری را بر نمیتابند. بیتردید خود آندو هم بعد از این ماجرا رویکرد متفاوتی را در پیش خواهد گرفت و از این قبیل اظهارنظرهای ناپخته خودداری خواهد کرد.
آندو نه بهعنوان یک هوادار باشگاه استقلال و نه حتی بهعنوان یک بازیکن قدیمی، بلکه بهعنوان یک مربی ملی به استادیوم آزادی رفته بود اما جملات او این تصور را بهوجود آورد که فقط بازی بازیکنان استقلال را زیرنظر داشته و نیم نگاهی هم به ستارههای پرسپولیس نینداخته بود.
غیبت خود قلعهنویی در این بازی نیز موضوعی است که عجیب بهنظر میرسد. اینکه سرمربی تیم ملی در زمان برگزاری یکی از حساسترین، بزرگترین و پرملیپوشترین بازیهای فصل مشغول انجام چه کاری بوده، سؤالی است که باید به آن جواب داده شود. به هر حال ماجرایی که در این بازی اتفاق افتاد میتواند یک نمره منفی بزرگ برای کارنامه ژنرال در تیم ملی باشد.