به گزارش همشهری آنلاین، رخا بائه یکی از ۶۰۰ نفر اهالی قبیله وادی در غرب هندوستان است که ترسی از مارهای کشنده کبرا ندارند. همه اهالی این قبیله از سن ۲سالگی با مارهای سمی آشنا می‌شوند و به اجبار در دوره آموزشی ۱۰ساله پرورش مار حضور می‌یابند.
در این کلاس‌های اجباری آنها با شیوه‌های اجرای برنامه‌های سرگرم‌کننده آشنا می‌شوند و مارها هم بخشی از ابزار کارشان به حساب می‌آیند. اما با توجه به اینکه تبعیض جنسیتی در این بخش از هندوستان شدید است، دانش‌آموزان پسر این کلاس‌ها شیوه سنتی استفاده از فلوت برای به حرکت درآوردن مارها را می‌آموزند اما دختران فقط با اصول نگهداری از مارها و تغذیه آنها آشنا می‌شوند.
بابانات میتونات، یکی از معلمان این آموزشگاه اشاره می‌کند که آموزش بچه‌ها باید از سنین پایین آغاز شود تا آنها کاملا برای برخورد با مار در سنین نوجوانی آشنا شوند. به گفته میتونات، شیوه سنتی آموزش کودکان در این قبیله سابقه‌ای هزاران ساله دارد و به پادشاهان راجا بازمی‌گردد. اهالی قبیله وادی به این سنت خود افتخار کرده و مدعی هستند ارتباط ویژه‌ای با مارها و به ویژه مارهای کبرا برقرار می‌کنند.
در بخشی از این آموزش‌ها به کودکان توضیح داده می‌شود چطور مارها را از زندگی عادی جدا کنند. آنها باید برای ۷ماه در منازل خود از مارها نگهداری کنند. در همین زمان شیوه برقراری ارتباط با مارها هم بیان می‌شود.
میتونات درباره این شیوه ارتباط توضیح چندانی نمی‌دهد ولی تاکید دارد ترکیب غذای مارها ویژه است و وجود یک ترکیب گیاهی باعث می‌شود که سم کشنده مارها بی اثر باشد. میتونات کشیدن نیش‌های مارها را یک کار غیرانسانی می‌داند چون به عقیده او مارها مثل فرزندان قبیله محسوب می‌شوند.
او مدعی است در طول عمرش فقط شاهد نیش خوردن یک نفر در این قبیله بوده و دلیل نیش خوردن او هم این بوده که بیش از ۷ ماه مار را در منزل نگهداری کرده است. کلاس‌های آموزشی و شیوه برخورد با مارها در این قبیله در شرایطی ادامه یافته که آموزش مارها از سال ۱۹۹۱ یک امر غیرقانونی در هندوستان اعلام شده و قبیله وادی به شدت از سوی مقامات دولتی و محلی برای توقف این کلاس‌ها تحت فشار است؛ تا جایی که نیروهای پلیس گشت‌های نا محسوسی در این قبیله ترتیب داده‌اند و هر جا که ماری سر راه آنها سبز شود، آن را بلافاصله ضبط می‌کنند.