به گزارش همشهری آنلاین، فوت جوان بابلی بر اثر تب شالیزار حساسیت‌ها درباره این بیماری و لزوم آگاهی‌یابی از علائم آن را در مازندران همزمان با شروع فصل کشت و کار شالی افزایش داده است.
«رضا رمضان‌نژاد»، جوان حدوداً ٢٧ ساله اهل روستای برسمنان بخش لاله‌آباد بابل بود که پس از ابتلا به بیماری "تب شالیزار" و مشکلات عفونتی برای پیوند کبد به تهران منتقل شد اما متأسفانه جان باخت.
هفته گذشته نیز جوانی در قائمشهر بر اثر تب شالیزار جان باخت.
دکتر فرهنگ بابامحمودی مدیر گروه بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی مازندران اظهار داشت: سالیان درازی است که در فصل کشت و کار در شالیزارها، بیماری تب شالیزار نیز شیوع می‌یابد.
وی با بیان اینکه تب شالیزار یک بیماری میکروبی است که از طریق ادرار حیوانات از جمله گاو، بز، سگ، موش و سایر جوندگان در محیط پراکنده می‌شود افزود: این حیوانات می‌توانند این میکروب را تکثیر و پراکنده کنند و با توجه به اینکه در شالیزار غرقاب‌سازی زمین صورت می‌گیرد از طریق آلوده‌سازی آب این میکروب منتقل می‌شود.
بابامحمودی ادامه داد: آلودگی بدن و ادرار حیوان تغییر رنگ و بویی ایجاد نمی‌کند و این میکروب از طریق خراش‌های پوستی وارد بدن می‌شود و به کبد، کلیه و مغز استخوان حمله می‌کند و در درجات بالاتر سبب مرگ بیماران می‌شود.
مدیرگروه بیماری های عفونی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تصریح کرد: بروز علائم ناگهانی از جمله تب بالا ۴۰ درجه، دردهای عضلانی ناحیه کمر، ران و نقاط مختلف پا، قرمزی چشم ها در کنار تعریق و خستگی، علائم این بیماری است.
بابامحمودی گفت: با پیشرفت این بیماری ممکن است نارسایی کلیه ایجاد شود و منجر به مرگ بیمار شود اما اگر کشاورزان نکات ایمنی و بهداشتی را رعایت کنند در ۹۰ درصد با تب ساده بیماری برطرف می‌شود و باعث مرگ و میر نخواهد شد. در ۱۰ درصد پرخطر ۴۰ تا ۵۰ درصد سبب مرگ و میر می‌شود.
پرهیز استفاده از آب کنار مزارع و شالیزارها
بابامحمودی به کشاورزان توصیه کرد که با چکمه و دستکش کار در شالیزار را انجام دهند و از آب کنار مزارع برای شستن دست و صورت استفاده نکنند چرا که میکروب از راه مخاط وارد دهان می‌شود و آلودگی انتقال می‌یابد و اگر دستورالعمل‌ها به درستی انجام شود ابتلا به تب شالیزار کاهش می‌یابد.
به گفته این مسئول، تب شالیزار در موتورسواران و شناگرانی که در برکه‌ها و یا از چاله‌های آبی عبور می‌کنند رخ می‌دهد که باید در این زمینه مراقب باشند.
"لپتوسپیروزیس" یکی از بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است که شیوع آن در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل همانند نواحی شمالی ایران ، بالاست. این باکتری راه‌های متعددی برای ورود به بدن داشته و طیف وسیعی از علائم را بروز می‌دهد.
علائم اولیه این بیماری مشابه آنفولانزا است، به همین دلیل تشخیص اولیه آن مشکل بوده و در بسیاری از موارد عدم تشخیص درست و به موقع سبب پیشرفت بیماری و دشوار شدن درمان آن می‌گردد، درحالی‌که با تشخیص به هنگام می‌توان عوارض ناشی از بیماری را کاهش داد.
با توجه به مشکلات ناشی از عدم تشخیص به موقع بیماری نظیر ابتلا به سندرم ویل، عوارض بیماری و هزینه‌های مختلف ناشی از ابتلا به لپتوسپیروز و هم چنین ناکافی بودن سطح آگاهی پزشکان و پرسنل بهداشتی نسبت به این بیماری، به نظر می‌رسد بررسی این بیماری به ویژه از لحاظ نحوه بیماری‌زایی و راه‌های تشخیص آن، می‌تواند نقش موثری در ایجاد شناخت بهتر این بیماری داشته باشد.