بعد تصویری از وضعیت سرویس‌های بهداشتی روی آنتن رفت. مهمترین تصویر اما جمع شدن آب روی صندلی‌های پلاستیکی بود که حضور تماشاگران روی سکوهای استادیوم را مختل کرده بود.
به گفته حسین‌هادیانی برنامه 90 عادت دارد در نشان دادن برخی تصاویر سیاه نمایی کند. به عقیده او، این برنامه با داشتن مجری جذابی مثل فردوسی‌پور در پرداخت به برخی از موضوعات سیاه نمایی می‌کند.
گرچه مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی سعی دارد با نادیده گرفتن مشکلات بزرگترین استادیوم فوتبال در ایران تنها به تصاویر این برنامه اشاره کند، اما با کمی کنکاش می‌توان به مشکلات فعلی این ورزشگاه پی برد. هادیانی اما عنوان می‌کند که: «ما که این ورزشگاه را نساختیم. پیش از انقلاب ورزشگاه آزادی ساخته شد. آن هم با محاسباتی که در آن تاریخ صورت گرفت تا این ورزشگاه افتتاح شود. اما اینکه بارش شدید باران صندلی تماشاگران را خیس می‌کند، یا آسفالت زمین خراب شده و باعث می‌شود توی آن آب جمع شود، دیگر از دست ما خارج است. این مشکلات در اروپا هم وجود دارد.»
در عین حال مدیر سازمان تربیت‌بدنی، مشکلات ورزشگاه آزادی را به عهده می‌گیرد.
استادیومی که زمان ساخت آن به سال 48 برمی‌گردد و بنا بود این استادیوم در بازی‌های آسیایی افتتاح شود. اتفاقی که در سال 52 افتاد و استادیوم آزادی میزبان بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ شد. در این هنگام، سکوهای ورزشگاه بتنی بود که روی هم رفته (طبقه اول و دوم) 90 هزار نفر ظرفیت داشت و در مسابقه‌های حساس 100 هزار نفر را هم در خود جای می‌داد. البته با امکانات آن دوران. این ورزشگاه در حال حاضر هم چنین ظرفیتی دارد.
با این تفاوت که روی سکوهای طبقه اول 35 هزار صندلی پلاستیکی به رنگ‌های زرد، پرتقالی، زرشکی و سرمه‌ای نصب شده است. این اتفاق در سال 81 رخ داد. در آن روزها تلاش شد تا این استادیوم به روز شود. به همین دلیل، سکوهای طبقه اول به طور کامل ایزولاسیون و رختکن‌ها بازسازی شد. همچنین امکاناتی مثل نصب اسکوربورد الکترونیکی به ورزشگاه اضافه شد. اما این پروژه در همان مرحله بازسازی متوقف شد و به مرحله نوسازی نرسید...
ومبلی مدرن
ورزشگاه ومبلی واقع در غرب لندن، حالا یک استادیوم مدرن 90 هزار نفری است که چهره گذشته را ندارد. پیش‌تر این ورزشگاه سنتی در چنین وضعیتی میزبان فینال جام ملت‌های اروپا در سال 6991بود. همچنین در سال 1992فینال لیگ قهرمانان اروپا میان بارسلونا و سمپدوریا در این ورزشگاه برگزار شد. بعدها مسئولان این استادیوم تصمیم به نوسازی ومبلی گرفتند. به این ترتیب این ورزشگاه با هزینه‌ای حدود 800 میلیون پوند بازسازی و نوسازی شد ومجددا به بهره‌برداری رسید. حالا ومبلی آماده است برای میزبانی فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2011.
در حالی که ورزشگاه آزادی شرایط نوسازی را ندارد. تغییر وضعیت سخت‌افزاری این ورزشگاه، به ویژه اضافه کردن سرویس بهداشتی به این مجموعه از نظر شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی هزینه بالایی دارد. گرچه این شرکت متعلق به سازمان تربیت‌بدنی است، اما طبق توافقات صورت گرفته این شرکت باید به طور خودکفا اداره شود.
به همین دلیل، شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی از این کار عاجز است. آنها برای هر مسابقه‌ای که در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود، 15 میلیون تومان دریافت می‌کنند. با توجه به محاسبات صورت گرفته هر ساله 40 و حداکثر 45 مسابقه در استادیوم آزادی برگزار می‌شود.
اگر 40 مسابقه فرض شود، سالانه 600 میلیون تومان از این ورزشگاه عاید شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی می‌شود. به گفته یکی از اعضای این شرکت تنها 600 میلیون تومان بابت نگهداری از جنگل و خیابان‌های اطراف ورزشگاه هزینه می‌شود. با این وجود، کمک دولت شامل حال آنها شده و آنها 40 میلیارد تومان دریافت کرده‌اند که 6 میلیارد آن برای بازسازی در نظر گرفته شده است. در عین حال، همچنان نسبت تماشاگران (در شهرآورد و مسابقه‌های ملی) با تعداد سرویس‌های بهداشتی همخوانی ندارد و همین موضوع مشکلاتی را به وجود آورده است. البته برای داشتن سرویس بهداشتی بیشتر باید این ورزشگاه در مرحله نوسازی قرار بگیرد.
هادیانی در این رابطه می‌گوید: «در زمان طراحی، این استادیوم استاندارد بود. به نظر من، در گذر زمان استادیوم آزادی هم از استانداردهای موجود خارج شده. در حال حاضر هم نوسازی ورزشگاه هزینه بسیاری دارد. مشکلات سرویس بهداشتی هم به مشکلات این قسمت از امکانات ورزشگاه اضافه کرده.»در زمان ساخت ورزشگاه برای هر 350 تماشاگر یک سرویس بهداشتی در نظر گرفته شده بود اما حالا این بحث مطرح است که برای هر 250 نفر یک سرویس بهداشتی تعبیه شود. اما همچنان ورزشگاه آزادی به مرحله نوسازی نرسیده است.
کارت اعتباری به جای بلیت فروشی
پیش‌تر، معاون حفاظت فیزیکی حراست سازمان تربیت بدنی گفته بود: «ما برنامه‌های جدیدی داریم که به زودی آنها را اجرا می‌کنیم. در وهله اول همه بلیت‌ها شماره‌دار و تماشاگران باید روی صندلی‌های مخصوص خود قرار بگیرند. نکته دوم این است که این بلیت‌ها به نام ارگان و یا سازمان مربوطه و یا خود شخص صادر شود که افراد دیگری نتوانند از آن استفاده کنند.» علی حقیقت‌فر حالا نظر دیگری دارد و معتقد است چنین حرف‌هایی را به زبان نیاورده است. او به همشهری می‌گوید: «من چنین حرفی نزدم. من فقط پیشنهاد شماره‌دار شدن بلیت را دادم.»
به غیر از بلیت‌هایی که برای مردم عادی در نظر گرفته شده و گاه این بلیت‌ها در بازار سیاه فراوان است، در جایگاه VIP ورزشگاه هم اتفاقات غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد. در این جایگاه ویژه 700 صندلی VIP قرار دارد که یکصد صندلی آن به دلیل دید نامناسب غیر‌قابل استفاده است و 600 صندلی دیگر باید به صورت مساوی بین سازمان تربیت‌بدنی و فدراسیون فوتبال تقسیم شود. اما در جریان مسابقه ایران و کره شمالی حدود 20 کره‌ای بدون هماهنگی‌های لازم درVIP نشستند.
در حالی که 20 تماشاگر با در دست داشتن بلیت این جایگاه جایی برای نشستن نداشتند. به غیر از این، گاهی تماشاگران متفرقه هم در جایگاه VIP دیده می‌شود. با این توضیح، حالا این پرسش مطرح است که مسئله حل مشکل بلیت فروشی به چه کسی مربوط است. هادیانی معتقد است که این سئوال سختی نیست: «خیلی روشن است، این مسئله به سازمان لیگ مربوط است. چون پول بلیت به آنها تعلق می‌گیرد و آنها باید به فکر باشند.»رئیس سازمان لیگ در رابطه با این موضوع می‌گوید: «ما برنامه‌هایی برای حل این مسئله داریم. به زودی خبرهایی می‌شود.»
عزیز محمدی توضیح بیشتری نمی‌دهد و بر این باور است که؛ «همان بهتر که تا اجرای این برنامه از گفتن طرح پرهیز کنیم.»
با این وجود، یکی از مسئولان سازمان تربیت‌بدنی می‌گوید: «سازمان لیگ در صدد است از طریق کارت اعتباری و یا SMS از مشکل بازار سیاه بلیت جلوگیری کند.»