مردی که اولین اخراجی رومن آبراموویچ نام گرفت، امشب به عنوان سرمربی یوونتوس قدم به ورزشگاه شمال غرب لندن می‌گذارد و می‌تواند مانعی در راه آرزوی بزرگ مالک روسی چلسی، یعنی قهرمانی اروپا باشد.
وقتی میلیاردر روسی، چلسی را خرید و پروژه جاه‌طلبانه‌اش را کلید زد، برکناری رانیری، اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید، هرچند مربی ایتالیایی چندان هم ناموفق نبود. او در فصل
2004 – 2003 ، بعد از آرسنال شکست‌ناپذیر به نایب قهرمانی لیگ برتر رسید و در لیگ قهرمانان هم در نیمه نهایی مغلوب موناکوی دشان شد.
رانیری می‌گوید که می‌توانسته این برکناری را پیش‌بینی کند: «از همان اول همه چیز برایم روشن بود. وقتی آبراموویچ آمد، به ترور برچ (مدیراجرایی سابق) گفتم که من و تو رفتنی هستیم. او پرسید چرا و من پاسخ دادم که مالک جدید آمده و او خواهان مدیراجرایی و سرمربی جدید است.»
ترور برچ بعد از سه ماه کنار گذاشته شد ولی رانیری نه، چون در آن زمان اسون گوران اریکسون حاضر نشد به چلسی بپیوندد. مدیر اجرایی جدید پیتر کنیون بود که همکاری مناسبی با رانیری نداشت و او هنوز هم دلیل آن را نمی‌فهمد: «رفتار او عجیب بود. او باید به من کمک می‌کرد که به همه موفقیت‌های ممکن برسم و در پایان اگر برنده نمی‌شدم، مرا به خانه می‌فرستاد. ولی من از همان اول می‌دانستم که در پایان فصل کارم تمام است.»
شکست در نیمه نهایی لیگ‌قهرمانان مقابل موناکو، آخرین فرصت رانیری برای ماندن در چلسی را هم از بین برد. در بازی رفت در ورزشگاه لویی دوم، رانیری پس از ده نفره شدن موناکو، با هدف پیروزی، تعویض‌های تهاجمی انجام داد و بعد از آن میزبان توانست با زدن دو گل به پیروزی برسد.
این تعویض‌ها با انتقادات زیادی روبه‌رو شد و این شکست در نهایت به حذف چلسی در آستانه فینال انجامید. این درحالی است که در همان روزها، آبراموویچ مذاکره با مورینیو را شروع کرده بود (مورینیو همان سال با پورتو موفق شد با شکست موناکو در فینال لیگ قهرمانان، به قهرمانی اروپا برسد) قبل از آن بازی، وقتی آبراموویچ، رانیری را به کشتی تفریحی‌اش «لوگران‌بلو» دعوت نکرد، او متوجه شد که آینده‌ای در چلسی ندارد.
بعدها روزنامه‌ها فاش کردند که ژرژ مندز، مدیر برنامه‌های مورینیو در آن روز در کشتی بوده.
ریاکاری کنیون نسبت به رانیری که به سرمربی ایتالیایی لقب مرده متحرک داده بود موجب شد تا او نزد هواداران محبوب شود. او آخرین بازی فصل مقابل لیدزیونایتد را که با پیروزی
2 بر صفر چلسی به پایان رسید، اینگونه به خاطر می‌آورد: «در آخرین بازی من دور زمین قدم می‌زدم و بازیکنان هنگام خروج من به نشانه احترام به صف ایستادند.
من اشکی نریختم، ولی کاملا احساساتی شده بودم.» او اضافه می‌کند که در آن زمان بابت این جدایی متاسف شده: «بعد از اینکه زمانی را صرف ساختن یک تیم و خرید بازیکنان خوب می‌کنید، طبیعی است که ناراحت باشید. می‌خواستم کاری را که شروع کرده بودم، تمام کنم.»
کاشف جان تری
رانیری اما با وجود این اتفاق هنوز به چلسی وابستگی دارد، چرا‌که پایه‌گذار تیم فعلی بوده. او بازیکنانی مانند فرانک لمپارد، جو کول و پیتر چک را به چلسی آورد و جان تری جوان را تبدیل به یک بازیکن ثابت کرد. رانیری می‌گوید: «از افتخاراتی که چلسی بعد از رفتن من به دست آورده، احساس غرور می‌کنم. بابت عملکرد بازیکنان احساس رضایت می‌کنم، چون وقتی آنها جوان بودند، نکات مثبتی در آنها دیدم. اگر به یاد داشته باشید، روز اولی که جان تری را دیدم، گفتم که او کاپیتان تیم ملی انگلیس خواهد شد چرا‌که شبیه تونی آدامز است. جان از روز اول هم یک لیدر بود.»
رانیری اضافه می‌کند که دیگر با هیچ‌کدام از اعضای چلسی، رابطه‌ای ندارد: «چیزی که تمام شده، تمام شده. آخرین بار حدود دو سال قبل با آبراموویچ صحبت کردم. من او را در یک بازی دیدم و او گفت که کلودیو، اینجا خانه توست. در همیشه به روی تو باز است. حرف‌های او خیلی دلگرم کننده بود ولی من کلید قایق تفریحی‌اش را ترجیح می‌دهم.»
اوحالا در یوونتوس است و به دلیل فراز و نشیب‌های زیاد تیمش، وضعیت مستحکمی ندارد. هرچند رانیری معتقد است که تیمش بعد از بازگشت به سری A در‌حال بازسازی است: «ما 4 یا 5 قهرمان داریم و بقیه بازیکنان جوانند. باید یوونتوس را دوباره بسازیم. وقتی کار را شروع کردم، گفتم که هیچ مربی‌ای با یوونتوس نمی‌تواند به قهرمانی فکر کند. اینتر، میلان، رم و فیورنتینا، سه، چهار، پنج، شش سال است که برای قهرمانی تلاش می‌کنند. ما دو سال است که وارد این رقابت شده‌ایم.»
مدیریت ایتالیایی
روند اخراج مربیان بعد از رانیری هم متوقف نشد. مورینیو هم با وجود قهرمانی‌هایش سرنوشت مشابهی داشت و برکناری آورام گرانت و اسکولاری، تعداد مربیان اخراجی چلسی در 18 ماه اخیر را به سه نفر رساند. هنگام صحبت درباره این موضوع، رانیری بذله‌گو می‌شود و می‌گوید: «ما در ایتالیا به این کار عادت داریم و چلسی هم از این سیستم جنون‌آمیز پیروی می‌کند. ما در ایتالیا به تغییر مربیان عادت کرده‌ایم، ولی تغییرات مربی در چلسی از تغییر دولت ایتالیا هم بیشتر است.»
رانیری اضافه می‌کند: «هر مربی در ایتالیا این قانون فوتبال ما را می‌داند. شما کارتان را شروع می‌کنید و اگر پیروز نشوید آن را تمام نمی‌کنید. اخیرا خواندم که سرالکس هم گفته که فوتبال انگلیس در حال تغییر است چرا که مالکان جدیدی آمده‌اند و همه می‌خواهند قهرمان شوند. انگلیسی‌ها عادات خوبی داشتند ولی به تدریج انگلیس هم شبیه ایتالیا می‌شود.»
رانیری هم جزو کسانی بوده که از اخراج اسکولاری متعجب شده است: «از شنیدن خبر اخراج اسکولاری خیلی متعجب شدم. شاید او در فصل اول نتایج درخشانی نگرفت، ولی با این وجود اخراج او یک شوک بود. نمی‌دانم این روش خوبی برای اداره یک باشگاه است یا نه ولی به عنوان یک ایتالیایی نمی‌توانم چلسی را محکوم کنم. این داستان ما در ایتالیا است؛ اگر پیروز نشوید، تغییر است و تغییر و تغییر.»
او درباره هیدینک، سرمربی جدید چلسی می‌گوید: «هیدینک را نمی‌شناسم، ولی او ثابت کرده که مربی بزرگی است. آیا این زمان خوبی برای رویارویی با آنهاست؟ مطمئن نیستم. خیلی خوب می‌دانم که وقتی مربی را عوض می‌کنید، تحول کوچکی در رختکن به وجود می‌آید. همه بازیکنان می‌خواهند ثابت کنند که بهترین هستند.»
رانیری در آستانه این بازی حساس علاقه‌ای به رجزخوانی برای تیم سابقش ندارد و معتقد است که چلسی مدعی پیروزی در این بازی خواهد بود: «چلسی بخت اول صعود است. چلسی در انگلیس قهرمان شده، ولی آبراموویچ می‌خواهد در اروپا و جهان قهرمان شود. آنها می‌خواهند همه جام‌ها را ببرند. چیزهای زیادی در این تیم تغییر کرده. من شروع به ساختن تیم کردم، ولی حالا کار ساختن تیم تمام شده. فصل گذشته آنها تا فینال رسیدند و فقط به پنالتی‌ها باختند. آن بازی را از تلویزیون دیدم و برای جان‌تری متاسف شدم.»
رانیری معتقد است که ناکامی‌های چلسی به خاطر روحیه این تیم است و با این کار به نوعی ناکامی خودش در نیمه‌نهایی 2004-2003 مقابل موناکو را هم توجیه می‌کند. مربی
58 ساله ایتالیایی می‌گوید: «شاید آنها در لیگ قهرمانان یک مشکل ذهنی دارند که ما سعی می‌کنیم از آن استفاده کنیم. همه تیم‌های ایتالیایی ذهن خیلی قوی دارند و من تلاش کرده‌ام که کمی از روحیه انگلیسی‌ها را هم به یوونتوس ببرم.»