به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، در یک مطالعه جدید محققان دانشگاه لس آنجلس (UCLA) و دانشگاه برکلی (UC Berkeley) احتمال رهگیری تمدن‌های هوشمند فرازمینی را با انتقال‌های بیرونی از شبکه فضایی دوردست ناسا (DSN) که پنج فضاپیمای دوردست را هدف قرار می‌دهند، بررسی کرده‌اند: وویجر ۱، وویجر ۲، پایونیر ۱۰، پایونیر ۱۱ و نیوهورایزنز.
هر پنج فضاپیما ماموریت های اولیه خود را سال‌ها پیش به پایان رساندند و با گذشت هر ثانیه از زمین دورتر می‌شوند. وویجر ۱ به طور رسمی منظومه شمسی ما را در آگوست ۲۰۱۲ و وویجر ۲ در نوامبر ۲۰۱۸ ترک کرد و هر دو در حال حاضر در فضای بین ستاره‌ای سفر می‌کنند. سه باقیمانده هنوز از هلیوپوز منظومه شمسی ما که مرز بین باد خورشیدی ساطع شده توسط خورشید ما و باد بین ستاره‌ای است، عبور نکرده‌اند. این مطالعه ستارگانی را شناسایی می‌کند که فضاپیماهای بین‌ستاره‌ای در مسیر خود از نزدیک با آن‌ها مواجه خواهند شد.
برای این مطالعه، دو پژوهشگر از ترکیبی از پهنای پرتوی انتقال بین شبکه فضایی دوردست ناسا و پنج فضاپیما، داده‌های تله‌متری فضاپیما از سیستم جی‌پی‌ال هورایزنز و داده‌های کاتالوگ ستارگان نزدیک گایا (GCNS) استفاده کردند.
در پایان، محققان تعداد ستارگانی را که هر فضاپیما اطلاعات آن‌ها را ارسال می‌کند، شناسایی کردند. نیو هورایزنز با ۱۴۲ ستاره، پایونیر ۱۰ با ۲۴۱ ستاره، وویجر ۱ با ۲۸۹ ستاره، وویجر ۲ با ۳۲۵ ستاره و پایونیر ۱۱ با ۴۱۱ ستاره مواجه خواهند شد.
بیشتر بخوانید:
در حال حاضر، تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که منتظر بمانیم و به جستجوی آسمان‌ها برای یافتن نشانه‌هایی از حیات هوشمند در کیهان غیر از خودمان ادامه دهیم. آیا تمدن پیشرفته دیگری پیام‌های ارسالی ما را دریافت خواهد کرد و آیا روزی پاسخی دریافت خواهیم کرد؟ فقط زمان مشخص خواهد کرد و به همین دلیل است که ما همچنان جست‌وجو می‌کنیم.