به گزارش همشهری آنلاین، او بعد از انداختن بمب، چند دقیقه‌ای سکوت کرد، بعد ناگهان گفت: «نگاه کنید، نگاه کنید، آنجا بود».
بعضی‌ها می‌گویند او فقط سرباز بود؛ مثل همه سربازها؛ سربازهایی که وقتی فرمان می‌گیرند باید ماشه را بچکانند وگرنه به سختی مجازات می‌شوند. اما ظاهرا ژنرال تیبت چندان هم از کارش پشیمان نبود. او تا زمانی که در ۹۲ سالگی در خانه‌اش در شهر کلمبو در ایالت اوهایوی آمریکا درگذشت، از کارش در بمباران اتمی هیروشیما دفاع کرد.
حتی گاهی به خود برای انجام یک کار خاص در تاریخ می‌بالید؛ مثلا در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۷۵ گفت: «از اینکه زندگی‌ام را با هیچ شروع کردم و توانستم برای آن برنامه‌ریزی کنم و به نتیجه برسم به خود می‌بالم. حالا شب‌ها خواب راحت دارم».
او همیشه می‌گفت که از اقدامش پشیمان نیست و کاربرد سلاح اتمی اقدامی لازم در تاریخ بوده اما پل پیش از مرگش خواسته بود که مراسم خاکسپاری برایش نگیرند و حتی برایش سنگ مزار هم نگذارند چون مخالفانش ممکن است از محل دفن او به عنوان جایی برای راه‌اندازی اعتراضات استفاده کنند.
تیبت در سال ۱۹۱۵ در شهر «کوئینسی» در ایالت «ایلینویز» متولد شد و بیشتر دوره جوانی خود را در شهر میامی گذراند. او در سال ۱۹۳۷ به نیروی هوایی ارتش آمریکا ملحق شد و پیش از بمباران اتمی ژاپن، عملیات بمباران اروپا را هدایت می‌کرد. او که در زمان بمباران هوایی سرهنگ بود، هواپیمای B-۵۹ را به یاد مادرش، «آنولاگی» نامگذاری کرد. او در سال ۱۹۶۶ از ارتش بازنشسته شد.
وی در دوران بازنشستگی در سال ۱۹۷۶، نحوه بمباران هیروشیما را در یک نمایشگاه هوایی نمایش داد. این کار او مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت.
در آن نمایش هوایی، او یک هواپیمای B-۵۲ را از فراز ابر قارچ شکلی به پرواز درآورد اما این کار مردم و دولت ژاپن را سخت عصبانی کرد. تیبت گفت که منظور او توهین به ژاپن نبوده. با وجود این، دولت آمریکا مجبور به عذرخواهی رسمی از ژاپن شد.
بمب باران اتمی هیروشیما ۶۰ هزار کشته برجای گذاشته بود.