به گزارش همشهری‌آنلاین، مدیر فنی باشگاه میلان، نخستین فرد از خانواده مالدینی نیست که در این باشگاه به موفقیت دست یافته است. پیش از او، چزاره مالدینی، به عنوان مدافع میانی بازی می‌کرد و دوران درخشانی داشت و اکنون پسرش دانیل که عضو میلان است، به صورت قرضی در اسپتزیا بازی می‌کند.
پائولو مالدینی در بخش اول صحبت‌هایش درباره وفاداری به میلان گفت: پیشنهاد باشگاه‌هایی مانند منچستریونایتد، رئال مادرید و آرسنال را رد کردم. چلسی نیز از طریق ویالی به دنبال من بود. سال‌های سختی وجود داشت؛ مانند اواسط دهه ۱۹۹۰ که ما رتبه‌های دهم و یازدهم را به دست می‌آوردیم و اعتراض‌های زیادی به تیم صورت گرفت اما باشگاه همیشه می‌خواست من را حفظ کند و بنابراین هرگز به رفتن فکر نکردم.
مالدینی با برخی از بزرگ‌ترین مربیان تاریخ از جمله آریگو ساکی، فابیو کاپلو و کارلو آنچلوتی کار کرده است. او درباره مقایسه این مربیان نیز گفت: ساکی هرگز فوتبال بازی نکرد. بنابراین رویکردی متفاوت با یک بازیکن داشت. ساکی تقریبا بازیکنان فوتبال را در تمرین می‌کشت. تمرینات او خیلی پرفشار بود. فکر می‌کنم نیمی از دوران حرفه‌ایم بیش از حد تمرین کردم. شب‌ها که خانه می‌رفتم، آنقدر خسته بودم که نمی‌توانستم غذا بخورم! در مورد کاپلو باید بگویم که او یک روز من را کنار کشید و گفت: آیا می‌دانی بهترین مدافع جهانی؟ از آنجا مسئولیت بهترین بودن را بر عهده گرفتم و او به من کمک زیادی کرد تا رشد کنم.
ساکی هرگز فوتبال بازی نکرد. بنابراین رویکردی متفاوت با یک بازیکن داشت. ساکی تقریبا بازیکنان فوتبال را در تمرین می‌کشت. تمرینات او خیلی پرفشار بود.
مالدینی ادامه داد: درباره آنچلوتی من او را در بهترین دوران حرفه‌ام به عنوان مربی داشتم. وقتی ۳۰ ساله‌اید، بهتر با مسائل کنار می‌آیید و حتی می‌توانید از لحظات پرتنش در فوتبال لذت ببرید. الان وقتی به ورزشگاه می‌روم بیشتر از همه دلم برای هیجان و استرس قبل از بازی‌ها تنگ می‌شود. وقتی بازیکن هستید از این احساس تنفر دارید ولی وقتی فوتبال‌تان تمام می‌شود، امیدوارید دوباره آن را تجربه کنید.
با اینکه مالدینی به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین مدافعان تاریخ شناخته می‌شود، هرگز برنده توپ طلا نشده است. آیا این موضوع او را عصبانی می‌کند؟ نه. ناراحت نیستم. مثلاً از اینکه هرگز جام جهانی را نبردم بیشتر اذیت می‌شوم. بردن یک جام تیمی بهتر از جایزه شخصی است.
بازیکنان لیورپول ادعا می‌کنند شنیده‌اند که بازیکنان میلان در زمان استراحت بین دو نیمه در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۰۵ استانبول جشن زودهنگام قهرمانی را برپا کرده بودند. کاپیتان وقت روسونری درباره آن بازی و رخدادهایش گفت: گفته‌اند ما جشن گرفتیم؟ به عنوان کاپیتان هرگز این اجازه را نمی‌دادم و هم‌تیمی‌هایم هم این کار را نمی‌کردند. این حرف‌ها بسیار دور از واقعیت است. اظهار نظر در موردش هم تقریبا احمقانه است.
گفته‌اند ما جشن گرفتیم؟ به عنوان کاپیتان هرگز این اجازه را نمی‌دادم و هم‌تیمی‌هایم هم این کار را نمی‌کردند. این حرف‌ها بسیار دور از واقعیت است. اظهار نظر در موردش هم تقریبا احمقانه است.
در آن فینال عجیب، میلان در نیمه نخست سه بر صفر پیش افتاد ولی در یک بازه شش دقیقه‌ای، سه گل دریافت کرد و در نهایت در ضربات پنالتی شکست خورد و قهرمانی را از دست داد.
ستاره سابق میلان در پایان درباره آن بازی گفت: پس از ۴۰ ثانیه گل زدم، بنابراین متوجه شدم که اتفاق بسیار عجیبی در حال رخ‌دادن است! بازی‌ای بود که ۱۱۰ دقیقه بر آن مسلط بودیم، لیورپول ۱۰ دقیقه خوب بازی کرد و شکست خوردیم. این بخشی از چیزی است که فوتبال را زیبا می‌کند. لیورپول تعویض‌هایی کرد تا بیشتر از این گل نخورد ولی در عوض در شش دقیقه سه گل به ثمر رساند. زیبایی فوتبال این است که ما دو سال بعد در آتن دوباره با لیورپول در فینال بودیم و این بار برنده شدیم.