به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از سان، پس از کشف سیارک در سال ۲۰۱۷ چندین اجرام بین‌ستاره‌ای ناشناخته وارد منظومه شمسی ما شدند و دانشمندان نمی‌توانند آن‌ها را پیدا کنند. یک مطالعه نشان می‌دهد که منظومه شمسی ما احتمالا دارای اجرام بین‌ستاره‌ای است که سال‌هاست وجود دارند و هنوز پیدا نشده‌اند. از آن‌جایی که چند جرم بین کهکشانی در یک دوره سه ساله از کهکشان راه شیری عبور کرده‌اند، تحلیل جدید ادعا می‌کند که این شانس خوبی برای ثبت تعدادی از این اجرام از مدار زمین است.
در سال ۲۰۱۷، سیارکی به نام اومواموا (Oumuamua) در مسیر خود را از منظومه شمسی عبور کرد و به عنوان اولین شی بین‌ستاره‌ای (ISO) شناخته شد. دنباله‌دار دیگری به نام بوریسوف (۲I/Borisov) در سال ۲۰۱۹ شناخته شد و دومین ISO بود که سفر خود را در کهکشان ما انجام داد.
اگرچه یافته‌های جدید دانشمندان در مطالعه اخیر نشان می‌دهد که تعدادی از اجرام بیگانه باید در منظومه شمسی ما وجود داشته باشند، اما آن‌ها زیاد باقی نمی‌مانند.
منظومه شمسی ما قدیمی است و در حالی که این اجرام نادر هستند، ستاره‌شناسان به این نتیجه رسیده‌اند که بسیاری از آن‌ها از مدار ما عبور کرده‌اند و برخی را می‌توان در مدارها مشاهده کرد.
مطالعه‌ای که در این ماه منتشر شد، «برخورد نزدیک از نوع بین‌ستاره‌ای: کاوش درباره وجود اجرام بین ستاره‌ای در مدار نزدیک زمین» نام دارد.
نویسنده اول دیپتاجیوتی موکرجی، دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه کارنگی ملون است که این مقاله را به همراه امیر سراج، های تراک و آبراهام لوب منتشر کرده است. اخترشناسان با نگاهی دقیق‌تر به عکس‌های ISO، این ایده را می‌آزمایند که برخی از اجرام را می‌توان در مسیرهای نزدیک به زمین به جای مدارهای خورشیدی مشاهده کرد.
از آن‌جایی که عکس گرفتن از سایر منظومه‌های خورشیدی بسیار سخت است، دانشمندان دریافتند که مطالعه ISO ها یکی از راه‌های دستیابی به بینشی درباره سایر منظومه‌های خورشیدی و درک بهتر نحوه شکل‌گیری یا تکامل آن‌ها است.
این مطالعه می‌گوید اجرام بین‌ستاره‌ای بیگانه در مدار ما فرصتی منحصربه‌فرد برای بررسی شکل‌گیری و تکامل منظومه‌های سیاره‌ای، از جمله سیستم خودمان فراهم می‌کنند.
در این مقاله آمده است: « ISOها را می‌توان در مدارهای محدود سیارات مختلف منظومه شمسی پیدا کرد، اما به ندرت.»
برخی تحقیقات ادعا می‌کنند که رصدخانه ورا روبین در آینده می‌تواند تا پنج ISO در سال پیدا کند. همچنین، اگر ابر اورت وجود داشته باشد، ممکن است حاوی ISOهای بیشتری نسبت به اجرام منظومه شمسی در مدار ما باشد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که پرتوهای کیهانی احتمالا می‌توانند بسیاری از این اجرام را از بین ببرند، در حالی که برخی مطالعات دیگر نشان می‌دهند که بسیاری از آن‌ها احتمالا به سمت مشتری کشیده شده و نابود می‌شوند.
مطالعه جدید نشان می‌دهد که اگر ISOهای پیدا شده در مدار نزدیک زمین وجود باشند، دوام زیادی ندارند و لزوما به این معنی نیست که در حال حاضر هیچ جرمی وجود ندارد.
بیشتر بخوانید:
بر اساس این مقاله،ISOهای گرفته شده توسط مشتری در مدارهای نزدیک به زمین، نیمه عمری در حدود ۵۰۰۰۰ سال دارند و آن‌هایی که توسط زمین-ماه گرفته شده‌اند، نیمه عمری در حدود ۱۳۰ هزار سال دارند. این مطالعه بیان می‌کند که اغلب ISOها حدود ۱ متر قطر دارند.
ستاره شناسان بر این باورند که تنها راه برای مشاهده دقیق‌تر، بیرون رفتن و مطالعه دنباله‌دارها است.