مطابق مواد ۱۱۶۸ و ۱۱۶۹ قانون مدنی حق حضانت فرزند تا هفت‌سالگی بر عهده مادر است که در کنار این حق تکالیفی نیز برای او درنظر گرفته شده است.

به گزارش همشهری آنلاین، در حقیقت در این دوران حضانت فرزند با او است و نمی‌تواند به دلایل غیرموجه از مسئولیت خود شانه خالی کند.

مریم مرادی عرب-وکیل پایه یک دادگستری

البته بر فرض اینکه مادر شرایط نگهداری طفل خود را ندارد مجبور به تقدیم دادخواست تحویل طفل خواهد شد و دادگاه با بررسی صلاحیت وی در موارد خاص، طبق نظر واحد مددکاری و با جلب نظر کارشناس اقدام به صدور حکم در شرایط ویژه خواهد کرد و بسته به‌نظر دادگاه محترم با بررسی شرایط تعیین تکلیف خواهد شد.

براساس ماده ۱۱۷۰، مادری می‌تواند حضانت فرزندش را برعهده بگیرد که مجنون نباشد و یا ازدواج مجدد، نکرده باشد که البته، براساس ماده ۴۵قانون حمایت خانواده، صرف ازدواج مجدد مادر، سلب‌کننده یا مانعی برای حضانت او نخواهد بود و مصلحت طفل، معیار تصمیم قاضی است.

براساس ماده ۱۱۷۳قانون مدنی، مادری می‌تواند حضانت فرزندش را بر عهده بگیرد که فساد و انحطاط اخلاقی نداشته باشد، شهره به فساد نباشد یا به بیماری‌های روانی مبتلا نباشد، همچنین، اقدام به ضرب و جرح خارج از حدی که برای تادیب کودک، لازم است، نکند.

حضانت موقت، عبارت است از اینکه زمانی که زوجین یا مسئولین حضانت، درخصوص حضانت فرزند، با اختلاف مواجه می‌شوند و از دادگاه، تقاضای رسیدگی و صدور حکم را دارند، دادگاه، به‌طور موقتی و به موجب یک دستور موقت، برای مدتی، حضانت را به یکی از والدین یا یکی از اقوام و خویشان درجه یک دهد تا درخصوص حضانت، تعیین تکلیف گردد.

حضانت دائمی، به مواردی گفته می‌شود که به توافق یا به موجب حکم دادگاه یا مرگ یکی از والدین، حضانت فرزند، به والد دیگر یا شخص مسئول حضانت، داده شده و اینگونه نیست که صرف رسیدن فرزند، به سن خاصی، از آن والد یا مسئول، سلب حضانت شود و حضانت، به والد دیگر، واگذار شود.

* مریم مرادی عرب-وکیل پایه یک دادگستری

منبع: همشهری آنلاین