به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیو اطلس، زمانی قبل از دایناسورها، خزندگان باستانی به اندازه گوسفند در زمین زندگی می‌کردند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که آن‌ها به دلیل فرسودگی دندان‌ها، گرسنه ماندند و منقرض شدند.
قبل از دایناسورها، تقریبا ۲۵۰ تا ۲۲۵ میلیون سال پیش، پوشش گیاهی سخت در آب و هوای عمدتا ملایم سراسر سیاره را پوشانده بود. این گیاهان غذای رینکوسورها (Rhynchosaurs) بودند. این موجودات دوره تریاس بخشی جدایی‌ناپذیر از توسعه حیات روی زمین بودند. آن‌ها پس از رویداد انقراض دسته جمعی که در پایان دوره پرمین اتفاق افتاد، به رشد مجدد جمعیت سیاره کمک کردند. این رویداد منجر به نابودی ۷۰ درصد از حیوانات خشکی و ۹۵ درصد از حیات دریایی شد.
در حالی که محققان احتمالا بیشتر از این گونه، در مورد دایناسورها می‌دانند، تحقیقات جدیدی که توسط دانشگاه بریستول انجام شده روشن می کند که چگونه چیزی که حیوانات می‌خوردند منجر به مرگ آن‌ها شد.
آن‌ها با استفاده از سی تی اسکن طیف وسیعی از فسیل‌های رینکوسور که سنین مختلف خزنده را نشان می‌دهند، مشخص کردند که با بالا رفتن سن حیوانات، گیاهان سختی که از آن‌ها تغذیه می‌کردند دندان‌هایشان را به حدی می‌ساییدند که دیگر نمی‌تواستند تغذیه کافی داشته باشند و این منجر به گرسنگی و مرگشان شد.
با مقایسه توالی فسیل‌ها در طول عمرشان، می‌توان دید که با بالا رفتن سن حیوانات، ناحیه فک‌های تحت ساییدگی در هر زمان نسبت به جلوی جمجمه به سمت عقب حرکت و دندان‌های جدید و استخوان‌های جدید را فرسوده می‌کرد. آن‌ها غذای بسیار سختی مانند سرخس می‌خوردند که دندان‌ها را تا استخوان فک فرو می‌برد، به این معنی که اساسا وعده‌های غذایی خود را با ترکیبی از دندان و استخوان خرد می‌کردند.
- کشف شکارچیان باستانی حیرت‌انگیز در سنگ‌های ۱.۶ میلیارد ساله | اجداد میکروسکوپی ما چه موجوداتی بودند؟
محققان می‌گویند که حتی رشد دندان جدید نیز در نهایت نمی‌توانست از فرسودگی مداوم آن پیشی بگیرد. آن‌ها از دست دادن دندان در خزندگان باستانی را با آنچه در فیل‌های امروزی اتفاق می‌افتد مقایسه می‌کنند.
محققان یافته‌های خود را در مجله «Palaeontology» منتشر کرده‌اند.