پاراگلایدرها بر حسب وزن و سنین مختلف خانم‌ها و آقایان ساخته شده‌اند و چند قسمت دارند؛ هارنس یا صندلی خلبان که وسایل کمکی‌ای مثل ضربه‌گیر و چتر کمکی داخل آن است، کلاه ایمنی یا هلمت و دستکش.
به گزارش همشهری آنلاین، وزن این وسایل روی هم می‌شود، حدود شش کیلو. سرعت این وسیله پرنده از ۳۷ تا ۵۷ کیلومتر در ساعت است. خلبانان باید از نظر جسمی کاملا سالم باشند یا در صورت بیماری باید از پزشکشان تاییدیه بگیرند. موقع پرش هم باید روی زمین را بررسی کنند تا سنگی جلوی پایشان نباشد. خانم فراهانی و گروهش در یک دوره به آموزش علاقه مندان به پرواز با پاراگلایدر می پردازند.
اینجا ارتفاع حدود۵۰۰-۴۰۰ متری است و همه بعد از چند دقیقه با خوشحالی می‌گویند که باد از روبه‌رو می‌آید و بلافاصله سراغ بار و بندیلشان می‌روند تا آنها را از وانت پایین بیاورند.
این مرحله (take off) یا مرحله برخاستن و خیز گرفتن است. روی قله باید به سرعت بدوی تا باد میان حفره‌های چتر بپیچد و بلند شود. همه پاراگلایدربازها برای بلند کردن این چتر، فشار زیادی را به شانه‌ها و پاهایشان وارد می‌کنند.
سحر، کلاهش را روی سر می‌گذارد و بعد بندها را یکی یکی می‌بندد و خانم فراهانی به دقت روی بندها که به سه قسمت ران‌ها، پهلوها و سینه بسته می‌شوند نظارت می کند.
جهت وزش باد در کوهستان به قدری سریع عوض می شود که پرنده‌ها باید به سرعت آماده شوند.
این بندهای سبزرنگ که یکی‌شان را در دست خانم فراهانی می‌بینید هر کدام تحمل ۶۰ کیلو وزن را دارند. جنس این نخ‌ها از کولار با یک پوشش مصنوعی است. کولار موادی است که در مقابل هوا، باد و ارتفاع مقاومت زیادی دارد و نمی‌شکند. جنس پارچه چتر از داکرون است که تار و پودش به شکل چهارخانه بافته شده و از جنس کولار است تا در مقابل هوا مقاوم باشد. اینجا مرحله آخر است و چتر جمع شده داخل کاورش قرار می‌گیرد
ارتفاع ۷۰۰متری از سطح زمین؛ هوا آن‌قدر سرد است که جوهرخودکارمان یخ می‌زند و دست‌هایمان دیگر نمی‌تواند چیزی را یادداشت کند. پشت سر بچه‌ها، ابر بدقلق قرار دارد که باعث می‌شود باد در جهت موافق نوزد و مجبور می‌شویم تا پایین‌تر برویم
خانم فراهانی و گروهش از این نگرانند که مبادا هوا تاریک بشود و نتوانند بپرند. آنها به سرعت وسایلشان را جمع می‌کنند تا با وانت نیسان به بالای کوه بروند
چتر خانم فراهانی از قبل روی زمین باز شده تا گره‌ای در نخ‌های آن نبوده یا گوشه‌هایش جمع نشده باشد وگرنه پاراگلایدرباز با خطر سقوط مواجه می‌شود. کلاهش را روی سرش می‌گذارد و پس از آن بندها را روی بدنش محکم می‌کند و بعد هم پرواز...
ماکان - پسر خانم فراهانی- به آقایان کمک می‌کند. او یکی از حرفه‌ای ترین پرنده‌های گروه است
کلاه ایمنی و صندلی خلبان یا همان هارنس که وسایل کمکی داخل آن گذاشته می شود
چتربازان حتما باید خودشان چترشان را جمع کنند؛ برای اینکه اگر چتر یا بندها دچار پارگی شدند، آنها را ببینند و تعمیر کنند. اینها تسمه یا رایزر هستند که تشکیل‌دهنده شکل پاراگلایدرند