همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
نام کریم باقری در جدول برترین گلزنان تاریخ تیم ملی ایران حسابی می‌درخشد و جلب توجه می‌کند.
امروز که این گزارش را می‌خوانید، باقری با ۵۰گل زده بعد از علی دایی ۱۰۹گله، در رده دوم فهرست مزبور قرار دارد. بقیه هم در تلاش هستند به او برسند و رکوردش را بشکنند؛ اتفاقی که احتمالا به‌زودی رخ خواهد داد، اما این هرگز چیزی از عظمت کار آقا کریم کم نمی‌کند. جادوی بی‌تکرار او در تاریخ فوتبال ایران همیشه زبانزد خواهد بود. از هافبکی سخن می‌گوییم که نه‌تنها در پست خودش بسیار استثنایی بود، بلکه در زمینه گلزنی هم آماری بسیار بهتر از اکثر مهاجمان تاریخ فوتبال ایران به جا گذاشته است.
گلزن‌تر از مهدی طارمی
هم‌اکنون سردار آزمون با ۴۴گل زده در فاصله ۶گل تا برابری با رکورد کریم باقری قرار دارد. مهدی طارمی هم با ۳۶گل زده از شانس بالایی برای عبور از باقری، دست‌کم در یکی، دو سال آینده برخوردار است. با وجود این نگاه به میانگین گلزنی این بازیکنان، عظمت کار کریم را نشان می‌دهد. درحالی‌که ما این روزها یک زوج طلایی و کم‌نظیر از مهاجمان تاریخ فوتبال‌مان را در اختیار داریم، آمار گلزنی باقری به وضوح با آنها رقابت می‌کند. آقا کریم ۵۰گلش را در ۸۷بازی به ثمر رسانده؛ یعنی به‌طور متوسط ۰.۵۷گل در هر بازی. سردار آزمون ۴۴گلش را در ۷۰بازی ملی زده و این یعنی ۰.۶۲گل در هر مسابقه. مهدی طارمی هم ۳۶گلش را در ۶۷بازی زده و میانگین ۰.۵۳گل در هر مسابقه را در اختیار دارد. این یعنی آمار گلزنی کریم باقری کمی از سردار آزمون ضعیف‌تر است، اما در مقایسه با مهدی طارمی در وضعیت بهتری قرار می‌گیرد! به یاد داشته باشید داریم از آقای گل پرتغال و یکی از پرادعاترین بازیکنان سالیان اخیر فوتبال ایران حرف می‌زنیم. کریم اما در سکوت و خاموشی حد نصابی خلق کرده که برای این نسل هم به سختی دست‌یافتنی است.
رازهای عظمت یک آمار
۲نکته، کارنامه کریم باقری در تیم ملی را جذاب‌تر می‌کند. نکته اول همانطور که گفتیم به پست بازی او مربوط می‌شود. به هر حال باقری هافبک دفاعی بود و علاوه بر اینکه وظایف خود را به بهترین شکل ممکن ایفا می‌کرد، از گلزنی هم غافل نمی‌شد. نکته بعدی هم به خداحافظی زودهنگام آقا کریم از تیم ملی مربوط می‌شود. او در تصمیمی بسیار نادر، در ۲۷سالگی و پس از بازی ایران و ایرلند در پلی‌آف جام‌جهانی ۲۰۰۲کفش‌هایش را آویخت و سال‌ها بعد، تنها به دعوت دوست نزدیکش علی دایی در یک مقطع کوتاه دیگر پیراهن تیم ملی را پوشید که همان زمان هم مؤثر واقع شد. کریم در بخشی از بهترین روزهای فوتبالش دور از تیم ملی ماند؛ زمانی که برانکو هدایت این مجموعه را برعهده داشت. عجیب اینکه برانکو و باقری بعدها روی نیمکت پرسپولیس زوج خوبی تشکیل دادند. شاید اگر این زوج به‌عنوان سرمربی و بازیکن در تیم ملی تشکیل می‌شد، امروز آمار باقری کاملا دور از دسترس طارمی و آزمون قرار می‌گرفت.