به گزارش همشهری آنلاین، در این مسابقه شرکت‌کننده‌ها شترهای جنگنده را در شش دور متوالی که هر کدام یک ساعت و نیم به طول می‌انجامد، به جان یکدیگر می‌اندازند تا نیرومندترین شتر در میدان مسابقه مشخص شود.
جنگ شترها یکی از ورزش‌های پرطرفدار و جشن‌های سنتی فرا رسیدن سال نو در افغانستان است. افغان‌ها شترهای خود را در یک زمین خاکی در دومین روز سال به جنگ می‌اندازند. شترهایی که در این مسابقه از آنها استفاده می‌کنند، چهارپایان معمولی‌ای نیستند که در کارهای عادی و روزمره از آنها استفاده می‌شود بلکه شترهایی تنومند با نیرویی شاید بیشتر از یک گاو جنگی هستند که قیمت آنها چند برابر گران‌تر از یک شتر بارکش است.
البته شترهای جنگی از لحاظ ظاهر هم تفاوت‌هایی دارند و دارای پاهایی کشیده‌تر هستند. رنگ پشم آنها هم تیره‌تر است و از نژاد خاصی‌اند. البته جنگ انداختن شترها به همین سادگی‌ها نیست و تنها با خرید یک شتر نمی‌توان آن را وارد میدان جنگ کرد بلکه باید برای این حیوان مربی استخدام کرد.
نکته جالب اینجاست‌که در این کشور ارزش زیادی به این مراسم داده می‌شود تا جایی که به افراد محلی جوان که استعداد روزنامه‌نگاری دارند آموزش داده می‌شود تا روز مسابقه، گزارشی از این جنگ تهیه کنند تا در سرتاسر جهان منتشر شود.
البته این مسابقه هیجان‌انگیز فقط مخصوص این کشور نیست و در ترکیه - یکی از همسایه‌های دیگر ایران- هم هرساله این مسابقه برگزار می‌شود. این‌طور که به نظر می‌رسد قدمت مسابقه جنگ شترها در ترکیه به بیش از ۲۰۰ سال پیش می‌رسد. طبق اسناد به جا مانده در آن سال‌ها، به خاطر رقابت موجود بین طوایف مختلف کوچ‌نشین و کاروان‌داران، جنگ شترها میان آنها مرسوم بوده است. در ساعات اولیه صبح دو فروردین ، مردم دسته دسته روانه محل برگزاری مسابقه می‌شوند و هر کسی سعی می‌کند بهترین محل را برای دیدن مسابقه انتخاب کند.
اسم شترها با صدای جارچی از پشت میکروفون اعلام می‌شود. در «جنگ شترها» هم مثل مسابقات دیگر، جارچی نقش مهمی دارد زیرا در طول مسابقه با تفاسیر و گزارش هیجان‌انگیز خود به آن حال و هوای پرشورتری می‌دهد.
در روز دوم فروردین تولوها در میدان مسابقه در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند تا قدرتمند ترینشان فاتح میدان شود.
مسابقه «جنگ شترها» یک سری قوانین کلی مخصوص به خود را دارد ولی این مسابقه بسته به منطقه برگزاری از یک‌سری قوانین محلی هم پیروی می‌کند.
جنگ شترها جنگ بین شترهای تولو (شترهای نر) است. آنها شترهای مخصوص مسابقه هستند و نسل در نسل برای ستیز و مسابقه پرورش یافته‌اند.
هر شتر مبارزی اسم مخصوص خودش را داردکه از سوی صاحبان شترها یا با توجه به نوع مبارزه آنان از سوی تماشاچیان انتخاب می‌شوند.
هر شتر در یک روز تنها یک بار مسابقه می‌دهد. این قوانین برای حفظ بقای نسل شترها و جلوگیری از آسیب‌های جدی به آنان وضع شده است.