به گزارش همشهری آنلاین، یکی از این عادت‌ها ساختن برج‌هایی است که از روی هم قرار گرفتن آدم‌ها ساخته می‌شوند. مهم‌ترین شهر این منطقه بارسلوناست اما در بیشتر نقاط و شهرهای این ناحیه این رسم به طور جدی اجرا می‌شود و حتی در بعضی از آنها انجمن‌هایی برای دور هم جمع شدن برج‌سازها یا اعضای تیم برج‌سازی تشکیل شده است. آنها در جشن‌ها و فستیوال‌ها مراسم خود را اجرا می‌کنند و حتی برای خودشان مسابقاتی را هم برگزار می‌کنند. مهم‌ترین تیم یا انجمن برج‌سازی این ناحیه انجمن برج‌سازان ویلا فرانکا هستند.
«کاستل» در انگلیسی به معنای قلعه است اما در کاتالان اسپانیا منظور یک برج انسانی است که به صورت سنتی در فستیوال‌ها و جشن‌های منطقه کاتالونیای اسپانیا ساخته می‌شود. در این فستیوال‌ها شرکت‌کنندگان در مراسم برج‌سازی باید یک قلعه و برج انسانی را طوری بسازند که برای زمان معینی ثابت بماند و آدم‌هایی که اجزای این برج را تشکیل می‌دهند از روی هم به پایین نریزند. این رسم قدیمی از قرن ۱۸ در ناحیه والاس کاتالونیا اجرا می‌شود و ساختن ساختمان‌های انسانی از آن زمان در این منطقه رایج شده است. والاس منطقه‌ای است نزدیک شهر تاراگونا در قسمت جنوبی کاتالونیا. بعدها این کار در قسمت‌های دیگر ایالت کاتالونیا مثل مایورکا هم رایج شد و کم‌کم به بیشتر نقاط اسپانیا کشیده شد. اما هنوز هم ماهرترین برج‌سازان انسانی را می‌شود در اطراف شهر تاراگونا پیدا کرد.
یک قلعه انسانی موفق زمانی ساخته می‌شود که نقشه روی هم قرارگیری و پایین آمدن آدم‌ها در آن به دقت در نظر گرفته شده و اجرا شود. در حقیقت یک قلعه زمانی کامل می‌شود که همه اعضا بتوانند با بالا رفتن از روی بدن بقیه به جای مخصوص خودشان برسند. آخرین نفر که نقش مهمی را در تکمیل شدن قلعه ایفا می‌کند، «اگزاناتا» خوانده می‌شود. او باید از روی همه بالا برود تا بتواند روی بالاترین نقطه برج انسانی جایش را محکم کند. کار او پرریسک‌ترین و خطرناک‌ترین مرحله اجرای گروه است چون با سقوط او ممکن است بقیه اعضای گروه هم روی سر هم خراب شوند.
وقتی آخرین نفر به آن بالا می‌رسد باید وظیفه‌اش را به دقت اجرا کند. آخرین نفر باید به صورت نمادین نشانی از پرچم ناحیه کاتالان را به اجرا بگذارد و خودش را به صورت سمبلی از این پرچم نشان بدهد. بعد از پایان نمایش، اگزاناتا که نماد پرچم است، باید از سمت دیگر برج پایین بیاید و بعد از او به تدریج بقیه افراد از برج فرود می‌آیند تا اینکه همه به سلامت به زمین برسند.
نماد همبستگی
به کسانی که پایه برج را شکل می‌دهند «پینیا» گفته می‌شود. هر پینیا باید توانایی تحمل وزن زیاد را داشته باشد. این ناحیه مهم‌ترین قسمت برج است که هرچند دیده نمی‌شود ولی باید طوری محکم سر جای خودش بماند که فرو نریزد. در حقیقت پینیا پایه و مبنای برج است. هر قلعه در دو قسمت اصلی ساخته می‌شود. در مرحله اول پینیا یا پایه برج شکل می‌گیرد. کسانی که مرحله دوم یا قسمت مرتفع برج را شکل می‌دهند به سادگی روی قسمت‌های دیگر برج سوار می‌شوند.
این مرحله باید به آرامی و با دقت بسیاری انجام شود. بلافاصله بعد از اینکه قسمت پایه این برج انسانی درست شد کسانی که قرار است قسمت بالایی برج را تشکیل دهند دست به آزمایش می‌زنند. آنها با آزمایش تعیین می‌کنند که پایه برج به قدر کفایت برای تحمل وزن آنها محکم هست یا نه.
بعد از اینکه افراد قسمت مرتفع برج کارشان را شروع کردند یک گروه موزیک شروع به نواختن موسیقی سنتی می‌کند تا قسمت بالایی تکمیل شود. لایه‌های بالایی برج باید با حداکثر سرعت ممکن ساخته شوند تا فشار کمتری به قلعه‌سازهای پایینی وارد شود. این برج‌ها معمولا در نقاط بسیار شلوغ یک جشن ساخته می‌شوند که این نمادی از همبستگی مردم کاتالان و فدا شدن آنها برای رسیدن به یک هدف است.
به طور معمول کاستلرز یا قلعه‌سازها با شلوار سفید، یک کمربند مشکی که روی آن پارچه رنگی بسته شده و پیراهن‌های رنگی دیده می‌شوند. تیم‌های مختلف پیراهن‌هایی به رنگ‌های مختلف به تن می‌کنند. برای مثال در بارسلونا افراد تیم قلعه‌سازی پیراهن‌های قرمز می‌پوشند و تیم قلعه‌سازی ویلافرانکا با پیراهن‌های سبزرنگ دیده می‌شوند. کمربند یکی از مهم‌ترین قسمت‌های پوشش آنهاست چون قسمت‌های میانی بدن را حمایت می‌کند و برای بالارفتن مورد استفاده بقیه افراد قرار می‌گیرد. این قسمت از لباس بسته به موقعیت فرد در برج از نظر طول و عرض تغییر می‌کند. طول آن معمولا بین یک‌ونیم تا هشت متر است و معمولا طول کوتاه‌تر برای طبقات بالایی و طول بلندتر برای طبقات پایینی استفاده می‌شود.
ساختمان یک قلعه
جایگیری قلعه‌سازها بر اساس یک شکل زنجیری در لایه‌های پایینی درست می‌شود و قسمت‌های مرتفع‌تر که روی آن می‌ایستند هشت تا ده نفر را تشکیل می‌دهند. این هشت تا ده نفر وظیفه حمایت از قسمت مرتفع برج را بر عهده دارند. اتفاقاتی مثل فروریختن می‌توانند در طول ساختن قلعه رخ دهند. درست مثل جشن گاوبازی که آمبولانس همیشه در محل حضور دارد، اینجا هم در نزدیکی محل جشن آمبولانسی هست تا در صورت فروریختن قلعه اگر کسی احتیاج پیدا کرد او را سریع به بیمارستان برساند.
در این سال‌ها حوادث مرگباری هم طی ساختن این قلعه‌ها اتفاق افتاده است. مثلا در آگوست سال ۲۰۰۶ در شهر ماتارو، یک قلعه‌ساز جوان از بالاترین قسمت برج سقوط کرد و به خاطر این سقوط جانش را از دست داد. این اتفاق قبلا در سال ۱۹۸۱ در «توردن بارا» هم رخ داده بود. قلعه‌سازها معمولا باید افراد قدکوتاهی باشند. کسانی که پایه یا زیربنای قلعه را می‌سازند معمولا کشاورزانی هستند که توانایی حمل بارهای زیاد را دارند و از فیزیک مناسبی برای تحمل فشار برخوردارند. حمایت‌کننده‌ها باید از بازوهای قوی برخوردار بوده و توانایی برقراری تعادل را برای افراد بالایی داشته باشند.
قسمت‌های بالایی قلعه مهم‌ترین شخصیت‌های آن هستند. معمولا بچه‌های جوان و سبک‌وزن، قسمت بالایی یک قلعه را شکل می‌دهند. قلعه‌ها بر اساس تعداد افراد و تعداد طبقات نامگذاری می‌شوند. برای مثال اگر قلعه‌ای «پیلار- دسیس» نامیده شود، به این معنی است که قسمت بالایی برج از شش طبقه تشکیل شده که در هر طبقه آن یک نفر ایستاده است یا اگر قلعه‌ای «توره- دست» نامیده شود، شنونده اسپانیایی زبان به سادگی متوجه می‌شود که قلعه هفت طبقه است و در هر طبقه دو نفر حضور دارند.
ویلافرانکا، شهر قلعه‌سازها
«قلعه‌سازهای ویلافرانکا» نام یک انجمن فرهنگی ورزشی است که مهم‌ترین فعالیت آنها ساختن برج‌های انسانی است. این گروه در سال ۱۹۴۸ تشکیل شده است اما امروزه انجمن قلعه‌سازهای ویلافرانکا بیش از ۵۰۰ عضو فعال و چندین هزار حامی دارد که در ساختن قلعه‌ها این انجمن را یاری می‌کنند. افراد در هر سن و سالی می‌توانند در تیم قلعه‌سازی حضور داشته باشند بدون آنکه مسائلی مثل مذهب یا جایگاه اجتماعی باعث برتری آنها در تیم شود. آنها توانایی‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند تا به هدف مشترکشان که ساختن یک برج انسانی است برسند.
این در حقیقت نشان‌دهنده یک کار جمعی است. آنها همگی از یک رهبر حمایت می‌کنند که از سوی گروه برگزیده می‌شود و قرار است به بالاترین نقطه برج برسد. شعبه اصلی این گروه در مرکز شهر ویلافرانکا قرار دارد و به طور مخصوص برای امور مربوط به ساختن برج‌های انسانی در نظر گرفته شده است. این گروه یکی از مهم‌ترین سازمان‌های شهر ویلافرانکاست که فرهنگ عمومی ناحیه کاتالان را به تعداد زیادی از مردم کشورهای مختلف نشان داده است. تعداد زیادی از انجمن‌های عمومی و خصوصی از این انجمن حمایت می‌کنند.
آنها نمایشگاه‌های بزرگ برج‌های انسانی برگزار می‌کنند و همچنین دیگر فعالیت‌های فرهنگی مثل کنسرت‌های محلی، جلسات شعرخوانی یا مسابقات دوچرخه‌سواری را در این ناحیه سازماندهی می‌کنند. تورنمنت‌های بزرگ دومینو و جشنواره‌های غذا توسط این انجمن برگزار می‌شود. انجمن ویلافرانکا همچنین مدرسه‌ای برای آموزش برج‌سازی به کودکان دایر کرده است. آنها به خاطر فعالیت‌هایشان مدال ویژه شهری را از دولت ناحیه کاتالان دریافت کرده‌اند.
تاریخچه
این گروه در سال ۱۹۴۸ توسط اوریل بروزل پایه‌گذاری شده است. او اولین رهبر و مدیر تکنیکی گروه بود. اولین برجی که توسط این گروه ساخته شد با موفقیت در هفت طبقه به نمایش عمومی درآمد. نمونه‌های دیگری از آن طرح توسط شاخه‌های دیگر در شهرهای دیگر به اجرا درآمدند. اوریل به مدت چهار سال رهبر گروه بود و بعد جایش را به رومن سالا داد. گروه در اصل پیراهن‌هایی به رنگ گل رز می‌پوشیدند که بعدها جایش را به پیراهن‌های قرمز رنگ داد. در سال ۱۹۵۶ گروه به خاطر اختلافات داخلی و مشاجره از هم پاشید.
به خاطر این اختلاف‌ها در سال ۱۹۵۷ آنها پیراهن‌های سبز رنگ را به عنوان نماد گروه انتخاب کرده و پوشیدند؛ به این ترتیب گروه دوباره سازماندهی شد و این همان رنگی است که تا امروز هم استفاده می‌شود. از سال ۱۹۵۷ تا سال ۱۹۶۸ برج‌های هفت طبقه بخشی از اجراهای عادی این گروه را تشکیل می‌دادند. اما در فاصله بین سال‌های ۱۹۶۲ تا سال‌های ۱۹۷۴ انجمن برج‌سازی توانست برج‌های بلندتری بسازد. آنها اولین برج هشت طبقه را در این سال ساختند. در همان سال گروه برنده جایزه مسابقه برج‌سازی تاراگونا شد.
در سال ۱۹۷۵ گروه دست به یک بازسازی درونی زد. مخصوصا اینکه فعالیت‌های رهبری و تکنیکی ساختن یک برج را از یک نفر به یک تیم محول کردند. آنها به فعالیت‌های خود ادامه دادند تا اینکه در سال ۱۹۸۵ موفق شدند نخستین برج نه طبقه انسانی را برپا کنند. قلعه‌سازان ویلافرانکا تا سال ۹۰ برج‌های نه طبقه‌ای با تعداد بیشتر آدم‌ها در هر طبقه ساختند. جالب اینجاست که نفر برگزیده و بالایی برج در فاصله بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۴ یک نفر بود به نام کارلوس دومینیک. اما موفقیت‌های بزرگ گروه در فاصله بین ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۴ شکل گرفت.
در فاصله این سال‌ها آنها مهم‌ترین موفقیت‌های تاریخ تشکیل گروه را رقم زدند. در این دوره زمانی آنها توانستند بلندترین و سخت‌ترین برج‌ها را ایجاد کنند. آنها توانستند برج‌های هفت طبقه با یک نفر در هر طبقه بسازند. درخشان‌ترین موفقیت‌های آنها ساختن برجی هشت طبقه با چهار نفر در هر طبقه بود که اولین برج از نوع خودش در قرن بیستم بود. همچنین آنها توانستند اولین برج نه طبقه تاریخ را با چهار نفر در هر طبقه شکل دهند. موفقیت بزرگ آنها این بود که توانستند پایه برج، قسمت حمایت‌کننده و قسمت مرتفع آن را به صورت همزمان و در یک نمایش هیجان‌انگیز اجرا کنند.
در همین سال‌ها دو تا از برج‌های آنها با وجود موفقیت فرو ریخت. یکی از آنها برجی هشت طبقه با دونفر در هر طبقه و دیگری نه طبقه با چهار نفر در هر طبقه بود. اما شاهکار آنها زمانی رقم خورد که توانستند برجی ده طبقه با سه نفر در هر طبقه را در مانیل ـ پایتخت فلیپین ـ به نمایش بگذارند. آنها پنج مرتبه در فاصله بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ برنده فستیوال برج‌سازی تاراگونا شدند.
همچنین در سال ۲۰۰۵ آنها سخت‌ترین برج تاریخ را در نه طبقه دونفره اجرا کردند. فرانسس مورنو بالاترین فرد گروه در فاصله بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ بود و بعد از او لوئیز اسکالاسانز تا سال ۲۰۰۷ این سمت را بر عهده داشت. از سال ۲۰۰۷ تاکنون هم دیوید میرت به عنوان سرگروه انتخاب شده است.
شعبه اصلی گروه در حال حاضر یک ساختمان قدیمی است که در قرن نوزدهم ساخته شده و ۶۰۰متر مربع زیربنا دارد. در فاصله این سال‌ها آنها در کشورهای مختلف برنامه‌های برج‌سازی خودشان را اجرا کردند. ایتالیا، پرتغال، سوئیس، فرانسه و تعداد زیادی از کشورهای قاره آمریکا میزبان این گروه بوده‌اند. آخرین موفقیت آنها به پیروزی در بیست و دومین جشنواره برج‌سازی تاراگونا در سال ۲۰۰۸ برمی‌گردد. در سایه این موفقیت‌ها آنها توانسته‌اند گروه رقیب خودشان ـ یعنی گروه برج‌سازی بارسلونا ـ را پشت سر بگذارند.
مردم ناحیه جدایی‌طلب کاتالان این برج‌سازی را نمادی از تلاش و همبستگی برای رسیدن به یک هدف مشترک می‌دانند. سال‌های سال است که مردم این منطقه ادعای جدایی از اسپانیا را دارند و پرچمی برای خودشان درست کرده‌اند. ادعایی که در مسابقات فوتبال بین تیم‌های این ناحیه و تیم‌های پایتخت‌نشین اسپانیا به خوبی دیده می‌شود. پیروزی در هر یک از این مسابقات یا جشنواره‌های برج‌سازی انتقامی است که مردم این ناحیه از دوران سیاه حکومت ژنرال فرانکو در اسپانیا می‌گیرند.