به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیوزویک، وینچنزو کولونا، ۸۸ ساله، زمین‌شناس بازنشسته دانشگاه باری ایتالیا، به طور تصادفی در سانتو اسپیریتو، در حالی که در امتداد ساحل قدم می‌زد، رد پاهای ۱۰۰ میلیون ساله از دایناسورها کشف کرد.
قدمت این پنج ردپای فسیل شده به دوره کرتاسه پیشین برمی‌گردد و انگشتان دایناسور نیز به وضوح در سنگ دیده می‌شوند. این رد پاها همه در چند قدمی یکدیگر قرار دارند. محققان گمان می‌کنند که ردپاهای فسیل شده مربوط به ۱۰۰ میلیون سال پیش باشد.
این احتمال وجود دارد که ردپاها متعلق به یک آنکیلوساروس باشد. این گونه ۱۰۰ میلیون سال پیش در منطقه باری کنونی زندگی می‌کرد. آنکیلوساروس یک دایناسور بزرگ گیاهخوار بود. این دایناسور از راسته پرنده‌کفلان (Ornithischia) بود و بدنی حجیم و اندام‌های کوتاه و قوی داشت.
آنکیلوساروس‌ها همچنین زره‌های صدفی مانند بزرگی در پشت خود داشتند که بی‌شباهت به لاک‌پشت‌های امروزی نبود. به همین دلیل به آن‌ها «دایناسورهای زرهی» نیز می‌گویند. پوسته آن‌ها از صفحات استخوانی کوچک و بزرگی تشکیل شده که پشت آن را می‌پوشاند.
وینچنزو کولونا زمین‌شناس بازنشسته گفت که بستر دریا در آن زمان کم‌عمق بود، و آن‌ها احتمالا دنبال غذا به اینجا آمده‌اند. آن‌ها به دلیل شکنندگی این مخروبه‌ها، ردپای خود را به جا گذاشتند. به همین دلیل است که امروزه ما رد پا را پیدا می‌کنیم، اما اسکلت این دایناسورها را نمی‌بینیم.
بیشتر بخوانید:
یافتن ردپای فسیل شده در سازندهای سنگی خاص غیرعادی نیست. وقتی دایناسورها هنوز روی زمین پرسه می‌زدند، وقتی از گل و لای عبور می‌کردند، ردپایی از خود بر جای می‌گذاشتند. در طی یک دوره زمانی، رد پاهای باقیمانده با اشیایی مانند سنگریزه‌های کوچک یا ماسه پر و سپس سفت می‌شد و به شکل سنگ در می‌آمد.
برخی از این ردپاها میلیون‌ها سال دوام آورده‌اند. اکنون می‌توان آن‌ها را در سطوح مشاهده کرد، زیرا فرسایش به آرامی روی سنگ را از بین برده و ردپاها را بار دیگر آشکار کرده است.