به گزارش همشهری آنلاین، توضیح دادن خطر با ترساندن واهی تفاوت دارد. اینکه ما به کودک آموزش دهیم که اگر بی‌محابا در خیابان بدود، ممکن است با خودروها برخورد کند با اینکه او را از موجودی واقعی یا خیالی بترسانیم، بسیار متفاوت است. مثلاً ترساندن از «لولو»، «آقا پلیسه» یا «آقا دزده» برای اینکه گریه‌های کودک قطع شود یا برای اینکه او را مجبور به کردن یا نکردن یک کار خاص کنیم، ترساندن واهی است.
پیامد ترساندن
مهم‌ترین پیامد ترساندن کودک از سوی پدر و مادر، شکل‌گیری یک رابطه ناامن اولیه با والدین و در مراحل بعدی رابطه ناامن با دنیای اطراف است. بسته به شدت و مدتی که کودک را از چیزی می‌ترسانید، شدت عارضه روانی ناشی از آن فرق دارد. این رفتار تربیتی غلط، در بزرگسالی اعتمادبه‌نفس پایین، اضطراب فراگیر، خودپنداره منفی، بی‌اعتمادی به دیگران و ایجاد مشکل در برقراری ارتباط با افراد را در پی خواهد داشت. به جای ترساندن، می‌توانیم با کودک گفت‌وگو کنیم.
اگر کودک دچار احساسات منفی است، بهتر است به او اجازه دهیم احساساتش را تخلیه کند. بعد از او در مورد احساساتش سؤال کنیم. به عنوان مثال به او بگوییم: «اگر غذا چه شکلی باشد او می‌خورد؟» به او اجازه دهیم در مورد احساساتش فکر کند و برای بیان آن تلاش کند.