به گزارش همشهری آنلاین، عروس نخستین فیلم بلند بهروز افخمی در مقام کارگردان بود. افخمی از طیف جوانانی مذهبی محسوب میشد که بعد از انقلاب وارد جریان مدیریتی کشور شده بودند. او ابتدا جذب تلویزیون شد و خیلی زود به مدیریت گروه فیلم و سریال شبکه یک رسید. در دوران مدیریت او جریان تولید سریال معروف کوچک جنگلی با حاشیههای فراوانی به سرانجام رسید. این سریال را ابتدا قرار بود ناصر تقوایی بسازد که با وجود آغاز فیلمبرداری پس از تحقیقات مفصل و نگارش فیلمنامه و پیشتولید طولانی، با افخمی دچار اختلاف شد و از کار کنار رفت و خود افخمی کارگردانی را به عهده گرفت؛ موضوعی که تا سالها محل اختلاف بین تقوایی و افخمی بود. اما کارگردانی افخمی قابل توجه از کار درآمد و باعث جلب توجهات به او شد.
افخمی جدا از ساخت سریال کوچک جنگلی، در سینما هم تا قبل از عروس فعال بود. او دوست قدیمیاش سیفالله داد را در ساخت اولین فیلم بلندش در سال ۱۳۶۴به نام زیر باران در مقام مدیر فیلمبرداری یاری داد؛ فیلمی ۱۶میلیمتری که محصول شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی بود. افخمی سپس فیلمنامه دستنوشتهها را برای دوست دیگرش مهرزاد مینویی در فضایی پلیسی ـ امنیتی درباره جریان ترور گروهکها و مقابله نیروهای کمیته با آنها نوشت؛ فیلمی که بنیاد سینمایی فارابی تهیهکنندهاش بود اما در میانه تولید با مشکلاتی مواجه شد و اختلافاتی بر سر هزینههایش پیش آمد که افخمی نقش مهمی در رفع آنها در قالب انجام رایزنی و مذاکره با مدیران فارابی داشت. افخمی دو فیلم آب را گل نکنیم (شهریار بحرانی) و ۵۳ نفر (یوسف سیدمهدوی) را هم تدوین کرد و در ساخت آنها به عنوان مشاوری ناظر و تأثیرگذار حضور داشت.
تولید فیلم عروس در دفتر مهاب فیلم انجام شد. سیدضیاء هاشمی، بهروز افخمی، شهریار بحرانی و محمدرضا هنرمند مؤسسان این دفتر بودند. جز افخمی، بقیه قبل از این در حوزه هنری فعال بودند. این دفتر ابتدا در زمینه پخش فیلم ـ با توجه به سوابق سیدضیاء هاشمی که مسئول پخش حوزه هنری بود ـ فعالیت میکرد و در ادامه معطوف ساخت فیلم شد. اولین محصول مهابفیلم دزد عروسکها به کارگردانی محمدرضا هنرمند بود که در دوران رونق فیلمهای کودکان ساخته شد و عنوان پرفروشترین فیلم سال ۶۹ را کسب کرد. با این موفقیت مهابفیلم ضمن بهدستآوردن جایگاه خاصی نزد سینماگران، جدیتر از گذشته پیگیر فعالیتهایش شد؛ فعالیتهایی که قرار بود متفاوت با جریان روز و جلوتر از اقدامات مشابه باشد. در این راه طرح ساخت عروس مطرح شد.
ساخت عروس بر اساس فیلمنامهای از علیرضا داوودنژاد جدی شد. داوودنژاد این فیلمنامه را چند سال قبل از ساخت نوشته بود. دفتر مهابفیلم فیلمنامه را از داوودنژاد خرید و برای تولید مناسب دانست؛ طرحی که در اندازه دوران خود «جسورانه» محسوب میشد و تصور تولیدش در آن زمان نمیرفت. افخمی بعدا تغییراتی در فیلمنامه داد و پیشتولید را آغاز کرد.
طرح اولیه عروس درباره پسر جوانی بود که برای بهدستآوردن دختر مورد علاقهاش تن به هر کاری میداد. بعدها تغییراتی در طرح صورت گرفت و بعضی زمینههای اجتماعی به آن اضافه شد. سازندگان از ابتدا تلاش کردند همانطور که مضمون فیلمشان متفاوت با فضای روز بود، از چهرههای جدید و بکر هم استفاده کنند. افراد مختلفی برای نقش دختر و پسر اصلی فیلم تست شدند. افخمی سرانجام ایرج نوذری را برای نقش حمید پسندید که در آن سالها هنوز پا به عرصه بازیگری نگذاشته بود. اما در آخرین لحظات ابوالفضل پورعرب را جایگزین او کرد. پورعرب تجربه حضور در صحنههای تئاتر را داشت و همراه گروه مرحوم هادی اسلامی در چند نمایش بازی کرده بود. نیکی کریمی هم پس از بازی در فیلم دیدهنشده وسوسه توسط عدهای به افخمی معرفی شد. افخمی او را پسندید و به این ترتیب زوج اصلی فیلم را دو چهره کاملا جدید و کمتر دیدهشده تشکیل دادند؛ ویژگیای که بسیاری آن را از دلایل اصلی موفقیت فیلم برشمردند.
فیلمبرداری اواخر اردیبهشت سال ۶۹ آغاز شد. نعمت حقیقی همراه افخمی از سریال کوچک جنگلی فیلمبرداری را در کادر اسکوپ بر عهده داشت و سایر همکاران افخمی را چهرههای حرفهای تشکیل میدادند. بابک بیات و محمدرضا مویینی و فریدون ژورک از جمله این افراد بودند. عمده فیلمبرداری فیلم در شمال کشور انجام و در زمان مقرر برای نمایش در نهمین جشنواره فجر آماده شد؛ در حالیکه پس از فیلمبرداری و در مراحل فنی شایعات و شنیدههای مختلف درباره حاصل جسورانه و البته دیدنی فیلم در محافل سینمایی پیچیده بود.
افخمی پیش از تولید عروس و در زمان ساخت کوچک جنگلی، در گفتوگوهایش نشان داده بود فردی مسلط به ابزار سینما و آشنا با فنون و کارکردهایش است. ضمن آنکه بسیار با سینمای آمریکا و تاریخ آن آشناست و فیلمهای جدید را میبیند و روند سینمای غرب را تعقیب میکند؛ نکتهای که آن زمان نزد مدیران و چهرههای معطوف به جریان رسمی منحصربهفرد بود. افخمی در آستانه جشنواره و درباره فیلمش در شماره ویژه جشنواره ماهنامه فیلم آشکارا گفت که «اگر تماشاگر هنگام نمایش فیلمی از من سالن را ترک نکند خوشحال میشوم» و به این ترتیب نشان داد که قصد ساخت فیلم پرفروشی داشته است.