مسیر پیچ در پیچی که اسالم و خلخال را دو استان اردبیل و گیلان به هم متصل می‌کند، یکی از زیباترین جاده‌های ایران است.
همشهری آنلاین: دامنه‌های سرسبز و گله‌های سفید گوسفندی که در دوردست‌ها حرکت می‌کنند؛ چشم انداز ییلاق و کلبه‌های چوبی روستاییان و مه‌ای که دره‌ها را سفیدپوش می‌کند و گاهی حتی تا روی جاده می‌آید و درختان بلند و انبوه که سایه‌شان جاده کوهستانی را گاهی تاریک می‌کند؛ اینها از تابلوهای زیبای این مسیر هستند. واقعا در دنیای دیگری قدم گذاشته‌اید.
اینجا بهشت می شود، وقتی مه سقف خانه‌ها را بگیرد. این خانه‌های ییلاقی در بلندی‌های گیلان و اردبیل تابستان، ییلاق دامدارانی می شود تا دامشان را در دشت‌های سرسبز بگردانند و آنها را پروار کنند.این پنجره، هم پیشخوان قهوه‌خانه است و هم نورگیر دکان.در روزهای طوفانی، پنجره ها را می‌بندند و مشتری‌ها برای خرید باید داخل مغازه شوند.این از آن کلبه‌های قدیمی ییلاق است که برخلاف خیلی کلبه‌های دیگر هنوز سقف چوبی دارد. این زن ییلاق‌نشین تمام آن چیزهایی را که فصل تابستان به‌آنها نیاز دارد، درون و بیرون کلبه‌اش جا داده.در ییلاق‌های اسالم- خلخال همانقدر که صبح خیلی زود آغاز می‌شود، شب هم همانقدر زود از راه می‌رسد. این چوپان هم که در تاریکی صبح به ارتفاعات رفته بود، حالا گله‌اش را صف شده بر می‌گرداند.با وجود آنکه این جاده مثل سال‌های قبل دیگر باریک نیست، اما این احتمال هست که نتوانید دوچرخه را کنترل کنید.اگر از خلخال تا اسالم دوچرخه سواری کنید، بیشتر راه سرپایینی است، اتفاقا به همین دلیل باید مراقب بعضی پیچ‌های تند باشید.ييلاق‌ها بيشتر اواسط مسير و در فاصله كمي از ناورود هستند. قهوه‌خانه‌هاي اين ييلاق‌ها محل مناسبي براي استراحتند.حتی اگر تمام مسیر اسالم تا خلخال از خودرو پیاده نشوید، پیچ‌های این جاده به تمام راه می‌ارزد، مخصوصا اگر مه تا روی آسفالت جاده آمده باشد و در سایه این درخت‌های انبوه مجبور شوید وسط روز چراغ‌ها را هم روشن کنید.سکوت شب‌های ییلاق‌های اسالم- خلخال را گاهی فقط صدای حیوانات دوردست می‌شکند. در تاریکی شب و نبود برق همه جا آرام تر به نظر می‌رسد. مثل اینکه فقط عکاس بیرون از کلبه مانده تا دوربین را روی زمین بکارد و منتظر شود.