به گزارش همشهری آنلاین، بزرگ‌ترهای تیم که حسابی شاکی شده بودند قصد داشتند قهر کنند و به جام‌جهانی نروند اما دخالت ساواک باعث هراس آن‌ها شد و یاران تیم ملی در آن زمان به جام‌جهانی رفتند. بعدها یک ساعت رولکس پاداش صعود آن‌ها به جام‌جهانی شد. البته آن روزها بحث پاداش و حقوق به‌صورت رسمی اصلا مطرح نبود. وقتی یاران شاهین برای حضور در بازی‌های تیم خودشان بلیت می‌خریدند دیگر معلوم بود که تیم برنده هیچ پاداشی نمی‌گیرد! اما به‌هرحال آقاشعاع معروف در دهه ۴۰ اولین پاداش‌ها را به یاران تیمش داد. فکرش را بکنید، این پاداش‌ها تحویل یک موتور گازی به حسین آبشناسان بود که در سال ۶۰ رئیس فدراسیون فوتبال شد و البته اهدای یک اتومبیل زیبا به فریبرز اسماعیلی که تا آن زمان سابقه نداشت.
بزرگ‌ترین جایزه‌ای که تا سال ۶۹ به بازیکنان داده شد یک پاداش ۵۰۰ هزار تومانی بود. وقتی ایران در بازی‌های آسیایی ۹۰ پکن قهرمان شد به نفرات تیم‌ملی ۵۰۰ هزار تومان داده شد، پولی که تا آن زمان پرداختش بی‌سابقه بود!
جالب است بدانید که در سفرها هم پاداش هر کار و عملکرد خوبی که از بازیکنان سر می‌زد تا سال‌ها تنها یک اسکناس صددلاری بود و بس! به گذشته‌های دورتر برویم. اگر از شعاع معروف شروع کردیم باید درباره تیم پاس هم بگوییم که بازیکنان بزرگ را در زمان خدمت سربازی با این وعده جذب می‌کرد که در شهربانی به آن‌ها بد نگذرد! جالب این‌که استقلالی‌ها هم برخی از بازیکنان را با وعده فرستادن آن‌ها به دانشگاه و دانش‌سرا جذب می‌کرد.
اما یکی از معروف‌ترین جام‌های ورزشی در ایران، جام کوروش در سال ۱۳۵۰ بود. جامی که به شکلی بسیار زیبا در این سال ساخته شد و حدود یک‌متر اندازه آن بود. جام مورد اشاره توسط رئیس وقت فیفا «سر استنلی راس» به تیم قهرمان اعطا شد.
بگذریم. روزگار ورزش ما با مسابقات و جام‌هایش یک حکایت خواندنی است. روزگاری که از اولین جام قهرمانی شروع شد. «جام فیروزی» که از سال ۱۳۰۷ در فوتبال تهران رایج و خیلی زود به بوته فراموشی سپرده شد. آن وقت‌ها مسابقات فوتبال برگزار می‌شد و عشق تیم برنده دریافت جام بود! در سال ۱۳۳۸ تیم تاج در دیدار با شاهین بازی‌اش نیمه‌کاره ماند اما چون خود را قهرمان جام می‌دانست، یارانش جام را برداشته و با خودشان بردند!
از جام فیروزی تا نهمین دوره لیگ برتر سال ها زمان گذشته است ودر همه این سال ها شکل جام‌های ایرانی تغییر می‌کند.