به گزارش همشهری آنلاین، سوسن پرور در پاسخ به این پرسش که خاستگاه یک بازیگر کجاست، بیان کرد: شکل گیری یک بازیگر در بستر مناسب در ایده آل ترین شرایط پروسه ای فنی و کاملا تخصصی است مانند این که بخواهید جراح قلب شوید. بازیگر، جراح روح است. یعنی اگر نتواند روح کاراکتر را جراحی کند کاراکتر می‌میرد و نمی‌تواند ایفاگر خوبی باشد.
وی ادامه داد: آیا می شود یک متخصص قلب یا جراح مغز را شانسی از خیابان آورد و بگویید چون قیافه اش به دکترها می‌خورد یک مغز را بدهید که عمل کند؟ اگر چنین کنید شک ندارید که فرد خواهد مرد. در بازیگری هم نقشی را که به یک آدم بی‌استعداد می‌دهید، آن نقش می‌میرد. متاسفانه این موضوع بارها در هنر تصویر تکرار می‌شود. وقتی بستر مناسب برای خلق یک کار درجه یک وجود ندارد طبیعی است که هرکسی می تواند در این شرایط بازیگر شود.
بازیگر مجموعه خنده بازار (شهاب عباسی ۱۳۹۰) در پاسخ به این سوال که آموزشگاه‌های بازیگری تا چه اندازه در تربیت و خلق یک بازیگر اثرگذارند، تصریح کرد: هرچه عنوان آموزش داشته باشد تاثیر دارد و اگر اصولی و در بستر مناسب باشد حتما اثرگذار است. هدف و ایده مهم است اگر من آموزشگاه تاسیس می کنم که به هنر این مملکت کمک کنم یا اگر آموزشگاه تاسیس می‌کنم که بیزینس کنم. تلفیق این دو قابل پذیرش است اما به صورت تک تک هیچکدام قابل پذیرش نیست.
پرور با تاکید بر این موضوع که ورودش به سینما اتفاقی نبوده است، اظهار داشت: قبل از آن سال‌ها تئاتر کار می کردم تا این که یکی از این نمایش ها را آقای عطاران دید و پس از آن من را برای سریال خودشان انتخاب کردند و این شروع دیده شدن من بود.
بازیگر مجموعه تلویزیونی بزنگاه (رضا عطاران ۱۳۸۷) در پاسخ به این سوال که با توجه به تکثر کارهای کمدی در کارنامه‌اش آیا برای ایفای نقش کمدی پتانسیل ذاتی کافی است یا ملزوماتی درونی هم لازم دارد، بیان کرد: من کمدین هستم. قسمت زیادی از کمدی ذات و شناخت و درک موقعیت است. بعضی وقت‌ها ذات شما بانمک است و می توانید ادای آدم ها را بخوبی دربیاوردید اما این موضوع برای این که کمدینی جاودانه باشید و همیشه بتوانید کمدی خلق کنید راهگشا نیست.
وی افزود: وقتی موقعیت‌ها را خوب بشناسی و بتوانی در تناقض موقعیت یک فضایی را خلق کنی بستری از کمدی برای شما محقق می‌شود و تلفیق استعداد ذاتی با چیزی اکتسابی که یاد می‌گیری مانند شناخت موقعیت می‌تواند از شما یک کمدین خوب بسازد.
بازیگر مجموعه تلویزیونی دزد و پلیس (سعید آقاخانی ۱۳۹۱) با تاکید بر این که نقش کمدی یا جدی برایش تفاوتی ندارد، خاطرنشان کرد: این روزها چیزی را دوست ندارم آن هم به دلیل ناکامی هایی که در شغلم تجربه کرده ام و به این دلیل که زحمتی که کشیدم به اندازه خروجی ای که دیدم نبود و اندازه استعدادم از من استفاده نشد و به این دلایل خسته ام. ولی همه نقش ها را دوست دارم اگرچه عقیده دارم که کمدی سخت تر است.
پرور در توضیح چرایی سخت تر بودن کار کمدی، گفت: چون من می‌توانم قصه زندگی‌ام را بگویم و شما، های های گریه کنید اما خنداندن کار هرکسی نیست؛ همیشه شادکردن سخت تر از به گریه انداختن است.
بازیگر مجموعه نمایشی خوب بد زشت (منوچهر هادی ۱۳۹۳) در پاسخ به این سوال که کدام اثر را در کارنامه کاریتان بیشتر دوست دارید، گفت: بوتاکس (کاوه مظاهری ۱۳۹۹). چون کاری دلی بود و تیم خیلی خوبی در کنار هم بودیم و بوتاکس ایده آل ترین ترکیب از منظر شرایط انسانی را داشت. بزنگاه هم این گونه بود و دوستش دارم.
وی با اشاره به آخرین کار خود در حوزه تصویر گفت: آخرین کارم در سینما بوتاکس و در تلویزیون خداداد (علی غفاری ۱۴۰۱) بوده است.