جنگل‌های دوهزار و سه هزار تنکابن از معدود مناطق جنگلی ایران است که تا وقت هست و جنگل‌ها هم سرجایشان هستند، باید سراغشان رفت.
همشهری آنلاین، مه تا نیمه درخت‌های جنگل پایین آمده و خزه‌ها از تنه درخت‌ها بالا رفته‌اند. جنگل تا بالا سبز پررنگ شده و در میان مه و سبزی تاریک‌تر از قبل است.
ارتفاعات دو هزار و سه هزار پر از این آبشارهایی است که از آب‌شدن برف بالای کوتاه به پایین راه افتاده‌اند و به دره می‌ریزند. آب بعضی از این آبشارها آنقدر سرد است که نمی‌شود دست را حتی تا 10 ثانیه زیر آن نگه داشت.ارتفاعات دو هزار پر است از ییلاق‌هایی مثل این که برای رسیدن به خود آنها باید چند ساعتی کوهپیمایی کرد. ییلاق نوشا یکی از همین ییلاق‌هاست.اینجا دشت دریاسر است. باید حدود یک ساعتی از عسل‌محله پیاده رفت تا به دشت وسیع دریاسر رسید. با اینکه دشت با آن کوه‌های مخملی دور و بر بکر به نظر می‌رسد، اما چند سال است که اینجا هم خیلی شلوغ شده و دیگر دنجی سابق را ندارد.جنلگ های دوهزار و سه هزار از زیباترین و بکرترین جنگل‌های مازندران محسوب می‌شوند.مردم محلی به این بخش از دوهزار اسب‌شوران می‌گویند. جایی که در قدیم به خاطر پرآبی محلی برای نشستن اسب‌ها بوده. باید دو ساعت از جاده پیاده روی کرد تا به اینجا رسید. در کمتر جنگلی مثل اینجا می‌شود گله گوسفندهایی را دید که داخل جنگل مشغول چرا هستند. البته اینها تنها حیوانات جنگل نیستد، گراز و خرس هم در این جنگل‌ها دیده شده، اما به همین راحتی نمی‌شود آنها را دید.در جنگل‌های دوهزار همیشه به صورت گروهی حرکت کنید و از جمع جدا نشوید و به توصیه های راهنمای گروه دقت کنید. بستگی به برنامه‌ای که برای این پیاده‌روی دارید وسایل سبک و ضروری همراه بردارید.این خانه‌های شیروانی‌دار که در پای دوهزار خوابیده، روستای عسل محله است. عسل محله تنها یکی از مناطقی است که می‌شود از آنجا وارد جنگل‌های دوهزار شد اما امروز از دیگر مسیرهای ورود به دو هزار معروف‌تر است. قله اصلی سیالان با ارتفاع 4250 متر هم پشت آن کوه‌های برف‌گیر روبه‌رو است که در این عکس پیدا نیست.«خونه‌گلی» در چَلاسر یکی از بهترین اقامتگاه‌هایی است که در سفر به منطقه تنکابن و دوهزار می‌توانید یک شب را درآنجا بگذرانید. معماری زیبا، لوازم و خوراکی‌های سنتی آن شما را حتما به سال‌های دور خواهد برد.این زن یکی از اهالی ییلاق اشکور رحیم آباد است در اینجا زنان سن و سال‌دار معمولا این طور لباس می‌پوشند. البته در سرمای این شب‌های ییلاقی هرکسی باید سر و کمرش را این طور محکم ببندد.