مجید روحی رییس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان تجهیزات پزشکی، دندانپزشکی، آزمایشگاهی و ملزومات دارویی گفت: ما سه مشکل عمده داریم که ترکیب آن ها با یکدیگر سبب افت شدید توان شرکت های تولیدی تجهیزات پزشکی شده است و در این خصوص هرچه زودتر باید دولت تدبیری بیندیشد.
وی با اشاره به دست اندازهای تولید تجهیزات پزشکی گفت: اولین مقوله ای که باید به آن اشاره کنیم، مقوله ارز سوبسید دار است. من با اطمینان خاطر عرض می کنم که اختصاص ارز سوبسید دار به واردات، در نهایت به فساد و انحصار منجر خواهد شد و سیاستگذاران صنعتی و ارزی کشور باید در این رابطه تجدید نظر کنند.
روحی ادامه داد: ضمن اینکه سوبسیدی که دولت از طریق اختصاص ارز ترجیحی به واردات می خواهد به مردم برساند، به دست مردم و بیمار نمی رسد و در واقع به شکلی به انحراف برده می شود.
وی تصریح کرد: علاوه بر ایراداتی که نسبت به ارز ترجیحی وجود دارد و منجر به سرکوب تولید و تولیدکننده شده است، مقوله دیگری که باید به آن اشاره کنیم، بحث قیمت گذاری دستوری است که کمر تولیدکننده داخلی را شکسته است.
روحی افزود: واقعا یک مرکز پژوهشی و مطالعاتی باید بررسی کند که آیا در طول این چند دهه اخیر، قیمت گذاری دستوری، به نتایج و دستاوردهایی که سیاستگذار انتظار داشته است، دست پیدا کرده یا اینکه تنها نتیجه ای که داشته افت کیفیت تولید داخل و افت انگیزه های رقابت است.
وی ادامه داد: توجه کنید که دولت، بزرگترین خریدار تجهیزات پزشکی است و اینکه خودش قیمت گذاری می کند، بیرون از اصول اولیه اقتصاد و توازن بازار است.
روحی در ادامه گفت: مطلب سوم راجع به طولانی شدن مطالبات و حجم غیرقابل تحمل این مطالبات است که به حدود ۳ هزار میلیارد تومان رسیده و متاسفانه توجهی هم به آن نمی شود.
وی تصریح کرد: تولیدکننده، تمام توان خود را صرف تامین مولفه های تولید می کند ولی این بی مهری ها که از جوانب مختلف بر بدنه تولید کشور وارد می شود، خارج از تاب و تحمل فعالان این صنعت است و درخواست مشخص ما این است ک مسئولین هرچه زودتر فکری به حال این صنعت فاخر کنند.
رقابت میان تولیدکنندگان، بهتر از سیاست قیمتگذاری دستوری
مریم قاسمی دبیر انجمن تولیدکنندگان تجهیزات پزشکی نیز عنوان کرد: متاسفانه شاهد اختصاص یافتن ارز سوبسید دار به واردات اقلامی هستیم که مشابه داخلی دارند و این موضوع یک واقعیت غیر قابل انکار است و ای کاش هرچه زودتر مسئولین در این رابطه تامل می کردند که تولیدکننده داخلی که بخش قابل توجهی از هزینه ها و اقلام مورد نیاز خطوط تولید خود را با ارز آزاد تهیه می کند، آیا می تواند با کالای وارداتی که به طور کامل ارز ترجیحی دریافت کرده است، رقابت کند؟
وی ادامه داد: بهترین سیاست آن است که ارز ترجیحی را در حلقه آخر از زنجیره مصرف اختصاص بدهند. واقعیت این است که نابرابری در تخصیص ارز سوبسیددار به کالای وارداتی و تولیدی آنقدر زیاد است که تولید داخل در برابر واردات، ناگزیر بازار را واگذار می کند و این عاقبتی است که دیر یا زود گریبان تولید را خواهد گرفت.
وی ادامه داد: اگر دولت می خواهد از تولید داخل حمایت کند، به جای اختصاص ارز دولتی، تدبیری بیاندیشد که مطالبات معوق تامین کنندگان هرچه زودتر تسویه شود و یک نظم و نظام مشخصی برای آن استقرار پیدا کند.
وی تصریح کرد: علاوه بر دو مورد بالا، باید به مصائب قیمتگذاری دستوری تجهیزات پزشکی اشاره کنیم که در حکم یک آفت و خطای سیاستی، بلای جان تولیدکنندگان شده است و مرور تجربه جهانی نشان می دهد که هیچ ثمره مثبتی بر آن نیست.
قاسمی درپایان پیشنهاد داد: دولت به جای قیمتگذاری دستوری، می تواند از سیاست های جایگزین نظیر رقابتی کردن بازار استفاده کند و اجازه دهد که تولیدکنندگان با سرمایه گذاری در مباحث کیفیت، توانمندی های خود را به مرحله ظهور برسانند. قطعا در این مسیر، هم مصرف کننده نهایی، از محصولات با کیفیت تر بهره مند خواهد شد و هم امکان صادرات و ارز آوری فراهم تر خواهد شد.