به گزارش همشهری آنلاین، این بمب هیدروژنی توسط شوروی سابق ساخته شد و در مجمع‌الجزایر نوایا زملیا، آزمایش شد.
انفجار این بمب، نیرویی معادل پنجاه مگاتن تی‌ان‌تی داشت که گفته می‌شود حدود سه هزار و سیصد برابر قوی‌تر از بمب پانزده کیلوتنی است که بر هیروشیما انداخته شد و همچنین ۱۰ برابر قوی‌تر از تمام مهمات ترکیبی استفاده شده در طول جنگ جهانی دوم بود.
امواج حاصل از انفجار آن سه بار دور زمین را طی کرد و در فنلاند شیشه خانه‌ها را شکست! موجودات زنده تا شعاع صد کیلومتری محل انفجار تبدیل به بخار و نابود شدند.
وزن بمب برابر با بیست و هفت تن، طول گودال ایجاد شده حدود سه کیلومتر، قدرت تخریب مؤثر پانصد کیلومتر (تخریب صد درصد) و ارتفاع قارچ ایجاد شده از انفجار، شصت و هشت کیلومتر بود.
تا قبل از فروپاشی شوروی کسی قدرت واقعی این بمب را نمی‌دانست که پس از فروپاشی، دولت روسیه قدرت آن را معادل پنجاه و هشت مگاتن تی‌ان‌تی اعلام کرد.
روس‌ها این بمب را در سال ۱۹۶۱ برای قدرت‌نمایی در مقابل حریف‌شان آمریکا ساختند.
پروژه ساخت آن از ژوئیه همان سال با درخواست شخص نیکیتا خروشچف آغاز شد.
ابتدا قرار بود بمب صد مگاتن تی‌ان‌تی قدرت انفجاری داشته باشد که به علت هزینه زیاد و ترس از انتشار پرتوهای رادیواکتیو آن را به نصف، یعنی پنجاه مگاتن تی‌ان‌تی کاهش دادند.
یک چتر هشتصد کیلوگرمی هم به بمب وصل شده بود تا باعث کُند شدن سرعت سقوط بمب به هدف شود که به هواپیما فرصت کافی برای فرار از منطقه را می‌داد.
اما قدرت انفجار به قدری زیاد بود که خدمه پرواز الزاماً از عینک مخصوص برای جلوگیری از کور شدن استفاده کردند!