پیشینه
در سال ۱۹۱۲، سه سال پس از مانیفست آینده نگر مارینتی، آنتونیو سنت الیا و ماریو چیاتونه در نمایشگاه میلان شرکت کردند. در سال ۱۹۱۴، گروه اولین نمایشگاه خود را با "پیام" از سنت الیا ارائه کرد که بعدها با همکاری فیلیپو توماسو مارینتی به (مانیفست معماری آینده‌گرا) تبدیل شد. بوچونی به طور غیر رسمی روی مانیفست مشابهی کار کرد، اما مارینتی مقاله سنت الیا را ترجیح داد.
معمار: یاستوس داهیندن/۱۹۷۰
اصول
۱- معماری آینده یک معماری محاسباتی، پر از جسارت و بی پروایی اما با پیرایه سادگی است. معماری بتن مسلح، آهن، شیشه، مقوا، الیاف نساجی و همه جایگزین‌های چوب، سنگ و آجر که حداکثر الاستیسیته و سبکی را ممکن می‌سازد.
۲. اما ترکیب انتزاعی و خشک در معماری مفید نیست، چرا که هنر سنتز و بیان آن است.
۳- خطوط مورب و خطوط بیضوی پویا هستند که طبیعتاً هزار برابر بیشتر از خطوط افقی و عمودی بیان می شوند.
۴- تزیین به عنوان چیزی که بر معماری تحمیل می شود پوچ است و ارزش تزئینی معماری آینده گرا صرفاً به استفاده از مواد خام یا رنگ های تند بستگی دارد.
۵. همانطور که انسان های باستان برای هنر خود از عناصر طبیعت الهام می گرفتند، معماری آینده گرا نیز باید این الهام را از عناصر دنیای مکانیکی کاملاً جدیدی که ایجاد شده است، بیابد.
۶. معماری به عنوان هنر توزیع اشکال ساختمان ها بر اساس معیارهای از پیش تعیین شده شناخته شود
۷- معماری را باید کوششی برای هماهنگ کردن آزادانه و جسورانه محیط و انسان، یعنی تبدیل جهان اشیا به فرافکنی مستقیم از دنیای روح دانست.
۸. ویژگی های اساسی معماری آینده گرا انقضا و گذرا خواهد بود. خانه ها کمتر از ما زندگی می کنند. هر نسلی باید شهر خود را بسازد.
معمار: آرسنیوس رومانوویچ / ۱۹۷۵
شرح تصویر اصلی: کتابخانه گایزل، دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، معمار: ویلیام پریرا/ ۱۹۷۰
آخرین بروزرسانی Jul ۳۱, ۲۰۲۳ - دوشنبه ۹ مرداد ۱۴۰۲