همشهری آنلاین، زهرا صالحی زاده: ده‌ها عکس از این موجود غول‌پیکر منتشر شده است، بدون آنکه واقعی بودن آنها صددرصد به اثبات برسد اما در سال ۲۰۱۰ میلادی بار دیگر وجود این غول دریاچه به خبر مهم و جنجالی بسیاری از رسانه‌های دنیا تبدیل شده بود.
ماجرا به فیلمی دو دقیقه‌ای‌ای از این هیولا باز می‌گشت که تلویزیون انگلیس آن را پخش کرد و مردی که ۵۰ سال قبل پدرش این فیلم را ارائه کرده بود، ادعا کرد که تمام زندگیش را وقف این کرده که اثبات کند فیلم ساختگی نیست. نکته‌ای که به حرف‌های این مرد اعتبار می‌بخشید این بود که او بیش از ۳۰ سال کارآگاه پلیس انگلیس بوده است.
دریاچه‌ای با یک سرندیپیتی
دریاچه نس (Lake Ness) که در زبان بومی به آن لاخ نس «LOCH NESS» می‌گویند، دریاچه‌ای بسیار زیبا در شمال اسکاتلند است اما به غیر از زیبایی چشم‌نواز این دریاچه، آنچه باعث شهرت جهانی آن شده است، وجود غول افسانه‌ای‌ای به نام «نسی» است که می‌گویند در بستر این دریاچه زندگی می‌کند.
عمق این دریاچه به طور متوسط ۱۵۰ متر است و در عمیق‌ترین نقطه آن به ۲۵۰ متر می‌رسد. اطراف این دریاچه همیشه در هاله‌ای از مه و ابر قرار دارد و برای همین امکان دیدن قسمت‌های زیر آب به‌جز در قسمت‌هایی که عمق چندانی ندارند، در حالت عادی وجود ندارد و شاید یکی از مهم‌ترین دلایلی که بومی‌ها برای اثبات وجود غول دریاچه که او را نسی می‌نامند، ارائه می‌کنند همین ابری بودن منطقه باشد که باعث شده مکان امنی برای غول دریاچه به وجود بیاید.
تولد نسی در تاریخ
پژوهشگرانی که در مورد نسی تحقیق کرده‌اند، می‌گویند در کتب تاریخی اسکاتلند به مطالبی در مورد یک جانور آبزی غول‌پیکر برخورده‌اند که بومی‌ها تصاویری از آن را بر روی تخته سنگ‌های کنار دریاچه حکاکی کرده‌اند که البته اکنون به دلیل گذر زمان خیلی از آنها از بین رفته‌اند و تشخیصشان مشکل است.
بر پایه این تحقیقات، اولین مطلبی که از این هیولا در کتب تاریخی نوشته شده است، به قرن هفتم مربوط می‌شود که عنوان شده بود هیولای نسی به یکی از ماهیگیران حمله کرده ولی به سرعت ماهیگیر را رها کرده و از آنجا دور شده است.
اگرچه داستان‌های زیاد دیگری هم درباره دیده شدن این هیولا بیان شده است اما تعداد آنها تا دهه‌های اول قرن بیستم چندان زیاد نبود اما بعد از ساخته شدن جاده‌ای ساحلی در حاشیه دریاچه نسی در سال ۱۹۳۳، ناگهان تعداد افرادی که ادعا می‌کردند غول دریاچه را دیده‌اند به سرعت افزایش یافت.
یکی از مشهورترین کسانی که ادعا می‌کرد نسی را دیده است، مردی به نام مک کی بود که صاحب یک رستوران در نزدیکی دریاچه بود. مرد رستوران‌دار چهاردهم آوریل ۱۹۳۳ گزارشی به کلنل کمپل - مسوول کنترل صید ماهی آزاد در دریاچه - داد و ادعا کرد حیوانی عظیم‌الجثه را در دریاچه دیده است.
بعد از این گزارش، کمپل که خودش هم به این موضوع علاقه‌مند شده بود، هر روز به کنار دریاچه می‌آمد تا هیولا را ببیند. مدتی بعد کلنل نیز وجود این هیولا را تایید کرد و درباره شکل این حیوان گفت: «نسی، گردنی به طول دو متر و سری کوچک داشت. طول آن تقریبا ده متر بود و چیزی مانند کوهان بر پشتش بود.»
هیولا جلوی دوربین
اما نخستین عکس از هیولا در همان سال (۱۹۳۳) توسط شخصی به نام «هاگ گری» گرفته شد. او نتوانسته بود از سر نسی عکسی بگیرد و تنها بخشی از پشت این حیوان در عکس مشخص بود گری مدعی بود که از حرکات دم حیوان در زیر آب می‌شد فهمید که خیلی غول‌پیکر است.
یکی دیگر از کسانی که ادعا می‌کرد موفق به گرفتن عکس از این هیولا شده است، یک جراح اهل لندن به نام رابرت ویلسون بود اما او در ۹۰ سالگی وقتی به شدت بیمار شد و چیزی به پایان عمرش باقی نمانده بود، به جعلی بودن عکس‌ها اعتراف کرد که اعترافات او در روزنامه دیلی میل به چاپ رسید. او در اعترافات خود گفته بود که با پسرش به نام یان، ماکتی از هیولای لاک نس ساخته و از آن عکس گرفته‌اند و برای آنکه مورد توجه قرار بگیرند، این عکس را پخش کرده‌اند اما واقعیت این است که آنها هرگز این غول را ندیده‌اند.
آرتور گرنت - دانشجوی رشته دامپزشکی که در ۱۹۳۴ به اسکاتلند سفر کرده بود - نفر بعدی‌ای بود که ادعا می‌کرد نسی را وقتی از آب بیرون آمده بوده، به طور کامل دیده است. به گفته آرتور این حیوان چهار و نیم تا شش متر طول و دمی به طول ۵/۱ متر داشته و چهار باله زیر بدنش قرار داشته است که کار دست و پا را انجام می‌داده است. این توصیفات شبیه به یک دایناسور به نام پلسیاساور بود که ۶۵ میلیون سال پیش منقرض شده است.
در چنین شرایطی که هر روز ادعای جدیدی درباره دیده شدن هیولا گزارش می‌شد، در اواسط دهه ۴۰ یعنی همان سال‌هایی که تب و تاب دیده شدن نسی خیلی بالا گرفته بود، آکادمی علمی بوستون محققی به نام ویثرل را به آنجا اعزام کرد و او پس از چند روز تحقیق در کنار دریاچه توانست ردپایی از این حیوان را به موسسه ارائه کند. فردای آن روز روزنامه دیلی میل، تیتری با این عنوان چاپ کرد؛ «هیولای لاک نس افسانه نیست، حقیقت است ...»
این ردپاها بر روی قالب‌های گچی‌ای حک شده بود که ویثرل آنها را در کنار دریاچه قرار داده بود اما بعد از دادن آنها به آزمایشگاه، فرضیه‌ای مبنی بر اینکه ممکن است رد پاها متعلق به یک اسب آبی بزرگ باشد مطرح شد و به این ترتیب کمکی به حل راز واقعی یا غیرواقعی بودن نسی نکرد.
در همان زمان فرضیه دیگری مطرح شد که بر اساس آن، هیولای نسی یکی از بازماندگان دایناسور پلسیاساور بود ولی واقعیت این بود که این دایناسور یک حیوان خونسرد بوده و طبیعتا نمی‌توانست در آب‌های دریاچه نسی زنده بماند و عمری چنین طولانی داشته باشد. برخی دیگر هم ادعا می‌کردند که نسی از نسل نهنگ‌های اولیه است که ۱۸میلیون سال قبل منقرض شده‌اند. در این بین افرادی هم بودند که این قضیه را تنها یک توهم دانسته و می‌گفتند تصاویر ارائه شده، شکل‌هایی بوده‌اند که از بخار ناشی از ریختن آب سرد رودخانه به محیط گرم دریاچه به وجود آمده‌اند.
با افزایش گزارش‌ها، آکادمی علوم و فناوری آمریکا، در سال ۱۹۷۰ با استفاده از ردیاب‌های صوتی که مجهز به دوربین‌های اتوماتیک بودند به جست‌وجوی نسی پرداختند و در سال ۱۹۷۲ توانستند بالاخره تصویری مبهم را که ادعا می‌شد مربوط به این هیولاست بگیرند اما واقعی بودن این عکس‌ها و ارتباط آنها با هیولای لاک نس نیز هرگز اثبات نشد. در سال ۱۹۷۹ چاپ یک عکس باعث شد که اعتقاد به وجود نسی کمرنگ شود.
این عکس متعلق به یک فیل بود که در دریاچه نس در حال شنا کردن بود، این عکس که در روزنامه دیلی میل چاپ شد، شباهت زیادی به عکس‌هایی داشت که قبلا از نسی چاپ شده بود و این به آن معنا بود که به همین راحتی این امکان وجود داشته که دیگران را فریب و عکسی ساختگی را به جای هیولا نشان داد. چندی بعد همین روزنامه اعترافات مردی را به چاپ رساند که ادعا می‌کرد با بستن تکه چوبی بر روی یک قایق کوچک اسباب‌بازی، چیزی شبیه به نسی ساخته و از آن عکس گرفته است.
تمام این موضوعات باعث شدند تا وجود نسی در اذهان عمومی کمرنگ و کمرنگ‌تر شود و تقریبا همه مطمئن شده بودند دیگر چنین هیولایی وجود ندارد تا اینکه در سال ۲۰۰۷ گوردون هلمز، مردی ۵۵ساله، فیلمی که مدعی بود مربوط به نسی است، در اختیار بی‌بی‌سی قرار داد.
اما مسوولان بی‌بی‌سی قبل از اینکه بخواهند فیلم را پخش کنند تحقیقات مفصلی در مورد آن انجام دادند. آدرین شاین کسی بود که به‌عنوان محقق روی این فیلم کار می‌کرد و بررسی‌های او نشان داد حیوان شناور در آب تنها یک غاز خاکستری بوده که روی آب نشسته است اما چون عکس هنگام غروب گرفته شده، این حیوان به شکل یک هیولا به نظر می‌رسد و به همین خاطر فیلم هیچ‌گاه پخش نشد.
در همان سال سی‌ان‌ان فیلمی دیگر از هیولای لاک‌نس پخش کرد که البته در این فیلم، تنها یک جسم غول‌پیکر شناور، زیر آب حرکت می‌کرد و در دوردست از نظر ناپدید می‌شد و چون از آب بیرون نمی‌آمد هرگز ثابت نشد که این موجود، همان نسی بوده است.
نکته‌ای که در تمام فیلم‌ها و عکس‌های ارائه شده به شبکه‌های مختلف دیده می‌شد، این بود که در این تصاویر تنها قسمتی از سر و گردن این هیولا دیده می‌شد و این در حالی بود که تعداد زیادی از اشیا و حیوانات وجود دارند که ممکن است در عکس‌ها درست شبیه نسی به نظر برسند و به همین خاطر اگرچه طی سال‌های گذشته افراد بسیاری ادعا کردند نسی را دیدند اما بعد از مدتی، جنجال راجع به دیدن این هیولا و انتشار عکس‌های آن فروکش کرده است.
تا اینکه هفته گذشته مصاحبه‌ای که کارآگاه پلیس سابق انگلیس با تلویزیون انگلیس انجام داد و فیلمی دو دقیقه‌ای درباره این حیوان غول‌پیکر را ارائه کرد، جرقه جنجال گسترده‌ای را زد که بار دیگر نام این هیولا را بر سر زبان‌ها انداخت.
پا جای پای پدر
در عرض ۳۰ سالی که سیمون دینسدال به‌عنوان کارآگاه پلیس انگلستان کار می‌کرد، همیشه به دنبال پیدا کردن شواهد و مدارکی بود که فرضیه‌های پلیسی خود را به اثبات برساند و در کار خودش مهارت زیادی داشت اما مساله‌ای که او در حل آن ناتوان مانده بود، معمای هیولای دریاچه لاک‌نس بود. پدر سیمون، تام دینسدال که یک مهندس پرواز بود و بعدها به شکارچی نسی مشهور شد، ۵۰ سال قبل توانسته بود فیلمی دو دقیقه‌ای از نسی بگیرد که در آن زمان و حتی اکنون به عنوان کاملترین سند وجود این غول دریایی به شمار می‌رود.
او این فیلم را هنگامی گرفت که در یکی از سفرهایش به اسکاتلند رفته بود و در آنجا به گفته خودش غول دریاچه را دیده بود. پدر سیمون در یادداشت‌های خود این چنین نوشته است: «کنار دریاچه مشغول قدم زدن بودم. ناگهان موجودی عظیم‌الجثه را که در حال شنا کردن در دریاچه بود، دیدم. رنگ قهوه‌ای مسی داشت و در حدود ۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متر از بدنش از آب بیرون بود. طولش به ۵/۱ تا دو متر می‌رسید و تقریبا اندازه یک قایق بود و چیزی شبیه کوهان یا باله که از آب کامل بیرون بود و به وضوح دیده می‌شد، شوکه شده بودم اما به سرعت دوربین خود را درآورده و از آن فیلم گرفتم.»
طبق تحقیقاتی که درباره این فیلم انجام شد، مشخص شد سایه‌ای مبهم در نگاتیو فیلم وجود دارد در هنگام پخش، این سایه به وضوح دیده نمی‌شود و همین نکته‌ای است که سیمون هم به آن اشاره می‌کند و می‌گوید این همان هیولای لاک‌نس است. در این فیلم، جسمی شناور روی آب است که شبیه دایناسورهای ماقبل تاریخ است اما صورت آن به خوبی قابل دیدن نیست.
سیمون دینسدل که بعد از ۳۰ سال فعالیت در اداره پلیس انگلستان و باز نشسته شدن برای انجام تحقیقات درباره وجود هیولای لاک‌نس به کنار دریاچه رفته است، در مصاحبه جنجالی هفته گذشته خود با تلویزیون انگلیس ادعا کرد فیلمی‌که پدرش در ۱۹۶۰ تهیه کرده یک فیلم ساختگی نیست و صددرصد واقعیت دارد.
سیمون دینسدل که اهل اسکس انگلستان است، سال‌های زیادی از عمرش را صرف حل ماجرای لاک‌نس کرده است اما او حالا قصد دارد بقیه عمر خود را پای اثبات وجود نسی صرف کند. سیمون می‌گوید او خودش دو بار این هیولا را دیده است و این یک ماموریت شخصی برای اوست تا به همه ثابت کند فیلم پدرش واقعیت داشته.
«شما نمی‌توانید بگویید که هزاران شاهد دروغ می‌گویند. من هم یکی از شاهدان هستم که همه چیز را همان‌گونه که هست، توصیف کرده‌ام. من نسی را دیده‌ام. ۳۰ سال از عمرم را در پلیس گذرانده‌ام. ما در پلیس به حرف‌های شاهدان اعتماد می‌کنیم اما نمی‌دانم چرا به گفته‌های بیش از هزار انسان که گفته‌اند این هیولا را دیده‌اند. اعتماد نمی‌شود.
او فیلمی را که پدرش گرفته، نشان می‌دهد و همین فیلم باعث می‌شود تا دوباره نام نسی بر سر زبان‌ها بیفتد اما آیا او در ماه‌های آینده خواهد توانست وجود نسی را ثابت کند و به بحث‌های دنباله‌دار درباره این موجود که در خط بین افسانه و واقعیت حرکت می‌کند، پایان بدهد.
شکار نسی
بعضی از مردم اسکاتلند ادعا می‌کنند تعداد این هیولا بیش از یکی است زیرا در دوازدهم ژانویه ۲۰۰۹ حیوانی عظیم‌الجثه توسط ماهیگیران منطقه صید شد که گفته می‌شد هیولای دریاچه لاک‌نس است اما از آن روز به بعد باز هم گزارش‌هایی مبنی بر دیده شدن نسی اعلام شده است.
یکی از ماهیگیران می‌گوید: «در اوایل صبح مشغول صید بودیم که صداهای عجیبی شنیدیم، به سرعت به سمتی که صدا از آنجا می‌آمد، رفتیم تا ببینیم موضوع از چه قرار است اما چیزی که دیدیم باورنکردنی بود، جانوری آبزی با حداقل ده متر طول. هیولا به شدت با قایق ما برخورد کرد و شدت برخورد آن‌قدر زیاد بود که قبل از اینکه من و بقیه ماهیگیران بتوانیم او را به وسیله تور صید کنیم، او مرده بود. جسد این حیوان که بیشتر به حیوانات ماقبل تاریخ شباهت داشت، برای تحقیقات بیشتر به مرکز تاریخ شناسی اسکاتلند داده شد و هم‌اکنون در موزه ملی اسکاتلند نگهداری می‌شود. آیا نسی واقعا مرده است؟