هویت تاریخی تهران

اما در این باره یک نکته بیش از هر چیز خودنمایی می کند که با رفع آن بیشتر مشکلات حل خواهد شد. مهاجرت در سال های اخیر - این سال های اخیر ۲۰ سال گذشته سن تهران است _ از شهرهای دور و نزدیک به تهران به روند رو به رشد تخریب تهران دامن زده است. امکانات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، شغلی و... تهران باعث شده تا جاذبه آن بالا رفته و در نتیجه تمایل به زندگی در این شهر بیشتر شود درحالی که با تأمین امکانات در شهرهای دیگر ایران، می توان نه تنها تهران که کلانشهرهایی مانند اصفهان، مشهد، شیراز و تبریز را از تخریب ناشی در مهاجران نجات داد.
نابود شدن زیبایی ها و بناهای تاریخی که هویت شهر را تضمین می کند، موضوعی است که به کار بردن واژه «تخریب تهران» را قوی تر می کند. درحقیقت افزایش جمعیت، پایین آمدن امکانات در تهران و در نتیجه بی توجهی به بناهای تاریخی را به دنبال داشته است که این بی اعتنایی به قیمت از بین رفتن هویت تهران تمام شده است.
این تخریب بناهای تاریخی و قدیمی الزاما ساختمان های شناخته شده نیست بلکه ساختمان های قدیمی است که روزی محل سکونت تهرانی ها بوده این روزها به راحتی تخریب می شود و جای آن را برج ها و ساختمان های چندطبقه ای می گیرد که در آن ساکنان نسبت به هم هیچ حس همسایگی ندارند.
محل های قدیمی مثل شمیرانات، لاله زار، دولاب و شکوفه با بزرگ شدن تهران از حومه و مرکز رانده شده و این مرکزیت به تخریب بناهای قدیمی موجود در این محل های اصیل دامن زده است و این تخریب محله های باهویت و اصیل سرعت عجیب و غریبی دارد که بهتر است مسئولان شهری هرچه سریع تر جلوی آن را بگیرند .
بی هویتی که درمورد تهران به کار برده می شود به ،۵۰ ۶۰ سال گذشته برنمی گردد و به جرأت می توان گفت «بی هویتی» را درمورد تهران نسبت به ۲۰ سال قبل می توان به کار برد.داشتن دیدگاه متعصب نسبت به تهران چندان دلچسب نیست اما برای کسانی که در تهران متولد و بزرگ شده اند و حال و هوای آن روزها و سال ها را دیده اند، این نگاه کاملا طبیعی است. درواقع تهران را اگر بخواهیم نگاه کنیم و درموردش بگوییم این روزها، جز شلوغی، بی هویتی، ترافیک، سردرگمی و... نکته مثبتی ندارد که بتوان به آن اشاره کرد.