به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از سایتک دیلی، تلسکوپ فضایی هابل لویاتان (هیولای اساطیری) کیهانی را ثبت کرد. خوشه عظیم کهکشانی در مرکز تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا دیده می‌شود که تقریبا ۲.۶ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. این لویاتان کیهانی با نام «۲MASX J۰۵۱۰۱۷۴۴-۴۵۱۹۱۷۹» در طول موج‌های پرتو ایکس بسیار درخشان است.
رصد خوشه‌های کهکشانی مانند «۲MASX J۰۵۱۰۱۷۴۴-۴۵۱۹۱۷۹» می‌تواند درک ما را از تکامل و فعل و انفعالات ماده تاریک و درخشان در خوشه‌های کهکشانی ارتقا دهد، و همچنین تلسکوپ‌های گرانشی قدرتمندی را مشاهده می‌کند که این تلسکوپ‌ها اجرام دور را از طریق بزرگنمایی عدسی گرانشی آشکار می‌کنند (اثری که گرانش روی نور می‌گذارد، گاهی به قدری شدید می‌شود که می‌تواند منجر به پدید آمدن تصاویری مجازی تحت عنوان سراب کیهانی یا عدسی گرانشی شود.) دانستن محل این عدسی‌ها می‌تواند مشاهدات آینده با تلسکوپ فضایی هابل و جیمزوب را امکان‌پذیر کند. خوشه «۲MASX J۰۵۱۰۱۷۴۴-۴۵۱۹۱۷۹» در صورت فلکی سه‌پایه (Pictor) قرار دارد.
دو ابزار هابل برای ایجاد این تصویر به یکدیگر پیوستند: دوربین میدان گسترده ۳ (WFC۳) و دوربین پیشرفته برای نقشه‌برداری (ACS). هر دو ابزار نسل سومی هستند که تصاویری با کیفیت فوق‌العاده برای مطالعه طیف وسیعی از سوالات علمی ارائه می‌دهند. هر دو ابزار تصاویری از مناطق وسیعی از آسمان ارسال می‌کنند، اما قسمت‌های کمی متفاوت از طیف الکترومغناطیسی را مشاهده می‌کنند. «WFC۳» طیفی از اشعه ماوراء بنفش تا نور مرئی و مادون قرمز نزدیک را در برمی‌گیرد. برخلاف پوشش گسترده پانکروماتیک «WFC۳ا» ابزار «ACS» برای مشاهده نور مرئی بهینه شده است.
بیشتر بخوانید:
- رازهای ۱۵۰ میلیون ساله آب حبس شده اقیانوس‌ها در بلورهای نمک | رابطه عجیب ترکیبات اقیانوس با آب و هوا
دریافت با کیفیت عالی از هابل به ابزارهایی نیاز دارد که از سیستم‌های اپتیکی اصلاحی داخلی استفاده کنند تا اثرات انحراف آینه اولیه را تصحیح کنند. در طول ساخت هابل، یک ابزار معیوب باعث شد که آینه اولیه با دقت ۰.۰۰۰۲ میلی‌متر به شکل نادرستی شکل بگیرد. یک ابزار اصلاحی به نام کوستار (COSTAR) برای توضیح این اختلاف کوچک ایجاد شد، و ابزارهای بعدی مانند «WFC۳» و «ACS» با اپتیک اصلاحی ساخته شدند.