حمیدرضا صارمی؛ معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران:اگر بخواهیم درباره ترک‌فعل‌هایی که در دوره سابق مدیریت شهری در حوزه شهرسازی، رقم خورده صحبت کنیم باید ابتدا بر این نکته تأکید کرد که حوزه شهرسازی یک حوزه راهبردی در شهرداری تهران است، بنابراین هرنوع ترک‌فعلی می‌تواند تأثیرات زیادی در سطح شهر داشته باشد در سایر حوزه‌های شهری مانند حوزه حمل‌ونقل می‌توان بعینه ترک‌فعل‌های انجام‌شده را دید. به‌عنوان مثال، مدیران شهری سابق طبق قانون ملزم به توسعه خطوط مترو و افزایش تعداد اتوبوس‌ها بودند، اما این اقدام صورت نگرفت و شهر مدت‌ها گرفتار همین موضوع بود و توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی با چالش‌های زیادی مواجه شد، اما اگر بخواهم در حوزه شهرسازی به ترک‌فعل‌های دوره سابق مدیریت شهری اشاره کنم، فقط یکی از آنها بی‌توجهی به نوسازی بافت‌فرسوده است.
نوسازی بافت‌فرسوده توسط مدیریت سابق شهر مغفول ماند و با نگاه به وضعیت نوسازی در سال‌های گذشته، متوجه خواهیم شد که در سال۹۹ کمترین میزان نوسازی و صدور پروانه انجام شده است که همین آمار تفاوت قابل توجهی با سنوات گذشته داشت. طبق برنامه‌ریزی‌های صورت‌گرفته در تهران باید سالانه ۳۰هزار پروانه صادر شود تا شهر از فرسودگی فاصله بگیرد اما در دوره گذشته مدیریت شهری به‌دلیل محدودیت‌هایی که برای صدور پروانه لحاظ می‌شد، افرادی برای دریافت پروانه با موانع جدی روبه‌رو بودند که باعث شد سالانه حدودا ۶هزار پروانه صادر شود و این آمار برای شهری مانند تهران، وضعیت نگران‌کننده‌ای را رقم زد. اگر نگاهی به آمار مقایسه‌ای صدور پروانه در سال‌های۹۱و۹۹ بیندازیم متوجه ترک‌فعل مدیران سابق شهری در نوسازی بافت‌فرسوده خواهیم شد، طبق آمار در سال۹۱ در بافت ناپایدار ۵۶هزار و در بافت‌فرسوده ۳۲هزار پروانه صادر شده بود درحالی‌که این آمار در سال۹۹ کاهش چشمگیری داشته، به‌صورتی که در بافت‌فرسوده ۹هزارو۵۱۹ پروانه و در بافت ناپایدار ۱۱هزار پروانه صادر شده است. بحث دیگر اینکه مدیریت سابق شهری به‌دنبال گرانی شهر بود. در دوره سابق، سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های مدیران مربوطه در راستای افزایش هزینه‌ها و ارائه خدمات گران در شهر بود و مدیریت شهری در تمام بخش‌ها این امر را دنبال می‌کرد. طبق آمارها شهر تهران ۹میلیون جمعیت دارد و قوانین زمینه‌ای فعلی حاکم بر کشور تأکید بر فرزندآوری و توصیه به افزایش جمعیت دارد، بنابراین در سیاستگذاری‌های ما این موضوع باید لحاظ شود چراکه باید در راستای رشد جمعیت حرکت کنیم، اما در دوره گذشته به دلایل مختلف به‌دنبال اعمال محدودیت‌های شدید در شهر بودند تا تهران را گران کنند و افراد برای زندگی در تهران هزینه‌های کلانی بپردازند. برهمین اساس فشار تقاضای مسکن افزایش اما عرضه کاهش یافت که باعث شد قیمت مسکن در شهر تهران ظرف ۴سال نزدیک به ۶۰۰درصد افزایش یافت. عملا در شهر تهران با تفسیر غلطی که از قانون داشتند کاری کردند که مردم به‌دلیل گرانی خانه از شهر خارج شوند و یا به فکر بچه‌دارشدن نباشند.