به گزارش همشهری آنلاین، این پدیده دهه‌هاست که موضوع مطالعات متعددی بوده است. اما به نظر می‌رسد تصاویری که سال گذشته توسط دستگاه تصویربرداری فرابنفش قوی (EUI) روی مدارگرد خورشیدی ESA و ناسا گرفته شد، ممکن است در نهایت دانش لازم برای توضیح قدرت این بادها را به ما داده باشد.
در مقاله‌ای که در مجله Science منتشر شد، تیمی از محققان در تصاویر گرفته شده توسط فضاپیما، فوران های بسیاری که از یک منطقه تاریک خورشید به نام «حفره تاجی» خارج می‌شوند، مشاهده کردند.
بیشتر بخوانید:
این تیم آنها را «فوران های پیکوفلار» نامیدند، زیرا آنها حاوی حدود یک تریلیونم انرژی هستند که بزرگ‌ترین شراره های خورشیدی می‌توانند تولید کنند. این فوران‌های پیکوفلار چند صد کیلومتر طول دارند، سرعتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر در ثانیه دارند و تنها بین ۲۰ تا ۱۰۰ ثانیه دوام می‌آورند.
با این حال، محققان بر این باورند که آنها این قدرت را دارند که پلاسمای با دمای بالا را به اندازه‌ای ساطع کنند که منبع قابل توجهی از بادهای خورشیدی منظومه ما در نظر گرفته شود. در حالی که حفره‌های تاجی مدت‌هاست به‌عنوان منبع این پدیده شناخته می‌شوند، دانشمندان همچنان در تلاش هستند تا مکانیسم چگونگی خروج جریان‌های پلاسما از آنها را کشف کنند. این کشف سرانجام می‌تواند پاسخی باشد که آنها سال ها به دنبال آن بودند.
بیشتر بخوانید:
لاکشمی پرادیپ چیتا، نویسنده اصلی این مطالعه از موسسه تحقیقاتی ماکس پلانک برای تحقیقات منظومه شمسی، به اسپیس می‌گوید: «فوران‌های پیکوفلاری که مشاهده کردیم کوچک‌ترین و از نظر انرژی ضعیف‌ترین نوع فوران‌های تاج خورشیدی هستند که قبلاً مشاهده نشده‌اند. با این حال، انرژی یک فوران پیکوفلار که حدود یک دقیقه عمر می‌کند برابر با میانگین برق مصرف شده توسط حدود ۱۰ هزار خانوار در بریتانیا در طول یک سال است.
بر اساس این گزارش، تیم چیتا به نظارت بر حفره‌های تاج و دیگر منابع بالقوه بادهای خورشیدی با استفاده از مدارگرد خورشیدی ادامه خواهد داد.